ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΛΑΧΤΑΡΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΖΕΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ




Θα γίνεις πολύ φίλος με τον εχθρό σου

όταν και οι δυό σας πεθάνετε.

Χαλίλ Γκιμπράν.









...ΕΔΩ ΓΙΑ ΦΩΤΟ & ΠΟΙΗΣΗ

...ΕΔΩ ΓΙΑ  ΦΩΤΟ & ΠΟΙΗΣΗ
κλικ στην εικόνα για τα φωτοποιήματα

...η νικητηριος δυναμη


Αφου δεν μπορουμε με την επιστημη να εξηγησουμε την δημιουργια του κοσμου,
αφου δεν καταφεραμε παρα μονο τη σεληνη να γνωριζουμε και αυτη μερικως,
αφου καννενας μας δεν μπορεσε να μετρησει τους πλανητες με ακριβεια,
αφου κανενας δεν μπορει να μας πει ποιος ειναι ο προτελευταιος αριθμος πριν το απειρο...

Αφου κανενας δεν μπορεσε να φωτογραφησει ή να μας σχεδιασει εστω, ενα σκιτσο της ψυχης μας ενα σκιτσο των συναισθηματων μας, παει να πει πως δεν υπαρχουν;
Αφου το μυαλουδακι μας δεν γνωριζει τις νεες ανακαλυψεις και αποκαλυψεις, παει να πει πως δεν θα γινουν αλλες;
Αφου κανενας δεν εχει φωτογραφια απο τη Γεννηση Του, παει να πει πως δεν Γεννηθηκε;
Αφου η πιστη φωτιζει το δρομο μιας καλυτερης ζωης, γιατι να διαλεξω το σκοτεινο μονοπατι;

Προσεξτε αν η ψυχη και τα συναισθηματα σας ξαφνου γεμισουν φως, τοτε να ειστε σιγουροι οτι Γεννηθηκε, οτι Γεννιεται καθε χρονο τετοια μερα.

ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ

Οι σημαντικοτερες -τρεις- προϋποθεσεις που ειναι ικανες να μεταστρεψουν ΣΗΜΕΡΑ τους πολιτες απο τις προσφατες πολιτικες τους επιλογες, ειναι

Α)η υπαρξη ενος ΝΕΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ στο οποιο

Β)θα ηγειται ενας ΝΕΟΣ ηγετης, με ενα

Γ)προγραμμα με εμφαση και ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ προς τη δικαιοτερη ανακατανομη εισοδηματων προς οφελος τους.

Ας δουμε πως τα δυο κομματα ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπισαν και αντιμετωπιζουν την μετεκλογικη τους πρακτικη και κατα πόσον βαδιζουν προς το παραπανω ζητουμενο.

Το ΠΑΣΟΚ στις προσφατες εκλογες υπεστη ηττα ωστοσο αποφασισε και εξελεξε τον ιδιο αρχηγο απαξιωνοτας και απομυθοποιωντας συγχρονως, αρκετα απο τα αξιολογα και ΔΗΜΟΦΙΛΗ στελεχη του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατα γενικη ομολογια, κερδισε και παρολο που ο Α.Αλαβανος θεωρηθηκε επιτυχημενος ως αρχηγος, παραιτειται και παραχωρει τη θεση σε οποιον προκυψει αρχηγος απο το προγραμματισμενο συνεδριο. Απεδειξε εμπρακτως πως δεν ειναι αρχηγομανης και υπεδειξε πως υπαρχουν νεοτεροι και ικανοτεροι που αξιζει να ειναι αρχηγοι του κομματος. Καμια απαξιωση απεναντιας θα λεγαμε. Πιο πιθανος ΝΕΟΣ αρχηγος φαινεται να ειναι με διαφορά ο Α.Τσιπρας.

Ας εξετασουμε τωρα ποιες και ποσες απο τις τρεις προϋποθεσεις λειπουν-αν λειπουν- απο το καθε κομμα.

Απο το ΠΑΣΟΚ λειπει ο ΝΕΟΣ αρχηγος και το ΝΕΟ κομμα δεν ειναι καθολου σιγουρο οτι μπορει να προκυψει απο το Συνεδριο του Φεβρουαριου. Απομενει λοιπον μονο η προσηλωση στο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ που απο μονη της δεν φαινεται ικανη να εγγυηθει μια επανοδο στην εξουσια. Οι δυο λοιπον πρωτες προϋποθεσεις απεχουν πολυ απο το να εκπληρουνται.
Το ΠΑΣΟΚ ομως ακομη και την τριτη προϋποθεση μερικως την πληρει, της δικαιης δηλαδη ανακατανομης εισοδηματος και λεω μερικως γιατι και σε αυτο το σημειο εχει κλονιστει η ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ στη συνειδηση των πολιτων, που πιστευουν πως η πολιτικη του ΠΑΣΟΚ τα τελευταια χρονια εχει μετατοπιστει δεξιοτερα, ασχετως αν αυτο ειναι αληθες ή ειναι αποτελεσμα της σκληρης κριτικης που δεχτηκε ολο αυτο τον καιρο απο ολα τα αλλα κομματα αλλά και απο την (αυτοκαταστροφικη) κριτικη δικων του στελεχων.

Απο την αλλη μερια ο ΣΥΡΙΖΑ πληρει με βεβαιοτητα την δευτερη προύποθεση του ΝΕΟΥ και ΔΗΜΟΦΙΛΟΥΣ αρχηγου.
Το προγραμμα του ΑΞΙΟΠΙΣΤΑ ειναι προσανατολισμενο προς την δικαιη ανακατανομη εισοδηματων προς οφελος των ασθενεστερων αρα πληρει και την τριτη προϋποθεση.
Μενει μονο η πρωτη προϋποθεση να μπορεσει να επιβεβαιωθει. Δηλαδη στο συνεδριο που ερχεται να καταφερει να κατεβασει ενα ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ και να ξεφυγει απο τα φοβικα συνδρομα του παρελθοντος, που το κρατουσαν καθηλωμενο στα μικρα ποσοστα του.

Το συμπερασμα που βγαινει αβιαστα, κατα την αποψη μου απο τα παραπανω, ειναι το εξης:
Με τις διαδικασιες που εχουν δρομολογηθει απο τα δυο κομματα, μεγαλυτερη ελπιδα για ανατροπες και προοπτικη φαινεται πως αποκτουν οι πολιτες απο τα τεκταινομενα στον ΣΥΡΙΖΑ παρα απο τα αντιστοιχα του ΠΑΣΟΚ. Οι ΕΛΠΙΔΕΣ αυτες και οι ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ συνηθως εκφραζονται στις εκλογες με δυναμικο τροπο.

Τα ερωτηματα που προκυπτουν μοιαζουν αυτονοητα (και για το ΠΑΣΟΚ αμείλικτα)
Απο ποια δεξαμενη ψηφοφορων θα αντλησει ο ΣΥΡΙΖΑ την επιβραβευση αυτων των κινησεων του;
Πως πρεπει το ΠΑΣΟΚ να αντιμετωπισει την ηδη διαφαινομενη αυτη κατασταση και κριση;
Ειναι αραγε αναγκαιο να υποστει το ΠΑΣΟΚ και τριτη ηττα για να αποδειχτει σε ολους τους δυσπιστους -στελεχη, μελη, φιλους και ψηφοφορους- οτι η πορεια του δεν ειναι στη σωστη κατευθυνση;

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΧΩΡΙΣΤΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ

Η υποκρισια παντα κυβερνουσε παντα ηταν- και θα ειναι- στην εξουσια.

Το συστημα προβαλλοντας -ιδε TV και ΜΜΕ- καθ' υπερβολη τις αρνητικες πλευρες της κοινωνιας, δημιουργει φοβικα συνδρομα στον πολιτη με στοχο παντα να τον οδηγει στον ατομικισμο και στο φοβο απεναντι στον συνανθρωπο του.
Ο ατομικισμος με τη σειρα του γεννα την ανασφαλεια, που οδηγει τον πολιτη στις αρνητικες πρακτικες, που καθημερινα ζουμε στον τοπο μας. Αναζητηση δουλειας με πλαγιους τροπους, εξυπηρετηση απο το παραθυρο, ρουσφετι, αδιαφανεις συναλλαγες, διαπλοκη, παρανομος χρηματισμος, μη τηρηση νόμων, ασεβεια προς τα δικαιωματα των συνανθρωπων, παρατυπιες ενιοτε και παρανομιες, για να αναφερω μονο μερικες.
Οσο αυτες οι αρνητικες πρακτικες δεν δημοσιοποιουνται, το συστημα δουλευει ρολοϊ.

Ομως παντα υπαρχουν καποιοι που φωναζουν, που διαμαρτυρονται, που ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΟΥΝ τις ενστασεις τους, που δεν αποδεχονται τα στραβα και βεβαια αυτο ανεξαρτητα απο το αν οι προθεσεις τους ειναι καλες ή οχι. Ανεξαρτητα δηλαδη αν η επιδιωξη του ενος ειναι γνησια και αποσκοπει ειλικρινα στην επιλυση του προβληματος και η επιδιωξη του άλλου απλως αποβλεπει στα οικονομικα και γενικα οφελη και συμφεροντα του ιδιου ή αυτων που τον κατευθυνουν και πιθανον τον χρηματοδοτουν.
Το συστημα, απο αυτη τη δημοσιοποιηση των ενστασεων, εχει στη διαθεση του δυο επιλογες:
Η πρωτη επιλογη ειναι να "θάψει" το θεμα, γιατι δεν βλεπει να οφελειται απο τη συνεχιση της κρισης, δινοντας τις σχετικες οδηγιες "ταφής" στα ΜΜΕ, οπου προθυμως

και με το αζημιωτο φυσικα, το θεμα τερματιζεται, χωρις μια δικαιη επιλυση ή εστω μια σαφη απαντηση και δεσμευση.
Η δευτερη επιλογη ειναι να αναδειξει και να μεγενθυνει το προβλημα αν προσδοκα
πολιτικα ή αλλα οφελη.

Στη δευτερη αυτη περιπτωση το συστημα -φαινομενικα μονο- δειχνει να κλονιζεται και στην προσπαθεια του να πεισει πως νοιαζεται για την αληθεια και τη δικαιοσυνη, αντι να διορθωσει τα κακως κειμενα που γεννουν τις συγκεκριμενες παραβατικες καταστασεις, αναζητα το εξιλαστηριο θυμα που θα σηκωσει ολο το βαρος της κρισης και εξαντλει στο προσωπο του υποκριτικα ολη την αυστηροτητα του.
Το "κερδος" πολλαπλο για το αητητο συστημα, εξωθεν καλη μαρτυρια περι διαφανειας κλπ κλπ, εκτονωση της κρισης, απαλλαγη απο τις φωνες των διαμαρτυρομενων (γνησιους ή μη), απαλλαγη μονιμη ή προσωρινη απο το προσωπο που ηταν η αφορμη για την εμφανιση της κρισης, πιθανοτητα επιλυσης του προβληματος με αλλαγη προσωπου και στρατηγικης στο θεμα που προεκυψε.Τα προσωπα δεν ειχαν ουτε εχουν καμια απολυτως αξια (τοσο κυνικα) οταν δεν μπορουν να εξυπηρετησουν το συμφερον του συστηματος.

Για να κανω πιο συγκεκριμενα τα πιο πανω, θα αναφερω ενα μονο επικαιρο παραδειγμα.

Υποχρεωθηκε σε παραιτηση ο Β. Μαγγινας και η παραιτηση του εγινε αμεσα αποδεκτη (και ετσι φυσικα επρεπε να γινει).

Η ανευρεση και διακριβωση των αδικηματων που ορθως βαρυνουν τον Β.Μαγγινα, θα αναζητουνταν ακομη και αν ηταν απλος βουλευτης ή υπουργος σε αλλο Υπουργειο ή εχει να κανει μονο με τη θεση του στο Υπουργειο Απασχολησης και τη σχεση του με το ασφαλιστικο;
Κανεις αλλος Υπουργος δεν κανει παρανομιες ή παρατυπιες ομοιες (διορισμο, αυθαιρετα, λαθραπασχοληση) ή παρομοιες με του Β. Μαγγινα;
Οι ενοχοι του πορισματος Ζορμπα (ομολογα) που ειναι πιο σοβαρο αδικημα απο του Β Μαγγινα και αφορα και το φλεγον θεμα του ασφαλιστικου, ποτε θα δημοσιοποιηθουν;
Πότε δημοσιοποιουνται παρατυπιες και παρανομιες Υπουργων, βουλευτων, πολιτων, κλπ;

Η απαντηση μοιαζει να ειναι εμφανης και αυτονοητη, οταν το συστημα κρινει, οτι η δημοσιοποιηση βολευει και οφελει πολλαπλα.

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΒΟΛΕΥΕΙ ΚΥΒΕΡΝΑ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ.

ΠΑΣΟΚ και ΕΜΠΝΕΥΣΗ


΄Ενα κόμμα που θέλει να προχωρήσει στη σύγχρονη πραγματικότητα με αποφασιστικά βήματα, θα πρέπει να δει τη νέα γενιά και τα προβλήματα της, πρώτα απ' όλα.

Η νέα γενιά σήμερα, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό της, επιλέγει για το εργασιακό μέλλον της την σιγουριά που προσφέρει μια θέση στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα.
Αν αναλογιστούμε πως αυτός ο Δημόσιος τομέας απο πλευράς ανάπτυξης, παραγωγικότητας και αξιοκρατίας, βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα των χωρών της ΕΕ, μοιραία θα αναρωτηθούμε γιατί άραγε οι σημερινοί νέοι τη δουλειά του Δημόσιου υπάλληλου την έχουν ως την πρώτη τους επιλογή.
Η προφανής απάντηση φυσικά, ειναι ότι τους εξασφαλίζει σιγουριά και αποφυγή κάθε μελλοντικού κινδύνου και ρίσκου. Εξασφαλίζονται επίσης απο τον κίνδυνο αποτυχίας μιας δικής τους ιδιωτικής επιχείρησης.
Σύμφωνοι, αλλά πόσο υγιές ειναι αυτό σήμερα για τους νέους μας και τη χώρα μας γενικότερα, σε ένα περιβάλλον παγκοσμιοποιημένης οικονομίας;

Αν οι νέοι μιάς χώρας, δεν είναι αυτοί που θα αναζητήσουν το δρόμο και τη νέα πορεία μέσα στη σύγχρονη πραγματικότητα ποιοι θα το κάνουν;

Τα σοσιαλιστικά κόμματα οφείλουν με μια γνήσια αυτοκριτική να παραδεχτούν πως για την τάση αυτή των νέων, σοβαρό μερίδιο ευθύνης φέρουν τα ίδια.
Ο αριστερός (χρήσιμος για άλλα θέματα) προσανατολισμός των κομμάτων αυτών (και του ΠΑΣΟΚ) όλα αυτά τα χρόνια, εξιδανίκευε άκριτα ότι ηταν Δημόσιο και δαιμονοποιούσε, επίσης άκριτα, κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης. Ο λανθασμένος αυτός προσανατολισμός γέννησε ταμπού, που δύσκολα μπορούσε να ξεπεράσει ο απλός και κυρίως ο νέος πολίτης.

Από την άλλη μεριά, στην Ελλάδα τουλάχιστον, δεν έγινε καμμιά προσπάθεια απεξάρτησης απο τις πελατειακές σχέσεις κόμματος-πολιτών και εφαρμογής μιας αξιοκρατικής πρακτικής προσλήψεων (πλήν ΑΣΕΠ που σήμερα έχει αποδυναμωθεί) και αν αυτό μπορεί κανείς να το "δικαιολογήσει" σε ένα δεξιό κόμμα, για ενα σοσιαλδημοκρατικό είναι απολύτως απαράδεκτο και αυτοκαταστροφικό. Για κάθε έναν που "εξυπηρετείται" υπάρχουν πολλαπλάσιοι που αδικούνται που ούτε ξεχνούν ούτε συγχωρούν.

Ο αντίκτυπος των πρακτικών αυτής της πολιτικής επηρέαζε και δυστυχώς στην Ελλάδα επηρεάζει ακόμη την κρίση των νέων που είναι βέβαιο κάτω απο άλλες συνθήκες θα κατευθυνονταν σε αναζητήσεις εργασίας, που και τους ίδιους θα ικανοποιούσαν αλλά και την Ελλάδα θα βοηθούσαν να προχωρήσει με σίγουρα βήματα στην νέα διεθνή πραγματικότητα.

Με άλλα λόγια, ο νέος πάντα θα αναζητά το όραμα την έμπνευση τη φαντασία αλλά και τη υποστήριξη εκείνη, που σε ελάχιστο χρόνο θα μπορούσε να του αλλάξει τον προσανατολισμό του, προς μια κατέυθυνση υγιούς αναζήτησης ιδεών και ευκαιριών για ιδιωτικές, πρωτότυπες δουλειές και την απεξάρτηση του απο τη νοσηρή και υποτιμητική, για όλους, ανεύρεση μιας θέσης στο Δημόσιο, μιας ακόμη θέσης στο Δημόσιο, που προσφέρει πρόσθετη γραφειοκρατία και αναξιοκρατία και αφαιρεί κάθε ελπίδα για υγιή αναδιάρθρωση και ανάπτυξη.
Το ερώτημα είναι τον νέο, που πάντα έχει τη διάθεση και την φλόγα της αναζήτησης, ποιος έχει την υποχρέωση να τον στηρίξει στην προσπάθεια του αυτη και στον απεγκλωβισμό του απο τις παθογόνες καταστάσεις που τον περιβάλλουν;

Το ΠΑΣΟΚ, στη προσυνεδριακή συζήτηση που ανοίγει, σαν έναν απο τους πρώτους του στόχους, θα πρέπει να έχει την παραγωγή εκείνης της πολιτικής που θα δώσει ξανά το όραμα και την έμπνευση στους νέους και θα τους οδηγήσει σε μιά ανακατεύθυνση εργασιακών επιλογών με κύριο σκοπό την απεμπλοκή τους απο τα φοβικά ένστικτα της αποτυχίας και την έμπρακτη (οικονομική και με κίνητρα) στήριξη κάθε ιδιωτικής πρωτοβουλίας (των νέων), στην προσπάθεια τους για ίδρυση υγιών μικρών και μεσαίων πρωτότυπων επιχειρήσεων.

Η αριστερή στροφή που επιχειρείται, θα πρέπει να εστιαστεί στην αναδιανομή του εισοδήματος προς όφελος των εργαζομένων, μέσα απο τέτοιες υγιείς και παραγωγικές προτάσεις και όχι μέσα απο επιδοματικές και χαριστικές ή απαλλακτικές παρεμβάσεις, που όλοι ξέρουμε και ζούμε σήμερα που οδηγούν.

Τα πολιτικά αδιέξοδα, που όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της ΕΕ, τουτη την εποχή καλούνται να επιλύσουν, μόνο με την αποδοχή της σύγχρονης πραγματικότητας και την δική τους αλλαγή κατεύθυνσης θα μπορέσουν να μείνουν πιστά στις αρχές που τα γέννησαν.

Γιατί για να παραμείνει κανείς πιστός στις αξίες του, πρέπει συνεχώς να αλλάζει, σεβόμενος και ακολουθωντας το διεθνές περιβάλλον που ζεί, πόσο μάλλον ενα κόμμα.

Η αξιολόγηση και η κατάλληλη επιμόρφωση

Επιμορφωση ειναι, η παροχη προσθετων γνωσεων επαγγελματικης και επιστημονικης καταρτισης.

Αξιολογω σημαινει κατατασσω καποιους συμφωνα με την αξια του καθενος.
Για να καταταξω καποιους συμφωνα με την αξια τους, πρεπει να διαπιστωσω με καποιον τροπο, πως παρεχουν το εργο τους και τι αποτελεσματα αυτο (το εργο) εχει.
Στην περιπτωση που η αξιολογηση αφορα τους εκπαιδευτικους, αυτοι που μπορουν να διαπιστωσουν τα πιο πανω ειναι: 1) οι μαθητες, 2)οι συναδελφοι καθηγητες, 3)οι συμβουλοι αξιολογησης, 4)οι ίδιοι.

Με διάφορα ερωτηματολογια και με ανωνυμια, για να υπαρχει αντικειμενικοτητα και ελευθερια εκφρασης της καθε αποψης, γινεται η συγκεντρωση και η αξιολογηση του εργου του καθε εκπαιδευτικου καθως και ο εντοπισμος των ελλειψεων των εκπαιδευτικων υποδομων.

Τα επιμορφωτικα σεμιναρια θα ερθουν εκ των υστερων για να βοηθησουν τα αδυνατα σημεια των εκπαιδευτικων και του εκπαιδευτικου συστηματος γενικοτερα.
Κανενας δεν χανει τη δουλεια του, σε κανεναν δεν επιβαλλονται κυρωσεις, κανενας δεν ελεγχεται με την αυστηρη εννοια του ορου. Ανταμειβονται ηθικα και οικονομικα ομως, οσοι παρουσιαζουν αισθητες βελτιωσεις της αποδοσης και της προσφορας τους στο κοινωνικο συνολο.
Η αξιολογηση μπορει αξιοπιστα να υποδειξει ποιοι ειναι αυτοι που εκαναν τη μεγαλυτερη προοδο. Τα υπερ και τα κατα του καθε σχολειου θα καταγραφονται καθε χρονο και θα αποτελουν το μετρο συγκρισης, για την αποδοση των συνεχων προσπαθειων βελτιωσης.
Αυτη η διαδικασια δεν ειναι δυνατον να αδικησει καννεναν.

Η παρακολουθηση επιμορφωτικων σεμιναριων, πρεπει απαραιτητα να στηριζεται στις αποδειγμενες ελλειψεις που προκυπτουν απο την πιο πανω διαδικασια αξιολογησης και πρεπει να ειναι υποχρεωτικη και οχι προαιρετικη, απο τους εκπαιδευτικους, οπως σημερα συμβαινει.
Η υπαρξη των σοβαρων προβληματων στη παιδεια, που ολοι συμφωνουμε πως υπαρχουν, δεν λυθηκαν (απεναντιας θα ελεγα) με τα αποσπασματικα και χωρις εντοπισμο των
πραγματικων εκπαιδευτικων ελλειψεων, σεμιναρια που άλλοι παρακολουθουσαν και άλλοι, δικαιως ισως, τα απαξιωναν.

Με άλλα λογια η αξιολογηση προηγειται και εντοπιζει τα προβληματα, η επιμορφωση ακολουθει και η στοχευμενη χρηματοδοτηση τα επιλυει.
Πολλες φορες άλλα προβληματα πρεπει να επιλυθουν στην επαρχια πχ άλλα στην Αθηνα και στις μεγαλες πολεις.

Η διαγνωση της ασθενειας προηγειται, μετα ερχεται η συνταγη και στο τελος το καταλληλο φαρμακο καθε φορα θεραπευει. Δεν νοειται να καταναλωνουμε φαρμακα (επιμορφωση) χωρις να ξερουμε απο τι πασχουμε (αξιολογηση).

ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΜΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

Ετικέτες

πολιτική (82) ποίηση (70) κοινωνία (69) πολιτική σάτυρα (12) πολίτης (11) σάτιρα (10) σύνθεση (10) άνθρωπος (9) Επανω-πολιτικη (7) παιδεία (7) φιλοσοφείν (7) Ελλάδα (6) αυτοκριτική (6) ευχές (6) θρησκεία (6) πολιτική ηγεσία (6) ψήφος (6) ΠΑΣΟΚ (5) άποψη (5) Οικονομική κρίση (4) νέοι (4) παιχνιδι (4) φωτογραφία (4) bloggers (3) ΝΔ (3) Πίστη (3) αγανακτισμένοι (3) αξιοκρατία (3) αξιολόγηση (3) αφιέρωση (3) ζωή (3) κοινωνική συνείδηση (3) κρίση (3) νέα κυβέρνηση (3) υγεία (3) φιλία (3) χιούμορ (3) ψυχολογία (3) 28δις (2) Έλληνες (2) Δημοκρατικοί (2) Ομπάμα (2) Προεδρική Δημοκρατία (2) ΣΥΡΙΖΑ (2) ανέκδοτο (2) αντίο (2) αποχή (2) απόψεις (2) βατοπέδι (2) δημοσκόπηση (2) εκλογές (2) ευρωεκλογές (2) ευχή (2) καθημερινότητα (2) κριτική (2) ποδήλατο (2) πολιτική πρόταση (2) πολιτική ωριμότητα (2) συνέδριο (2) συνδιάσκεψη (2) συνεργασία (2) τεστ (2) τηλεόραση (2) τράπεζες (2) χ (2) χοίροι (2) ... ... ... (1) 1821 (1) 1989 (1) 2009 (1) NO INDIA (1) blogs (1) e-διαδήλωση (1) slide (1) viza (1) Γιώργος (1) Δημόσιο (1) Διεθνισμος (1) Ελληνικη γλωσσα (1) Επανω-προτασεις (1) Ευρώπη (1) Ιωαννινα (1) ΜΜΕ (1) Μαρία (1) ΟΛΠ (1) ΟΤΕ (1) Π.Ο.Υ. (1) Παπανδρέου (1) Πολυτεχνείο (1) Σημίτης (1) αγάπη (1) αγώνες (1) αδικία (1) αθωπνορς (1) αισιοδοξία (1) αισχος (1) αισχροκέρδεια (1) ακρόαμα (1) αλλαγη νομων (1) αμπελοφιλοσοφείν (1) αναξιοπιστία (1) ανεργία (1) αντίδραση (1) αξία (1) αξιοπιστία (1) αποδοχή (1) αποτέλεσμα (1) αποτέφρωση (1) αποτελέσματα (1) αποψη (1) αριστερά (1) ασυδοσία (1) ασφαλιστικό (1) αυτάρκεια (1) βάση του 10 (1) βίοι παράλληλοι (1) βιντεοσυνθέσεις (1) βουλή (1) γέλιο (1) γνωριμία (1) γρίππη (1) δάνειο (1) δημοσιευμένο άρθρο (1) δημοσιο (1) διάγγελμα (1) διάλειμμα (1) διαμαντι (1) διαμαρτυρία (1) διαπίστωση (1) διαπλοκή (1) δράση (1) εαυτός (1) ειρωνία (1) ελευθερία (1) ελπίδα (1) επιλογή (1) επιμόρφωση (1) επιχειρήσεις (1) επιχειρηματικότητα (1) εργασία (1) ευθύνη (1) εφαρμογή νόμων (1) εφεγαλκος (1) ηγέτης (1) ηλικία (1) θοες (1) ιατρική (1) ιστορία (1) κήπος (1) κίνητρα (1) καθηγητές (1) καπιταλισμός (1) καταλήψεις (1) κοινή λογική (1) κοινότητα (1) κοσμημα (1) κυβέρνηση (1) κόμματα (1) κόσμος (1) λευκό (1) λιμάνια (1) μέτρα (1) μαργαριτάρια (1) μνήμες (1) μουσική (1) νέα γενιά (1) νέο κόμμα (1) οικονομια (1) ομαδικο μυθιστορημα (1) ορφάνια (1) παγκοσμιοποίηση (1) παιδιά (1) παραμύθι (1) περιπετεια (1) πλανήτης (1) πλούτος (1) ποδόσφαιρο (1) πολίτευμα (1) πολη (1) πολιτική ποίηση (1) πολιτικο διλλημα (1) πολιτικό λογοπαίγνιο (1) προανακριτική (1) προβληματισμός (1) πρωταπριλιά (1) ραδιόφωνο (1) σκάνδαλο (1) σοφία (1) σπίτι (1) συναίσθημα (1) συντεχνίες (1) σύμπνοια (1) σύμπτωση (1) σύνθημα (1) σύνοδος (1) σύστημα (1) τύχη (1) φάρμακα (1) φθινόπωρο (1) χρήμα (1) χόμπυ (1) ψωμί (1) ωριμότητα (1) ωριμότητα πολιτική (1)

η ωρα κανει καλα τη δουλειά της, ΕΜΕΙΣ;