Οικονομική κρίση ή έλλειψη ορθής κρίσης;

Ζούμε σε μια εποχή παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όπως οι ειδικοί μας λένε και κάθε μέρα ακούμε διάφορες αναλύσεις για τα αίτια της κρίσης από βαρύγδουπους οικονομολόγους.
Από την άλλη οι διάφοροι επιχειρηματίες και βιομήχανοι ανά τον κόσμο, παραπονιούνται για μείωση του τζίρου και των κερδών τους και καθημερινά μαθαίνουμε πως προβαίνουν ή σκοπεύουν να προβούν στο μέλλον και σε άλλες απολύσεις εργαζομένων.

Δηλώνω άσχετος με την υψηλή οικονομική επιστήμη, ωστόσο νομίζω πως έχω το δικαίωμα να επισημάνω ένα φαινόμενο που ίσως ακόμη, σκόπιμα ή όχι, δεν έχει τονιστεί ιδιαίτερα από τους σπουδαίους οικονομολόγους.

Πριν μια εικοσαετία, περίπου, κάποιοι «έξυπνοι» Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι επιχειρηματίες ανακάλυψαν(!!), πως ήταν σπουδαία επιχειρηματική ιδέα, να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους ή να ιδρύσουν θυγατρικές σε χώρες της Άπω Ανατολής κυρίως, όπου μπορούσαν να επωφεληθούν από τα φτηνά εργατικά χέρια, όπως συνηθίζουν να λένε. Απέλυσαν λοιπόν μεγάλο τμήμα από το προσωπικό τους στην Ευρώπη (και Αμερική), έκλεισαν ή αφήσανε να υπολειτουργούν τα εργοστάσια τους και μετέφεραν την περισσότερη παραγωγή τους στην Ασία, με μηδενικές σχεδόν επενδύσεις.

Η ιδέα θεωρήθηκε πρωτοπόρα απόλυτα κερδοφόρα, «επαναστατική»(;) και σιγά-σιγά την μιμήθηκαν όλοι, ακόμη και οι πιο γνωστές Ευρωπαϊκές φίρμες.
Εκμηδένισαν λοιπόν στο ελάχιστο το εργατικό κόστος των προϊόντων τους, κράτησαν τα υπερκέρδη για τους εαυτούς των, αφού οι τιμές στην ουσία δεν μειώθηκαν και έφερναν, τα παραγόμενα στην Ασία προϊόντα τους, στην Ευρωπαϊκή αγορά να τα πουλήσουν!!
Πού να τα πουλήσουν δηλαδή;
Στους ανθρώπους και τους Ευρωπαίους εργαζόμενους που μόλις είχαν απολύσει, στους ανθρώπους εκείνους που εφαρμόζοντας την «σπουδαία» ιδέα τους, τους είχαν πετάξει στην ανεργία!!!

Τώρα, σήμερα, όλοι αυτοί οι «έξυπνοι» επιχειρηματίες και βιομήχανοι στέρεψαν από ιδέες, για τo πως θα μπορούσαν να ανατρέψουν και να αναστρέψουν την άσχημη κατάσταση και η μόνη λύση που βρίσκουν είναι ξανά πάλι οι απολύσεις και η σκανδαλώδης χρηματοδότηση τους από τα κρατικά ταμεία δηλαδή πάλι από τους δικούς μας πόρους!!!

Είναι βέβαιο πως η εξαθλίωση των εργαζομένων, οι απολύσεις και η ανεργία οδηγούν σε μείωση της κατανάλωσης, και εξ αυτού και σε μείωση των κερδών των επιχειρήσεων, η μείωση των κερδών σε νέες απολύσεις και πάλι σε νέα μείωση της κατανάλωσης και πάλι σε νέες απολύσεις κοκ. Μπαίνουμε μοιραία έτσι σε ένα φαύλο κύκλο που επιδεινώνει αντί να βελτιώνει την κατάσταση.

Είπα δηλώνω άσχετος με τα υψηλά οικονομικά και δεν έχω να προτείνω κάποια λύση που να στηρίζεται σε επιστημονική βάση, η διαφαινόμενη όμως μοναδική και χρυσή λύση, πρέπει κύρια να στηρίζεται σε δύο σκέλη:

Α) Την διατήρηση πάση θυσία των θέσεων εργασίας σε όλες τις ιδιωτικές επιχειρήσεις (φυσικά και τις δημόσιες) και εκεί είναι θεμιτό να υπάρξει βοήθεια από το κράτος και την ΕΕ συντονισμένα, στον επιχειρηματία, με μοναδικό όμως σκοπό τη διατήρηση όλων των θέσεων των εργαζομένων, μέχρι και της τελευταίας και

Β) Τον προσωρινό και δραστικό έλεγχο, μέχρι η κρίση να ξεπεραστεί, των υψηλών κερδών των ιδιοκτητών των επιχειρήσεων και βιομηχανιών, με επιβολή καθορισμένων μέγιστων τιμών σε μια σειρά προϊόντων και αγαθών ευρείας λαϊκής κατανάλωσης (πχ καύσιμα, τρόφιμα, είδη σούπερ μάρκετ) που κάλλιστα μπορούν προσωρινά (το τονίζω) να επιβληθούν.

Δεν ξέρω αν αυτά που ανέφερα στέκουν, εκείνο όμως που όλοι γνωρίζουμε, είναι πως όλα αυτά που μας πρότειναν και εφάρμοσαν οι ειδικοί, για τη στήριξη των επιχειρήσεων και δη των Τραπεζών μέχρι τώρα, δεν έλυσαν το σοβαρό πρόβλημα της κρίσης, απεναντίας το όξυναν.

Μήπως ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα καταβάλλοντας περισσότερες προσπάθειες για την ενίσχυση και στήριξη των εργαζομένων και λιγότερες για τους επιχειρηματίες;;

Μήπως ήρθε η ώρα να κατανοήσουν ότι αυτή την κρίση την γέννησε το περιβάλλον ασυδοσίας που «καλλιέργησε» η κάθε κυβέρνηση για όλες τις μεγαλο-επιχειρήσεις και τους μεγαλο-επιχειρηματίες;;

Μήπως ήρθε η ώρα να χάσουν (οι επιχειρήσεις) κάποια προνόμια από τα κεκτημένα τους, να μειώσουν το ασύδοτο κυνήγι του υπερκέρδους, προς χάριν μιας πιο ισορροπημένης και με πιο ανθρώπινους κανόνες οικονομικής ανάπτυξης;;...

...ή μήπως επιθυμούν να επιμένουν ακόμη στις αποδειγμένα αναποτελεσματικές μεθόδους των, ώστε να συνεχίσουμε τον κατήφορο που περπατάμε, έως ότου συναντήσουμε όλοι μαζί χέρι-χέρι τον γκρεμό;;


...μετά από όλα αυτά ας χαλαρώσουμε λίγο