Χάσαμε την τιμή μας;

…Μια φορά κι έναν καιρό έκαμαν συντροφιά η φωτιά, το νερό κι η τιμή.

Εκεί που περπατούσαν λεν οι άλλοι δυο της φωτιάς:

- Κυρά φωτιά αν θα σε χάσουμε, που θα σε ματαβρούμε;

- Όπου δείτε καπνό, εκεί είμαι εγώ.

Ύστερα ρωτούν η τιμή και η φωτιά, το νερό:

- Εσένα νερό άμα σε χάσουμε, που θα σε ματαβρούμε;

- Όπου δείτε χλωρό λιβάδι, κει είμαι εγώ.

Ύστερα το νερό και η φωτιά ρωτούν την τιμή:

- Εσένα κυρά τιμή άμα σε χάσουμε, που θα σε ματαβρούμε;

- Εμένα τους λέει η τιμή, να μ’ έχετε από κοντά,

γιατί άμα με χάσετε μια φορά, πουθενά δε θα με ματαβρείτε.

Την τιμή μας, είναι σίγουρο, ότι την έχουμε χάσει, το τι πρέπει άλλο να αναζητήσουμε ως λαός είναι το ζητούμενο.

Οι περισσότεροι πάντως από εμάς θα ήταν ευτυχισμένοι να μην αλλάξει τίποτα από αυτά που μας έφεραν σε αυτή τη δεινή θέση.

Κι εγώ όπως πάντα περίεργος και μοναχικός αναρωτιέμαι

Έχουν δίκιο οι Τούρκοι για μια παροιμία που έχουν για μας η οποία λέει:

"Το μυαλό των Ελλήνων έρχεται στο τέλος" !!!...