ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΔΙΑΒΑΤΗΣ
Αυτός βαδίζει μόνος του,
μαζί όλοι οι άλλοι,
ποιος σκέφτεται, ποιος κρίνει, ποιος αρνείται,
ποιος στον πειρασμό δεν υποκύπτει κι αντιδρά,
ποιος είναι αυτός π’ απόμεινε
τις προσταγές μας στα τυφλά να μην ακολουθεί!
Πως με δαύτο να τελειώνουμε,
τι τρόπο εύσχημο να βρούμε
από την κρίση του απαλλαγή
κι απ’ την αντίδραση του, τέλος.
Άδικο, σίγουρα, είναι αυτό
μα ποια στα αλήθεια, ως τώρα, εξουσία
για το δίκιο νοιάστηκε ποτέ
απεμπολώντας την κυριαρχία.
Εκ του μακρόθεν θεατές,
τυφλοί ακολουθούντες,
όλοι μας καταντούμε τελικά,
μιας νέας τάξης παγκοσμίως,
αντιπρόσωποι εμείς.
Με ποια κρίση, ποια άρνηση, ποια σκέψη,
ποια δράση του, ποια ψήφο αυτός,
τούτη τη νέα των πραγμάτων τάξη,
μονάχος του μπορεί να αντικρούσει.
...κατι παγκοσμια γνωστο
...για οσους σχολιασουν ειπα να χαρισω απο ενα δωρο...
.jpg)
...ενα κολιε κοραλι αντικα για την zan....jpg)
...και μια λιβελουλα με σμαλτο βιτρω αντικα για την φιλη μου butterfly
... μια λαμπα επιτραπεζια Γαλλικη αντικα να φωτιζει τις αναζητησεις σου Νικο
...πολυχρωμα πολυτιμα και ημιπολυτιμα πετραδια για τη νεα φιλη athinovio
...στην παλια μου φιλη πρασινο λικερ, πρασινο περιδοτο πλεγμενο με πορτοκαλοκοκκινη κορναλινη
vagnes μου ξέρεις τι μου έφερε στο νου η ανάρτησή σου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα τραγούδι που έγραψε τους στίχους ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και το μελοποίησε ο Μίκης.
Το χε πει ο Σιδηρόπουλος και νομίζω ότι σ΄ αυτό θα πρέπει να επικεντρωθούμε μπροστά στην μπόρα της παγκοσμοιοποίησης.
Στο χαρίζω με αγάπη.
ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΡΘΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝ,
ΠΩΣ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ, Σ ΑΓΑΠΟΥΝ,
ΚΑΙ ΠΩΣ ΣΕ ΘΕΛΟΥΝ.
ΕΧΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ,
ΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΕ ΚΛΕΙΔΙ, ΨΕΜΜΑΤΑ ΛΕΝΕ.
ΚΑΠΟΤΕ ΘΑΡΘΟΥΝ ΓΝΩΣΤΙΚΟΙ,ΛΟΓΑΔΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΙ,
ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΕΙΣΟΥΝ.
ΕΧΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ,
ΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΕ ΚΛΕΙΔΙ,
ΘΑ ΣΕ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ.
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΘΑΡΘΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ,
ΠΟΥ ΘΑ ΧΕΙ ΣΒΗΣΕΙ ΤΟ ΚΕΡΙ,
ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ,
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ,
ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ,
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ".
Καλή εβδομάδα! Με πολλά κοραλένια φιλιά!
Ενας μονος του δεν μπορει να κανει και πολλα...πολλοι μαζι ομως;
ΑπάντησηΔιαγραφή...σ' ευχαριστω για την αφιερωση zanzibar υπεροχο το τραγουδι και οι στιχοι του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου χαρισω και γω ενα κολιε κοραλι που τοσο αγαπας στο τελος της αναρτησης
Καλησπέρα φίλε vagnes,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜολονότι ηθελα να γράψω αυτό που έγραψε η butterfly ας το αναλύσουμε λίγο παραπάνω.
Ενας τύπος λοιπόν, σχεδόν μόνος του, ανυπάκουος, προσπαθεί με την κρίση του, την ψηφο του, την συμμετοχή του να αλλάξει, να αντιταχθεί, στην "νέα τάξη πραγμάτων".
Αρχικά να σε ρωτήσω φίλε ποια θεωρείς ότι είναι αυτή και γιατί είναι "κακή"; Είναι αυτό που ονομάζουμε "παγκοσμιοποίηση", "διεθνοποίηση" , τι; Μα αυτά και τα δύο είναι θετικές έννοιες. Δεν υπάρχει λόγος να αντιαχθούμε. Πρέπει απλά να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα σε ένα σύστημα. Αυτά το ξέραμε ότι θα παρουσιαζόντουσαν. Πάντα υπάρχουν "κακώς κείμενα" σε ένα τεχνητό συστημα.
Η αλλαγή ήταν το πρόβλημα και φυσικά η προσαρμογή σε αυτήν. Σε όλα τα επίπεδα.Η συνήθεια και η έλλειψη κριτικής ικανότητας έκανε τον άνθρωπο να χάσει την προσαρμοστικότητα του. Ο δικός μας γιατί μάχεται; Για να βοηθήσει τους άλλους να προσαρμοστούν ή για να μην περάσει το καινούργιο;
Μπορεί και να μην ήθελες να πεις αυτό με το κείμενο σου, αλλά εγώ αυτό ήθελα να καταλάβω! Ας το συζηήσουμε λοιπόν!
butterfly αυτο ακριβως και γω αναζητω, αλλα ποσοι να ειναι προθυμοι να ξεχασουν οτι ειναι εκ του μακροθεν θεατες ή αλλως μονιμοι τηλεθεατες...
ΑπάντησηΔιαγραφή...χαρισα ενα δωρο στη zanzibar θα χαρισω σε σενα μια πεταλουδα που τοσο φαινεται αγαπας στο τελος της αναρτησης θα το δεις...
...κατ' αρχη Νικο να σου χαρισω και σενα ενα δωρο αφου μου αρεσε η ιδεα των δωρων και τα λεμε αμεσως μετα...
ΑπάντησηΔιαγραφή...Νικο εκει που κανω την κριτικη μου μεσα απο το ποιημα αυτο, ειναι στον ανθρωπο μεσα στην παγκοσμιοποιηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην παθητικοτητα που δεχεται το καθε νεο, χωρις στην ουσια να αντιδρα και να προτεινει.
Οτι σερβιρεται απο τα διαφορα ΜΜΕ και αλλα μεσα διαδοσης της νεας (και χρησιμης σε πολλα σημεια)παγκοσμιοποιημενης πραγματικοτητας, αμεσως αφομιωνεται απο μας και θεωρειται οτι εχει καλως.
Γιατι η συνηθης πρακτικη μας ειναι θεατες, τηλεθεατες και ακολουθητες, χωρις δηλ να επεμβαινουμε δραστικα και μεις στις εκαστοτε επιλογες αυτων που αποφασιζουν τελικα.
Και ποιοι ειναι αυτοι που αποφασιζουν για το πως προχωραμε στην παγκοσμιοποιηση αυτη;
Το δικαιωμα μας αν δεχομαστε κατι ή οχι το εξασκουμε φυσικα, (ως ενα σημειο), την υποχρεωση μας να συνδιαμορφωνουμε την πορεια, ποιοι απο μας συμμετεχουν ή εχουν τη διαθεση να συμμετεχουν;
Και κατα ποσον θα δεχτουν αυτοι που κινουν τα νηματα να συμμετεχουμε ενεργα σε συνδιαμορφωση, χωρις να βρισκουν τον τροπο καθε φορα να ακυρωνουν την καθε παρεμβαση μας (αν ποτε υπαρξει αυτη η ενεργος παρεμβαση)
Αυτη ειναι η συλλογιστικη και ο προβληματισμος μου στην αναρτηση-ποιημα
vagnes μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήτι γίνεται? το ριξες στα ποιήματα? Είτε ποιητικά είτε όχι, πολύ καλά τα λες.
Και μια άλλη απορία. Έχεις καμιά σχέση με χειροποίητα κοσμήματα κλπ? Τα βλέπω να παίζουν συχνά στο μπλογκ σου.
Την καλησπέρα μου
meropi χαιρομαι που συμφωνουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για το αλλο που λες, το slide που ειδες πιο παλια ειναι απο το χωρο μας. Νομιζα πως το ειχες καταλαβει..
...περιμεμε ενα δωρο και συ συντομα. Τι θα σου αρεσε ας πουμε;
Ευχαριστώ πολύ για το δώρο! Θα το κρατήσω να συντροφεύει τις νύχτες μου μέχρι το επόμενο ταξίδι, το προσεχές Σαββατοκύριακο. Τα υπόλοιπα σε ποστ που θα ακολουθήσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήμουν και πολύ εκτός θέματος. Νομίζω την έπιανα την βάση άνετα! :)
Η παγκοσμιοποιηση είναι κάτι καινούργιο για τον άνθρωπο. Υπάρχουν γενιές που είναι φύσει αδύνατο να προσαρμοστούν στην νέα πραγματικότητα, πόσο μάλλον να παίηουν και ρόλο.
Οι μόνοι που μπορούν να διαδρματίσουν ρόλο είναι οι νέοι. Οχι ηλικιακά αλλά σε αντιλήψεις. Ομως η ισοπέδωση και η απογιήτευση τους έχει κάνει να αποστασιοποιηθούν. Να δέχονται παθητικά τις αποφάσεις των άλλων. Δεν είναι ότι αφομοιωνεται καλως η νέα πραγματικότητα, μάλλον επικρατεί αδιαφορία.
Το ζήτημα είναι να υπάρξει μία ικάνή μάζα ανθρώπων που θα θελήσει να παίξει ενργό ρόλο στο κέντρο των αποφάσεων, η οποία όμως δεν θα αφομοιωθεί ή δεν θα αλλοτριωθεί καλύτερα όπως οι ηγέτες του Μάη του 68.
Καλό βράδυ φίλε και επανερχόμαστε και αύριο!
Σ΄ ευχαριστώ πολύ πολύ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο το κοραλένιο μου κολιέ!!
Να σαι καλά που με σκέφτηκες και να σαι αισιόδοξος για να μας ξεσηκώνεις!!
Φιλιά κοραλένια και δω!!
Τελεια η λιβελουλα! Ευχαριστω και καλο μηνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα στην ομήγυρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαβάζοντας την ανάρτησή σου θυμήθηκα έναν συνειρμό που μου ήρθε στη διάρκεια μιας συζήτησης αρκετά σχετικής με το θέμα σου.
η φυσική επιλογή της κοινωνίας
αν το σύστημα δεν ήταν το καλύτερο δυνατό για τα σημερινά δεδομένα, τότε θα κατέρρεε από μόνο του, χωρίς πάλη, θα εξαφανίζονταν όπως οι δεινόσαυροι, θα αποτύγχανε όπως ο κομμουνισμός.
ναι, έχει τις αδικίες του αλλά σκεφτείτε και τα ωφέλη του.
Σίγουρα υπάρχει χώρος για περαιτέρω εξέλιξη και διαρκώς πρέπει να αναζητούμε το καλύτερο και το δικαιότερο.
με τα δεδομένα του προχτές το μονο που μπορούσε να ακολουθήσει ήταν το χτες και μετά το σήμερα.
athinovio δεν διαφωνω καθολου με το σκεπτικο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παρον συστημα εχει τις αδικιες και τις απαραιτητες ανισοτητες (σχετικο μου σχολιο στον greek rider) αλλα ισορροπει και παμε να βρουμε ενα νεο συστημα με ανισοτητες παλι (ειναι αναποφευκτο αλλα και συγχρονως φυσικο) ποτέ τελειο που να δινει πιο συμφερουσες απαντησεις για ολο και πιο πολλους.
Αν αυτο το κατορθωσει το νεο συστημα, τοτε και μόνο τοτε θα ισορροπησει και θα διατηρηθει, αλλιως απο κει που πηγαν και τα αλλα.
Συμφωνω, συμφωνω...
...σε λιγο και το δωρο σου
...η αποψη μου ομως εδω athinovio (πολυ ωραιο ψευδωνυμο) ειναι πως δεν ειναι σωστο παντα να ακολουθουμε τους οδηγους, αλλα καποτε να χαραζουμε και να προτεινουμε και τις δικες μας διαδρομες απο τη θεση του οδηγου εμεις πια...
ΑπάντησηΔιαγραφήVagnes εχω την εντυπωση οτι μαλλον βλεπουμε περιεργα τα ατομα που επαναστατουν.Εμεις γλιστραμε αθορυβα και καθομαστε στις θεσεις μας.Τις γνωστες και ας ειναι ευθραστες.Δουλικη υποταγη.Θλιψη για τα μουντα χρωματα της καθημερινοτητας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο μηνα να σου ευχηθω,και θα ηθελα ενα βραχιολι σε παρακαλω με πολυ ομορφα χρωματα για να προστεθει στα υπολοιπα 25 που φοραω στο αριστερο χερι.Ας ειναι με κεροσπαγγο ,μονο να εχει πετρουλες με γλυκα χρωματα.
Σε ευχαριστω πολυ πολυ για το δωρο σου.
...η θλιψη και ολα τα συναισθηματα μας πρασινο λικερ ειναι της φαντασιας μας. Φανταζομαστε πως σε μια συγκεκριμενη κατασταση πρεπει να εχουμε θλιψη και τοτε αυτη παρουσιαζεται μπροστα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι αυτο πρεπει να εξασκησουμε την φαντασια μας να δουλευει παντα (ή σχεδον παντα) με τα αισιοδοξα συναισθηματα της ζωης πιο πολυ, ακομη και σε καταστασεις που εχουν λυπη.
πες μου αν σου αρεσε το δωρο;
Vagnes,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστω πολυ για το πολυτιμο δωρο σου.Υπεροχο!!.Ηδη το φορεσα και εχει παρει την θεση του αναμεσα στα αλλα αγαπημενα.Γι αυτο φοραω τοσα πολλα.Το καθε ενα ειναι ξεχωριστο και δεν θελω να τα αποχωριστω.Σε ευχαριστω και για την συμβουλη σου.Παντα αισιοδοξες σκεψεις.Εχεις δικιο.Αν αφησουμε ελευθερη την θλιψη θα καταλαβει την ψυχη μας για παντα.
Παντα δημιουργιες ομορφες.Η καθε μια να θυμιζει ενα παραμυθι.Ενα μουσικο εργο.
Να εισαι καλα και χαιρομαι που ανταλασομαι σκεψεις.
Μοναχικός διαβάτης και η παγκοσμιοποίηση του ατόμου... Από τα καλύτερα που έχω διαβάσει τελευταία.
ΑπάντησηΔιαγραφή