ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΛΑΧΤΑΡΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΖΕΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ




Θα γίνεις πολύ φίλος με τον εχθρό σου

όταν και οι δυό σας πεθάνετε.

Χαλίλ Γκιμπράν.









...ΕΔΩ ΓΙΑ ΦΩΤΟ & ΠΟΙΗΣΗ

...ΕΔΩ ΓΙΑ  ΦΩΤΟ & ΠΟΙΗΣΗ
κλικ στην εικόνα για τα φωτοποιήματα

ΓΙΑΤΙ; ΠΕΣΤΕ ΜΟΥ ΤΟ ΓΙΑΤΙ!

Καλλιτέχνης, γλύπτης, ζωγράφος, λογοτέχνης, συγγραφέας, ποιητής, ηθοποιός, χορευτής...

...αν ένα από αυτά ή και κάποια άλλα που ξεχνώ, είναι το επάγγελμα που θα σας ανακοινώσει ο γιος σας η κόρη σας ότι θέλει να ασχοληθεί, πόσοι από σας, από μας θα λέγαμε πως η πρώτη αντίδραση μας θα ήταν ενθουσιώδης;

Αν μας μιλούσαν για επαγγέλματα, υδραυλικού, μηχανικού αυτοκινήτου, εμπόρου, φούρναρη, μπακάλη, κρεοπώλη, υφαντουργού, αγρότη, παραγωγού, βιοτέχνη...
τι ενθουσιασμό θα είχαμε;

Αν μας πουν πως σκέφτονται να γίνουν γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι, οικονομολόγοι...
τότε τι λέτε, ποία θα ήταν τα συναισθήματα μας;

Αν δε τα παιδιά μας θα είχαν την διάθεση να θέλουν να διοριστούν και στο Δημόσιο, σ΄ αυτό το γνωστό Δημόσιο που όλοι καθυβρίζουμε όποτε μας παρουσιάζετε η ευκαιρία μέσα από τούτα δω τα μπλογκς, που όλοι γνωρίζουμε ότι μόνο οι μισθοί  των Δημόσιων υπαλλήλων απορροφούν το μεγαλύτερο ποσοστό φόρων έμμεσων και άμεσων, ΦΠΑ, τελών κλπ κλπ και αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για δημόσιες επενδύσεις σε δρόμους σε κτίρια σε πανεπιστήμια ,νοσοκομεία κλπ κλπ και το χειρότερο απ΄ όλα, το γνωρίζουμε κιόλας, ότι ο μεγάλος δημόσιος τομέας εκτός του ό,τι είναι τροχοπέδη για την ανάπτυξη, για τον τόπο μας για τη χώρα μας για την Ελλάδα τελικά είναι επιζήμιος (ένα άκρως επιζήμιο μπούμερανγκ) και για μας τους ίδιους αφού σ αυτή τη χώρα ζούμε όλοι...

...ΓΙΑΤΙ ΠΕΣΤΕ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΥΤΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ;;;

Ξέρω θα μου πείτε, πως τα παιδιά πρέπει να περάσουν από πανεπιστήμια και εκεί θα συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΑ μαζί σας και θα σας πω ελάτε να ζητήσουμε και να κάνουμε σχολές πανεπιστημίου για όλα τα επαγγέλματα για όλες τις τέχνες, για όλες τις επαγγελματικές πτυχές που δεν έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση, που είναι απαξιωμένα στην συνείδηση μας στη συνείδηση των Ελλήνων γονέων, των Ελλήνων -και όχι των άλλων λαών- πολύ πιθανόν μόνον των Ελλήνων!! Και βέβαια θα σας πω ακόμη -για να μη με παρεξηγήσετε- πως είναι απόλυτα απαραίτητος ο Δημόσιος τομέας σε μια σειρά από επαγγέλματα και κυρίως σε λειτουργήματα καθηγητές, δάσκαλους, νοσηλευτές, γιατρούς και κάμποσους άλλους, αλλά μετρήσιμους και μετρημένους

Αλλά όταν όμως θα μου πείτε πως χαίρεστε που τα παιδιά σας αποφασίσανε να γίνουν Δημόσιοι υπάλληλοι, γιατί,πέστε μου γιατί -στη σημερινή Ελλάδα με αυτά τα συγκεκριμένα προβλήματα- θα πρέπει να ενθουσιαστείτε, να επαναπαυτείτε, να αισθάνεστε δικαιωμένοι, αφού γνωρίζετε πως ο μέγιστος Δημόσιος τομέας είναι βραχνάς, θηλιά αγχόνης στον λαιμό της κοινωνίας μας;;

Το έχετε ακούσει αυτό είμαι βέβαιος ,απλά κάνετε, κάνουμε όλοι, πως δεν το ακούσαμε, πως δεν το καταλαβαίνουμε!!

Όσο πιο μικρός καταφέρουμε να είναι ο Δημόσιος τομέας, με την απαραίτητη υψηλή τεχνογνωσία και με άψογη μηχανοργάνωση, τόσο πιο ευέλικτος και αποτελεσματικός θα είναι και όσο πιο μεγάλος με επιστημονική κατάρτιση ο παραγωγικός, ο ιδιωτικός τομέας, με ενσωμάτωση όλων των νέων ειδικοτήτων αιχμής, τόσο πιο πολλοί φόροι θα περισσεύουν για ανάπτυξη, για έργα υποδομών, κοινωφελή ιδρύματα, για συντάξεις κλπ αλλά και για καλούς και υψηλούς μισθούς των λίγων αλλά απόλυτα αποτελεσματικών δημοσίων υπαλλήλων. Και το σπουδαιότερο τόσο λιγότερα κάθε χρόνο δάνεια θα χρειαζόμαστε από τους εξωτερικούς παράγοντες για να καλύψουμε τα ελλέιματα μας.

Αν παραμείνουμε (με την νοοτροπία που δυστυχώς έχουμε σήμερα) στην ίδια γνωστή και στάσιμη κατάσταση, τόσο περισσότερα ελλείμματα θα δημιουργούμε, τόσο πιο πολύ δημόσιο χρέος θα σωρεύουμε κάθε χρόνο και όλο και πιο πολύ θα εξαρτόμαστε από τους χρηματοδότες και δανειστές μας που μας «εξυπηρετούν» πρόθυμα αλλά τους πληρώνουμε όχι με χρήμα αλλά με αίμα, γιατί όλοι οι δανειστές μας μόνο με αίμα τρέφονται, το δικό μου, το δικό σου, το δικό μας και αργότερα όταν θα έχουν «εισπράξει» όλο το αίμα μας θα αρχίσουν να «εισπράττουν» και το σώμα μας, μέχρι καταβρόχθισης.

Τι λέτε δεν θα πρέπει αυτά να τα πούμε και σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που μονίμως μας κυβερνούν;

Αλλά για να τα πούμε και να τα απαιτήσουμε θα πρέπει πρώτα εμείς να τα χωνέψουμε και να καταλάβουμε. Να καταλάβουμε δηλαδή ότι το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας δεν έρχεται μέσα από μια τρύπα στο δημόσιο που ανακαλύψαμε και χώσαμε  (άκου χώσαμε!!!)  το δικό μας παιδί, γιατί για να είναι ασφαλές και ελεύθερο το δικό μας το παιδί, θα πρέπει να είναι ασφαλές και ελεύθερο και το παιδί του γείτονα, του φίλου, του συμπολίτη, του κάθε Έλληνα και αυτό δεν γίνεται μέσα από τρύπες και παράθυρα αλλά μέσα από πόρτες και μυαλά ορθάνοιχτα.

10 σχόλια:

  1. Αν και ειναι πολυ πολυ νωρις ακομα για να σκεφτομαι το τι θα κανει το παιδι μου, αν υποθεσουμε οτι σημερα ηταν στην ηλικια που θα αποφασιζε τι να κανει στη ζωη του θα ευχομουν ενα πραγμα.
    Να μην εχει την ατζαμοσυνη τη δικια μου και να μπορεσει να μαθει μια τεχνη.

    Εκει εχω καταληξει φιλε Βαγγελη.

    Τα υπολοιπα δεν αξιζουν τιποτα στην Ελλαδα του σημερα και μαλλον και του αυριο και του μεθαυριο.

    Ως επαγγελματικη "αποκατασταση" εννοω, ειναι άλλο πραγμα η γνωση και η κουλτουρα που θελει να αποκτησει ο καθενας μας για τον εαυτο του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...χαίρομαι ειλικρινά για την άποψη σου αυτή Αντώνη, αλλά για να το μεταδώσουμε και σε άλλους αυτό χρειάζεται μια συνεχής προσπάθεια και ένας αδιάκοπος διάλογος με όλους τους συμπολίτες μας, φυσικά και τα κόμματα, ώστε να γίνει βαθιά πεποίθηση πως μόνο μέσα από μια τέτοια προοπτική έχουμε μέλλον που θα μας απομακρύνει κάθε χρόνο και πιο μακριά από τα αιμοβόρα θηρία του διεθνούς δανεισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τ'αφησα να επιλέξουν,ποιο θάναι το αποτελεσμα;Ιδωμεν!Τουλάχιστον θαχουν να λένε και θάχω να λέω ότι επέλεξαν αυτό που τους τραβούσε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. φίλε μου vad έτσι πρέπει να κάνουμε όλοι για τα παιδιά μας και έτσι ο καθένας θα βρει το δρόμο που του πάει καλύτερα, παράλληλα όμως θα πρέπει να καταλάβουμε πρώτα εμείς και ύστερα και τα παιδιά μας πως η χωρίς λογική (με τη πελατειακή λογική εξηγείται βέβαια) αύξηση του δημόσιου τομέα σωρεύει περισσότερα χρέη και άρα απαιτεί και περισσότερο δανεισμό από τα "κοράκια", κάτι βέβαια που, μεσοπρόθεσμα θα έλεγα και αναπόφευκτα οδηγεί στην κρίση στην ύφεση στην καταστροφή.
    Είναι ένας πολύ σοβαρός παράγοντας αυτός.
    Δημόσιος τομέας στην πρόνοια στην υγεία στην παιδεία ναι σε όλους τους υπόλοιπους τομείς μόνο αν είναι κερδοφόροι έστω και ένα €.
    Κερδοφόροι, μηδενική ανοχή στις ζημιές και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ισχυρή τεχνογνωσία, άρτια μηχανοργάνωση που καθιστά και τους ελέγχους πιο αποτελεσματικούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. vagnes, καλημέρα..

    Ανοίγεις μεγάαααααλοοο ζήτημα σήμερα..

    Ρωτάς γιατί.
    ΤΟΤΕ, η δική μου μάνα, με έσπρωχνε να πάρω ένα χαρτί, γιατί απλούστατα έβλεπε πως ο 'υπάλληλος', είτε ιδιωτικός, είτε δημόσιος, ο 'μορφωμένος' με λίγα λόγια, θα έβρισκε ευκολώτερα, ευκολώτερη δουλειά. Γιατί ο 'εργάτης', δουλεύει επαχθέστερα, έχει μικρότερες αποδοχές, ειναι χειρότερα ασφαλισμένος κλπ.
    ΤΟΤΕ, το σχέδιο ζωής της μάνας μου ήταν σίγουρο και απλο (στα πλαίσια μιας κοινωνίας που βγαίνοντας απ τον εμφύλιο και την πείνα, γινόταν αστική, βλέπε παλιό Ελληνικό κινηματογράφο)...

    ΤΩΡΑ. Εάν έρθει ο γιός μου (9 ετών) να με ρωτήσει 'τι δουλειά να κάνει' (λέμε αν), η απάντηση ..δεν υπάρχει !

    Προσωπικά, δεν μ' ενδιαφέρει η 'οικονομική πυραμίδα', για να την ανέβεις αυτήν πρέπει να 'πουλήσεις' κάτι, καθώς γνωστό σε όλους, με την 'τίμια δουλειά' Βαρδινογιάννης δεν γίνεσαι που να χτυπιέσαι..

    Όμως η παιδεία μ' ενδιαφέρει. Όχι, δεν υποτιμώ ούτε καν τον αναλφάβητο, μακριά απο μένα. Όμως το σχολείο είναι σχολείο. Το 'παίδεμα' και μόνο να κάτσεις να διαβάσεις, να δώσεις μαθήματα, να πάρεις πτυχίο, κλπ, σε 'μορφώνει'. Αυτό του λέω απο τώρα. 'Να πας στο Πανεπιστήμιο, και μετά κάνε ότι θες, άνοιξε και μπακάλικο δεν με νοιάζει'.

    Τώρα για το ζήτημα 'δημόσιος-ιδιωτικός τομέας', εντάξει εδώ φταίνε πολλά, αν αλλάξουν οι πολιτικές, θα αλλάξουν και οι προτιμήσεις μας. Κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει καμιά εργασιακή διαφορά. Τίθεται ένα ζήτημα εκεί, με την μονιμότητα, αλλά είναι μεγάλη ιστορία αυτό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φταίει ο ιδιωτικός τομέας.
    Το δημόσιο παράγει έργο αλλά δεν αναγνωρίζεται.
    Ο ιδιωτικός που ντεμεκ και καλά είναι πιο αποδοτικός που οδήγησε την ελλάδα; Αποδοτικότητα μηδέν,υποβάθμιση των υπαλλήλων του σε σκλάβους των 700 ευρώ.
    Φταίνε οι εργοδότες έλληνες που είναι μικροαπατεώνες και κλέβουν το κ΄ρατος με τα διπλα βιβλία τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ηθοποιοί; Καλλιτέχνες; Τι είναι αυτά; Τα όνειρα δεν επιτρέπονται στη σύγχρονη Ελλάδα! Τα επαγγέλματα που επιτρέπεται να ονειρεύονται τα παιδιά είναι συγκεκριμένα: δάσκαλος, υδραυλικός, κωμμώτρια. Όταν βγει καινούρια λίστα θα ενημερωθούμε υποθέτω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θανάση αυτό ακριβώς αναζητώ να βρούμε την απάντηση πρώτα εμείς τουλάχιστον, τι να πούμε στα παιδιά μας αν μας ρωτήσουν. Να είσαι σίγουρος όμως και χωρίς να μας ρωτήσουν από τις καθημερινές κουβέντες μας και τις πρακτικές μας καταλαβαίνουν πολύ καλά τι πιστεύουμε και σίγουρα επίσης μας ακούνε, απλά δεν θέλουν να το δείχνουν ότι μας ακούνε.
    Σε διαβεβαιώνω πως η άποψη μας μετράει και μετράει πολύ.
    Πάρε παράδειγμα τη μάνα σου είχε άποψη και την ξέρεις και συ πολύ καλά και ίσως τότε να είχε και δίκιο. Σήμερα αν σου έλεγε τα ίδια θα είχε άδικο. Θα είχε ενδιαφέρον να την ρωτήσεις σήμερα, να σου πει τη γνώμη της για τα εγγόνια της και το τι πρέπει να κάνουν στην ζωή τους την επαγγελματική.

    Δεν μίλησα και δεν μιλάω φυσικά για την οικονομική πυραμίδα, μιλώ για ανθρώπους απλούς που να βγάζουν το μεροκάματο τους και να τους περισσεύει κάτι στην άκρη. Μπορεί τα χρήματα να είναι λίγα αλλά είναι –κατά την άποψη μου- η μόνη υγιής λύση εδώ που έχουν καταντήσει το δημόσιο τομέα οι χωρίς όραμα πολιτικές των κομμάτων που κυβέρνησαν τον τόπο. Θα χρειαζόταν άραγε τόσος δανεισμός αν ο δημόσιος τομέας ήταν ο μισός από το ότι είναι σήμερα;
    Και λέω ο δανεισμός γιατί αυτή είναι η θηλιά που θα μας οδηγήσει στην ασφυξία. Η θηλιά που συνεχώς σφίγγει από τους λογιών-λογιών δανειστές μας.

    Συμφωνώ με τη μόρφωση την ανώτατη μάλιστα μόρφωση για κάθε επάγγελμα από το πιο απαξιωμένο μέχρι το πιο σύγχρονο.

    Μια παράμετρο που θέλω να βάλω στη συζήτηση είναι και η έρευνα που είναι από τους πιο απαξιωμένους κλάδους στην Ελλάδα. Ξέρεις Θανάση και άλλοι φίλοι μου πόσα επιτεύγματα θα είχαμε πετύχει ως Έλληνες αν υπήρχε ερευνητική προοπτική στη χώρα μας; Θα είχαμε ανακαλύψει μόνοι μας ειδικότητες και δουλειές που σήμερα δυστυχώς ούτε από την φαντασία μας δεν μπορούν να περάσουν.

    Είναι πολλά τα στραβά στον δημόσιο τομέα και δυστυχώς χρειάζονται αρκετά χρόνια για να αλλάξει κάτι, εκείνο που έχει σημασία όμως στην παρούσα φάση, είναι να καταλάβουμε όλοι πως έτσι πως δουλεύει σήμερα το δημόσιο με μαθηματική ακρίβεια θα μας οδηγεί συνεχώς και σε χειρότερη οικονομική κατάσταση. Είναι απολύτως απαραίτητο για την ύπαρξή μας ως χώρα να αλλάξουν πολλά στον δημόσιο τομέα αλλά πρώτα από όλα θα πρέπει να αλλάξει η δική μας, των πολιτών η νοοτροπία ότι το δημόσιο αποτελεί την μόνη ασφαλή διέξοδο στο πρόβλημα εύρεσης εργασίας των παιδιών μας.
    Ασφαλής διέξοδος από την οικονομική κρίση υπάρχει όταν για όλα τα παιδιά έχουμε λύσεις και όχι μόνο για τα δικά του ο καθένας.

    ...πράγματι έχεις δίκιο είναι πολύ μεγάλο το θέμα και δεν εξαντλείται.
    Όμως έχω άπειρο χώρο για να φιλοξενήσω τις απόψεις όλων των φίλων. Ας είναι καλά η Goοgle

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ανώνυμε θα ήθελα να σου πω πως δεν είναι τόσο εύκολα τα συμπεράσματα όπως τα λες.
    Θα σου πω πως ο δημόσιος τομέας ακόμη και στις σοσιαλιστικές χώρες με τόσο έλεγχο, πόσο μάλλον σε μας με τον ανεπαρκέστατο έλεγχο τα φαινόμενα της διαφθοράς ήταν καθημερινά.
    Θα σου πω πως σήμερα μάθαμε πως το πρόστιμο των 5,5 δις στην χρηματιστηριακή εταιρεία Ακρόπολις χαρίστηκε και δεν εισπράχτηκε ποτέ με απόφαση ενός και μόνο διευθυντού. Είναι ασύλληπτο το νούμερο και φαντάζομαι όλοι να καταλαβαίνουμε τι έχει γίνει και δεν νομίζω να πεις πως φταίει η χρηματιστηριακή.
    Για να κάνει ένας ιδιώτης ζημιά θα πρέπει κάποιος από τον κρατικό μηχανισμό να έκανε με το αζημίωτο τα στραβά μάτια. Αυτό πως το βλέπεις να αλλάζει αν διογκώσουμε ακόμη παραπάνω τον Δημ. τομέα;

    Θα σου πω και τούτο, κάθε δημόσιος υπάλληλος είναι δαπάνη για τον κρατικό προϋπολογισμό και κάθε ιδιώτης είναι έσοδο. Δεν διαφωνώ βέβαια με την ύπαρξη του δημ τομέα, το λέω αυτό στην ανάρτηση μου, αλλά με μέτρο και με μετρήσιμα αποτελέσματα και σε όποιους τομείς είναι απαραίτητος, υγεία παιδεία κλπ ,

    Αν ο μικροαπατεώνας έμπορος και επιχειρηματίας κρατά διπλά βιβλία φυσικά και δεν είναι σωστό, αλλά η δικαιολογία είναι πως είναι ένα μέτρο άμυνας απέναντι σε μια ασυδοσία και στην μη ύπαρξη ελέγχου σε ένα αδυσώπητο και καθημερινό ανταγωνισμό τιμών των εμπορευμάτων και προϊόντων του. Υπάρχουν δύο τουλάχιστον λόγοι που μπορεί κάποιος να δικαιολογήσει τη στάση αυτή, ένας γιατί τα λεφτά που δίνει ως φόρο δεν βλέπει να του επιστρέφουν ανταποδοτικά και ένας άλλος λόγος γιατί βλέπει πως τα λεφτά του πηγαίνουν για μισθούς αρκετών υπαλλήλων που είναι περιττοί αφού δεν κάνουν τίποτα και είναι εκεί γιατί κάποιοι πολιτικοί ψηφοθηρικά τους τοποθέτησαν εκεί.

    Ο ιδιώτης που δεν πάει καλά η δουλειά του κλείνει, ο υπάλληλος όμως και χωρίς αντικείμενο παραμένει και πληρώνεται το ίδιο.
    Θα έλεγα για να κλείσω αν ο δημόσιος τομέας ήταν η λύση θα τα είχαν καταφέρει οι χώρες της Ανατολ. Ευρώπης, όμως αυτό δεν έγινε και είναι πολύ δυσκολότερο να το πετύχουμε εμείς.
    Το συμπέρασμα το δικό μου είναι αυτό που λέω και στην ανάρτηση μου, το δικό σου συμπέρασμα δεν ζητώ να είναι το ίδιο αλλά θα ήθελα όμως να σε απασχολήσει ως άποψη αποφεύγοντας και συ και γω και όλοι μας να προσκολλόμαστε στις απόψεις των κομμάτων μόνο, γιατί και τα κόμματα επαγγελματικοί μηχανισμοί είναι και δεν τα λένε και δεν τα κάνουν και όλα σωστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. aurora είναι δυνατόν να απαξιώνεται ο πολιτισμός στη χώρα που γεννήθηκε;
    Είναι δυνατόν το όραμα των νέων να εξαντλείται για μια θεσούλα στο δημόσιο;

    Δώσαμε λάθος μηνύματα εμείς οι γονείς ορμώμενοι από την ανασφάλεια μας και ΔΥΣΤΥΧΩΣ σας πείσαμε.
    Τινάξτε αυτά τα δεσμά δεν υπάρχουν περιθώρια για πειραματισμούς, βρείτε αυτό που σας διεγείρει και ακολουθήστε το με την καρδιά σας.
    θα πετύχετε να είσαι σίγουρη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

σπείρε μια σκέψη, κάθε σπόρος είναι μια λαχτάρα.

ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΜΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

Ετικέτες

πολιτική (82) ποίηση (70) κοινωνία (69) πολιτική σάτυρα (12) πολίτης (11) σάτιρα (10) σύνθεση (10) άνθρωπος (9) Επανω-πολιτικη (7) παιδεία (7) φιλοσοφείν (7) Ελλάδα (6) αυτοκριτική (6) ευχές (6) θρησκεία (6) πολιτική ηγεσία (6) ψήφος (6) ΠΑΣΟΚ (5) άποψη (5) Οικονομική κρίση (4) νέοι (4) παιχνιδι (4) φωτογραφία (4) bloggers (3) ΝΔ (3) Πίστη (3) αγανακτισμένοι (3) αξιοκρατία (3) αξιολόγηση (3) αφιέρωση (3) ζωή (3) κοινωνική συνείδηση (3) κρίση (3) νέα κυβέρνηση (3) υγεία (3) φιλία (3) χιούμορ (3) ψυχολογία (3) 28δις (2) Έλληνες (2) Δημοκρατικοί (2) Ομπάμα (2) Προεδρική Δημοκρατία (2) ΣΥΡΙΖΑ (2) ανέκδοτο (2) αντίο (2) αποχή (2) απόψεις (2) βατοπέδι (2) δημοσκόπηση (2) εκλογές (2) ευρωεκλογές (2) ευχή (2) καθημερινότητα (2) κριτική (2) ποδήλατο (2) πολιτική πρόταση (2) πολιτική ωριμότητα (2) συνέδριο (2) συνδιάσκεψη (2) συνεργασία (2) τεστ (2) τηλεόραση (2) τράπεζες (2) χ (2) χοίροι (2) ... ... ... (1) 1821 (1) 1989 (1) 2009 (1) NO INDIA (1) blogs (1) e-διαδήλωση (1) slide (1) viza (1) Γιώργος (1) Δημόσιο (1) Διεθνισμος (1) Ελληνικη γλωσσα (1) Επανω-προτασεις (1) Ευρώπη (1) Ιωαννινα (1) ΜΜΕ (1) Μαρία (1) ΟΛΠ (1) ΟΤΕ (1) Π.Ο.Υ. (1) Παπανδρέου (1) Πολυτεχνείο (1) Σημίτης (1) αγάπη (1) αγώνες (1) αδικία (1) αθωπνορς (1) αισιοδοξία (1) αισχος (1) αισχροκέρδεια (1) ακρόαμα (1) αλλαγη νομων (1) αμπελοφιλοσοφείν (1) αναξιοπιστία (1) ανεργία (1) αντίδραση (1) αξία (1) αξιοπιστία (1) αποδοχή (1) αποτέλεσμα (1) αποτέφρωση (1) αποτελέσματα (1) αποψη (1) αριστερά (1) ασυδοσία (1) ασφαλιστικό (1) αυτάρκεια (1) βάση του 10 (1) βίοι παράλληλοι (1) βιντεοσυνθέσεις (1) βουλή (1) γέλιο (1) γνωριμία (1) γρίππη (1) δάνειο (1) δημοσιευμένο άρθρο (1) δημοσιο (1) διάγγελμα (1) διάλειμμα (1) διαμαντι (1) διαμαρτυρία (1) διαπίστωση (1) διαπλοκή (1) δράση (1) εαυτός (1) ειρωνία (1) ελευθερία (1) ελπίδα (1) επιλογή (1) επιμόρφωση (1) επιχειρήσεις (1) επιχειρηματικότητα (1) εργασία (1) ευθύνη (1) εφαρμογή νόμων (1) εφεγαλκος (1) ηγέτης (1) ηλικία (1) θοες (1) ιατρική (1) ιστορία (1) κήπος (1) κίνητρα (1) καθηγητές (1) καπιταλισμός (1) καταλήψεις (1) κοινή λογική (1) κοινότητα (1) κοσμημα (1) κυβέρνηση (1) κόμματα (1) κόσμος (1) λευκό (1) λιμάνια (1) μέτρα (1) μαργαριτάρια (1) μνήμες (1) μουσική (1) νέα γενιά (1) νέο κόμμα (1) οικονομια (1) ομαδικο μυθιστορημα (1) ορφάνια (1) παγκοσμιοποίηση (1) παιδιά (1) παραμύθι (1) περιπετεια (1) πλανήτης (1) πλούτος (1) ποδόσφαιρο (1) πολίτευμα (1) πολη (1) πολιτική ποίηση (1) πολιτικο διλλημα (1) πολιτικό λογοπαίγνιο (1) προανακριτική (1) προβληματισμός (1) πρωταπριλιά (1) ραδιόφωνο (1) σκάνδαλο (1) σοφία (1) σπίτι (1) συναίσθημα (1) συντεχνίες (1) σύμπνοια (1) σύμπτωση (1) σύνθημα (1) σύνοδος (1) σύστημα (1) τύχη (1) φάρμακα (1) φθινόπωρο (1) χρήμα (1) χόμπυ (1) ψωμί (1) ωριμότητα (1) ωριμότητα πολιτική (1)

η ωρα κανει καλα τη δουλειά της, ΕΜΕΙΣ;