Πάλι εσύ μπροστά μου;
Τον είχα ξεχάσει… Μάλλον τον είχα αφήσει πίσω μου. Νόμισα ότι τον προσπέρασα. Τον εγκατέλειψα κάπου να κάθεται λουφαγμένος…Ίσως και να είχε έρθει η ώρα να κάνει και την αυτοκριτική του, σκεφτόμουν. Τι κατάφερε το καθίκι με την επιπόλαιη, εγκληματική στάση του; Με το να κοιτάει μόνο την πάρτη του! Ήρθε η ώρα της αλήθειας φανταζόμουν… Λάθος μου μεγάλο. Τι μαλάκας είμαι; Πόσο φριχτά ανυποψίαστη; Δε θα ξεμπερδέψω ποτέ μ΄αυτό το τέρας. Το κατάλαβα μόλις είδα την τεράστια ταμπέλα… Δε χρωστάμε. Δε πληρώνουμε. Δε πουλάμε. Τελεία και παύλα.Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα! Λείπει μόνο το «Δε γουστάρω». Όχι δε λείπει…Το αναγνωρίζω κι ας απουσιάζει ως λέξη. Κατσικώθηκε ως έννοια χρόνια σε τούτη τη χώρα. Το «έτσι γουστάρω» ως απόλυτη φιλοσοφία. Και πάνω που νόμιζα ότι την είδε αλλιώς… Τούτος ξεθάρρεψε κιόλας μες τις φωνές των πολλών. Ανδρώθηκε.
Τον είχα ξεχάσει…Νόμιζα ότι τον άφησα πίσω μου. Πάλι μπροστά μου τον βρήκα. Τον θυμάμαι να κάθεται στο καφενείο. Μα δεν άνοιξε ο κώλος του να κάθεται; Πολιτικές συζητήσεις της δεκάρας, αμπελοφιλοσοφία του κερατά, λίγο να τακτοποιήσει τ΄αρχίδια του, λίγο να κρυφοκοιτάξει τα βυζιά της ανατολικής, λίγο να πηδήξει… Μάλλον πολύ! Το σπέρμα που στούμπωσε ο εγκέφαλος κάπου έπρεπε να διοχετευτεί. Οι επιδοτήσεις νάναι καλά. Ξερή η γη. Χεστήκαμε! Πληρώνει η Ευρώπη.
Τον θυμάμαι να αγοράζει Kαγιέν. Τόσο Καγιέν ακόμα και στα λάχανα. Μα δεν έβγαιναν τα Καγιέν με τα δηλωμένα κουκιά εισοδήματά του. Χεστήκαμε! Να δηλώσουν πρώτα οι πλούσιοι.
Τον θυμάμαι να μην εμφανίζεται στην υπηρεσία του. Έχεις πάρει άδεια; Όχι μωρέ έχω καλή σχέση με τον διευθυντή. Τον θυμάμαι να βγαίνει στη σύνταξη στα 40. Μα δεν είναι νωρίς; Όχι μωρέ. Δούλευα στην Ολυμπιακή. Τον θυμάμαι να χτίζει το σύμπαν. Να φράζει τη θέα των πολλών. Δεν είναι άδικο; Κάνε και συ το ίδιο. Ποιος στο απαγορεύει; Τον θυμάμαι στο αστυνομικό τμήμα ν΄απαντάει σε μια παρανομία, μετατοπίζοντας μονίμως την ευθύνη «αν δεν υπάρχει καταγγελία δε μπορώ να κάνω τίποτα»…
Τον θυμάμαι να ακυρώνει ακόμα μια φορά μια δίκη… Χρόνια και χρόνια και χρόνια για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Μα δεν ενοχλείται κανένας; Σώπα μωρέ κάποτε θα βγει απόφαση. Σιγά τ΄αβγά. Τον θυμάμαι να γραπώνει επίδομα για ασθένεια που δεν είχε. Να πληρώνεται για υπερωρίες που δεν έκανε. Να εργάζεται σε υπηρεσία που δεν προσέρχεται. Να φωνάζει «πεινάω» ενώ ρεύονταν. Τον θυμάμαι να μιλάει για το δίκιο του εργάτη όντας μπιλιονέρ. Το θυμάμαι να ταξιδεύει Μύκονο, να χτίζει Μύκονο, να μιλάει Μύκονο, να συνδιαλέγεται Μύκονο, να κοιμάται Μύκονο, να ξυπνάει Μύκονο.
Τον θυμάμαι να παραδίδει όλες τις δουλειές και τα επαγγέλματα στους ξένους, στους Αλβανούς. Εκείνος ήταν για αφεντικό. Τον ανάγκαζε η ιστορία του. Τον υποχρέωναν ρε αδελφέ οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Τον θυμάμαι να σνομπάρει τους ξένους τουρίστες και να τσεκουρώνει τους Έλληνες… «Σαν τον Έλληνα τουρίστα κανένας». Να ζει για να χτυπιέται σε τζακούζι. Τον θυμάμαι να δανειοδοτείται για επιχείρηση που δεν έκανε ή στην καλύτερη περίπτωση στοίχιζε το ένα τρίτο…Είχε άκρη με την Τράπεζα.
Τον θυμάμαι να κανονίζει φροντιστήρια για το παιδί του...Να το προτρέπει «κοίτα πώς τα κατάφερε ρε ο πατέρας σου!». Να το πιέζει για γνωριμίες «οι δημόσιες σχέσεις είναι το παν ρε μαλάκα». Να το κανακεύει, να κάνει τα στραβά μάτια στην αμορφωσιά, στην αχρηστία του. Να το στέλνει Λονδίνο να κάνει παρέα με ελληνάκια. Όπου πήγαινε «με ελληνάκια».
Τον θυμάμαι να ρουφάει κόκα για ν΄αντέξει την πίεση. Τον θυμάμαι να κλείνει δρόμους με συνθήματα τζούφια και επαναστατικές κινήσεις της δεκάρας. Μα θα κλείσουν μαγαζιά. Ποιος θα κατεβεί στο κέντρο να ψωνίσει; Χεστήκαμε. Δημοκρατία έχουμε. Να μην εμφανίζεται στο πανεπιστήμιο να διδάξει και να διδαχτεί. Να επιτρέπει τη βεβήλωση του χώρου. Ξανά Δημοκρατία έχουμε… Να διακινεί έντεχνα κάθε λογής παρανομία με εργαλείο τους μετανάστες. Ν΄ανοίγει διάπλατα πόρτες συνόρων. Δεν επιτρέπεται η ξενοφοβία.
Τον θυμάμαι να δρασκελάει κάθε αρχή. «Εδώ είναι Ελλάδα. Άμα γουστάρεις!». Τον θυμάμαι μασκαρεμένο παπά να εξευτελίζει τη θρησκεία μετατρέποντας το λειτούργημά του σε δημόσιο υπάλληλο και το παγκάρι σε οικογενειακό γεύμα. Τον θυμάμαι να μη κάνει τίποτα…Πόσοι άραγε πληρώθηκαν για να μη κάνουν τίποτα! Παγκόσμιο ρεκόρ! Τον θυμάμαι να μην αποδίδει ΦΠΑ και τις εισφορές στο ΙΚΑ των εργαζομένων…Να πληρώσει το κεφάλαιο που στέλνει τα λεφτά στην Ελβετία!
Τον θυμάμαι να σηκώνει ταμπέλες για λακκούβες σε δρόμους με προϋπολογισμό δισεκατομμυρίων…Δεν πρέπει λαός να πλήρωσε πιο ακριβά λακκούβες. Μέχρι που έπεσε μέσα κι αυτός. Η εκδίκηση της λακκούβας. Τον θυμάμαι να κάνει γαργάρα καίριες ερωτήσεις σε πολιτικούς...Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα; Τον θυμάμαι, τον θυμάμαι, τον θυμάμαι…Να ψηφίζει λαμόγια. Διάσημα λαμόγια. Μα είναι δυνατόν; Αναρωτιόμουν. «Δε ξέρω τι λέει ο κόσμος…Εμένα μου βόλεψε το παιδί μου»…Τον θυμάμαι ως διαδρομή Τσοχατζόπουλου....Στάση Διονυσίου Αρεοπαγίτη.
Τον θυμάμαι να δείχνει ο ένας τον άλλον στο άκουσμα της λέξης «κλέφτης»… Θυμάμαι λέξεις του…Δεν ήταν δα και πολλές! «Ρε μαλάκα», «καμιά δουλίτσα και για μας;», «Super!», «Έχω μια άκρη», «Αυτό είναι χούντα»….
Νόμιζα ότι τον είχα προσπεράσει. Είδα κόσμο έξω και χάρηκα. Κοιταχτήκαμε στα μάτια και νόμιζα ότι συνεννοηθήκαμε. Έλεγα…Υπάρχει και Θεός! Ώσπου ξαφνικά, δυο βήματα πιο κει…Τον ξαναβρήκα μπροστά μου…Τον αναγνώρισα. Είναι ψυχικό μου τραύμα! Ο ίδιος! Φώναζε. Δε χρωστάμε…(Πάντα χρησιμοποιεί πληθυντικό για να κρύβεται)….Δε χρωστάμε. Δε πληρώνουμε. Δε πουλάμε….Κατάλαβα! Πάλι καλούνε την κλάση μας πατριώτη…Παρόν. Παρούσα. Έλλην έντιμος …Όχι απόλυτα νομοταγής…Χρέωσε μου ένα κόκκινο κι αυτό γιατί νόμιζα ότι δε λειτουργεί το φανάρι. Χρέωσε μου και έναν ακάλυπτο…(Ναι, ναι θα πληρώσω τώρα. Και με την παρανομία μου ακόμα θα καλύψω το κράτος)…Ας το ξαναπιάσουμε από την αρχή. Έλλην έντιμος, όχι απόλυτα νομοταγής ωστόσο επικίνδυνα αντιστασιακός στο «σύστημα»… Μιλάμε για αντίσταση…Έλλην επίμονα, επίπονα έντιμος, διαχρονικά μαλάκας.
Χρωστάω! Πληρώνω! Πουλάω! Κι να φανταστείς…Δε χρωστάω ρε γαμώτο…
Χωρίς σχόλια από μένα.
...αν και έχω πολύ καιρό να επισκεφτώ τους χώρους σας... Θα επιθυμούσα τις απόψεις σας
Σας ευχαριστώ
Καλημέρα vagnes..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όμως δεν θα 'συμφωνήσω' με το άρθρο. Δεν είναι ίδιος αυτός που βολεύτηκε μ' αυτόν που φωνάζει στο Σύνταγμα. Δεν είναι ίδιος αυτός που αγόρασε Καγιέν, που άρμεξε την αγελάδα, που έκτισε τη Μύκονο, που τρύπωσε στο Δημόσιο για να λουφάρει, μ' αυτόν που καλειται τώρα να 'πληρώσει'.
Αυτή είναι η 'μεγάλη αδικία' και του άρθρου και αυτού που επιχειρείται.
Θανάση καλώς σε βρίσκω και πάλι
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά δεν είναι όλοι ίδιοι, φυσικά υπάρχουν οι αθώοι που θα πληρώσουν άδικα, αλλά πες μου Θανάση πόσοι είναι αθώοι σε ποσοστό;
Και θα πω ένα παράδειγμα
Ας πάρουμε την πολεοδομία που την έζησα από κοντά και η οποία μαζί με άλλα με έκανε να αλλάξω επάγγελμα.
Η υπηρεσία αυτή για να μη μπω σε λεπτομέρειες έχει αποδειχτεί με μελέτη πως από τις δημόσιες υπηρεσίες είναι η πιο διεφθαρμένη.
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως εκεί μέσα υπάρχουν και αθώοι όπως σίγουρα θα υπάρχουν. Λέει αυτό κάτι; Για μένα τον Πολιτ μηχανικό για τον ιδιώτη για τον πολίτη υπάρχει καμιά διαφορά στην διαφθορά από την ύπαρξη ή όχι εκεί μέσα ολίγων ή πολλών αθώων; Ποια είναι η διαφορά;
Η υπηρεσία είναι διεφθαρμένη και δεν πήρε καμία εντολή από την κυβέρνηση να είναι διεφθαρμένη. Είναι διεφθαρμένη γιατί την διοικούν και την εκμεταλλεύονται οι διεφθαρμένοι υπάλληλοι και επειδή οι αθώοι συμβιβάζονται και σωπαίνουν και με την ανοχή αυτών συνεχίζει η υπηρεσία να παράγει ένοχα αποτελέσματα.
Ένοχος είναι και αυτός που σωπαίνει όταν αντιλαμβάνεται το έγκλημα και δεν κάνει αυτό που πρέπει για να φτιάξει αυτή η κατάσταση.
Όταν τραβάει κάποιος την ουρά του δεν σημαίνει άραγε ότι το κάνει για το συμφέρον του; Το ατομικό του συμφέρον. Όχι το κοινωνικό συμφέρον.
Βεβαίως δεν θέλω να πω μ αυτό πως για όλα φταίνε οι πολίτες φταίει η κυβέρνηση που δεν ενεργοποιεί τους ελεγκτικούς της μηχανισμούς. Αλλά πάλι εδώ ερχόμαστε στον πολίτη. Ποιοι απαρτίζουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που δεν δουλεύουν; Οι διεφθαρμένοι υπάλληλοι. Πάλι δηλ οι αθώοι είναι ανίσχυροι να επιβάλλουν τους κανόνες δικαίου. Αλλά τέλος ας υποθέσουμε πως οι αθώοι αναλαμβάνουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, πόσο εύκολο θα είναι να παρακολουθήσει κάποιος και μετά να τιμωρήσει τους παραβάτες; Πολύ δύσκολο γιατί ενώ όλοι μιλάνε πως δεν υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι δηλ το κράτος ανίκανο, όταν αυτοί οι μηχανισμοί καταφέρουν να ενεργοποιηθούν να ελέγχουν και να τιμωρούν ανάλογα τότε διαμαρτύρονται, οι παραβάτες βεβαίως, πως έχουμε κατάλυση της ελευθερίας και της δημοκρατίας!! Άρα φίλε μου Θανάση όσο οι αθώοι δεν αφυπνίζονται δεν είναι αθώοι είναι ένοχοι το ίδιο και από τους άλλους.
Σ ευχαριστώ για την επίσκεψη σου και την αφορμή που μου έδωσες για μια συζήτηση που ελπίζω και εύχομαι να συνεχιστεί και να συμπληρωθεί και πιο κάτω και από άλλες απόψεις, με στόχο έναν και μοναδικό, να δούμε να διαπιστώσουμε τι φταίει ώστε να μπορούμε να διορθώσουμε κάποια πράγματα. Γιατί όταν κάποιος είναι αθώος γίνεται ακούσια ή και εκούσια θα έλεγα, ένοχος όταν δεν συμμετέχει στην κοπιώδη όσο και επικίνδυνη διαδικασία της εξυγίανσης.
Εσύ έχεις την εμπειρία απ' την 'πιο διεφθαρμένη' Πολεοδομία, εγώ 25 χρόνια λογιστής στον Ιδιωτικό τομέα ξέρω για την Εφορία την 'δεύτερη πιο διεφθαρμένη'.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί γινόταν εκεί: Ο γ.γ. του Υπουργείου λοιπόν, ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΣΕ διευθυντή της τάδε ΔΟΥ τον Χ. Ήξερε λοιπόν πως η τάδε ΔΟΥ είχε τόσους ελεγκτές και στην δικαιοδοσία της τόσες εταιρείες. Γινόταν λοιπόν ΕΞ ΑΡΧΗΣ η συμφωνία: ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΦΕΡΝΕΙΣ ΤΟΣΑ ΕΣΟΔΑ. Διαιρούσε λοιπόν ο Έφορος Χ τα έσοδα δια του αριθμού τον ελεγκτών και 'μοίραζε' το ποσό που 'έπεφτε' στον καθένα. Ξεκινούσαν λοιπόν οι 'έλεγχοι' εκ των προτέρων με δεδομένο το αποτέλεσμα. Ο κάθε ελεγκτής είχε χρόνο να 'ελέγξει' τόσες εταιρείες, άρα διαιρούσε με τη σειρά τους ΤΟΣΑ έπεφταν στην κάθε μια.
Ερχόταν λοιπόν στην ΕΤΑΙΡΕΙΑ και εκ των προτέρων ΗΞΕΡΕ ΠΟΣΑ έπρεπε να τσιμπήσει. Έκανε στην αρχή τον δύκολο, μέχρι που ανάγκαζε τον επιχειρηματία να ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΕΙ. Στο τέλος συμφωνούσαν το από πριν ΕΠΙΘΥΜΗΤΟ ποσό:
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Ο φορολογούμενος έπερνε το μήνυμα πως ΟΣΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΡΥΒΕ αυτά που θα έδινε ήταν στάνταρ.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ 2: Ο εφοριακός θεωρούσε δίκαιο να πάρει το κάτι τις του, αφού έφερνε στο ΚΡΑΤΟΣ όσα ΕΚΕΙΝΟ του είχε ζητήσει, άρα είχα κάνει καλά τη δουλειά του.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το 'κάτι τις' το μοιραζόταν ΟΛΗ Η ΑΛΥΣΙΔΑ, ο εφοριακός, ο επόπτης (προϊστάμενος) ο Έφορος ΚΑΙ Ο Γ.Γ. ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Δεν ήταν ο 'υπάλληλος' ο ένοχος (κι ας έβγαλε ΚΑΙ αυτός). Ένοχη ήταν η εκάστοτε ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ που ΠΟΤΕ ΔΝΕ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΠΛΗ ΕΝΤΟΛΗ: Ελέγξτε και φορολογήστε. Γιατί εάν το έκανε, ένα, δύο, τρία χρόνια, ΤΟΤΕ ΚΑΙ Ο ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ ΘΑ ΜΑΘΑΙΝΕ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΒΕΙ (γιατί θα ελεγχόταν πραγματικά) ΚΑΙ Ο ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να το παίξει δύσκολος για να πάρει περισσότερα...
Φαντάζομαι, πως και στις ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΕΣ κάποιες ΤΡΥΠΕΣ θα είχαν αφεθεί, κάποιες ΛΑΘΟΣ ΕΝΤΟΛΕΣ θα είχαν δοθεί. Αλλιώς η σαπίλα ΔΕΝ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ.
είπες Θανάση:
ΑπάντησηΔιαγραφή{Το 'κάτι τις' το μοιραζόταν ΟΛΗ Η ΑΛΥΣΙΔΑ, ο εφοριακός, ο επόπτης (προϊστάμενος) ο Έφορος ΚΑΙ Ο Γ.Γ. ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ.}
αφού προσθέσω και τον φορολογούμενο που έδινε τα λεφτά όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί δεν ήταν κι αυτός σωστός, για αποδείξεις που δεν έκοβε και τιμολόγια που δεν έπαιρνε ή τα υποτιμολογούσε, για απόκρυψη για βιβλία ασαφή κλπ, βρες μου έδώ μέσα τον αθώο.
Θα συμφωνήσω πως πως στην ενοχή δεν έχουν όλοι την ίδια βαρύτητα αλλά όταν ανεχόμαστε είμαστε ένοχοι που σημαίνει και μεις να γινόμαστε κάποτε Υπουργοί ή Διυθυντές κλπ τα ίδια θα κάναμε.
Που είναι ο συνειδητός πολίτης λοιπόν;
Σε ποιο σημείο λοιπόν μιλάμε για αθωώτητα;