Κάναμε μια συζήτηση προχθές με φίλους στηριζόμενοι σε ένα άρθρο της εφημερίδας «ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ» και αναπτύχθηκε ένας προβληματισμός που επιβεβαίωσε με απόλυτη βεβαιότητα τους ισχυρισμούς και τη συλλογιστική του άρθρου αυτού και αυτό όταν στην παρέα υπήρχαν φίλοι με όλες τις πολιτικές αποχρώσεις και πεποιθήσεις.
Πως είναι δυνατόν να ξεχάσαμε τόσο γρήγορα;
Δεν ήταν έτσι η Ελλάδα.
Πριν μερικά χρόνια η χώρα μας υπόσχονταν πολύ περισσότερα πράγματα.
Μας έδινε την αίσθηση ότι έχει βρει ένα προσανατολισμό από τον οποίο δεν θα γύρναγε ποτέ πια πίσω.
Μας έδειξε ότι έχει μπροστά της επείγουσες εκκρεμότητες, να φτιάξει μεγάλο οδικό δίκτυο μοχλό ανάπτυξης για την ξεχασμένη περιφέρεια, να επεκτείνει και να αναδείξει το σιδηρόδρομο ως το πιο ταχύ μέσο μεταφοράς μετά το αεροπλάνο, να κάνει Ευρωπαϊκές τις κρατικές της υποδομές, να φέρει τον ορθολογισμό στις συναλλαγές μεταξύ των πολιτών.
Όλα αυτά σύμφωνοι με χίλιες δυο δυσκολίες και κάποια αναπόφευκτα πισωγυρίσματα.
Ναι.
Αλλά το πράγμα πήγαινε προς τα κάπου.
Οι πιο πολλοί είχαμε φτάσει να λέμε και να πιστεύουμε ότι η πορεία μας πια θα είναι αυτή.
Μια πορεία προς τα μπρος ανεξάρτητα μάλιστα αν θα είναι ο ΣΗΜΙΤΗΣ, ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, η Μπακογιάννη στο τιμόνι.
Είχαμε την αίσθηση ότι επιτέλους έχουμε ξεκινήσει και δεν θα σταματήσουμε ποτέ πια.
Ακόμη και ο Καραμανλής ήρθε -όπως ο ίδιος έλεγε- για να διορθώσει και να συνεχίσει.
Είναι άκρως εντυπωσιακό και πλέον και διαπιστωμένο, ακόμη και από τον πιο αισιόδοξο οπαδό του πρωθυπουργού, ότι η Νέα Δημοκρατία ανέκοψε την πορεία της χώρας.
Μπορεί να δυσκόλεψαν τα πράγματα και οι συνθήκες, αλλά όμως αποδείχτηκε περίτρανα πως σήμερα δεν συζητάμε για μεγάλα έργα, δεν συζητάμε για νέα αυτοδιοίκηση, για ευρωπαϊκό κράτος.
Ακούμε τις βαρύγδουπες εξαγγελίες για μεταρρυθμίσεις, που ξεκινούν με ηχηρά βήματα στην αρχή αλλά ή μένουν στην μέση ή χειροτερεύουν τα πράγματα.
Τούτη η κυβέρνηση έχει παγώσει ακόμη και τη συζήτηση που είχε ξεκινήσει.
Το μόνο για το οποίο μας καλεί είναι για συναίνεση ώστε σφιχταγκαλιασμένοι να υποδεχτούμε μια κρίση που είναι πάνω από τις δυνάμεις μας να την χειριστούμε.
Μας ζητά να κλείσουμε τα μάτια ώστε να μη δούμε πόσο αδύναμους έχουν καταντήσει τους μηχανισμούς της άμυνας μας απέναντι στη δίνη μιας κρίσης.
Πρέπει να βρούμε πάλι το νήμα.
Είναι επείγουσα ανάγκη -αν ακόμη οι λέξεις δεν χάσανε το νόημα τους- να δούμε ένα σύγχρονο κράτος, μεγάλα έργα ως κοινωνικούς θησαυρούς μιας ήπιας οικολογικής ορθολογικής ανάπτυξης σχεδιασμένη στα δικά μας καλούπια.
Ένα κράτος στηριγμένο στον διακαή πόθο και στο όραμα για μια Ελλάδα πρότυπο.
Κάποτε -όχι πολύ πίσω- μας φαινόταν θέμα χρόνου να το πετύχουμε, να βάλουμε τα πράγματα στη σειρά βήμα-βήμα.
Τώρα όλα φαίνονται μακρινές εποχές και υποσχέσεις από το παρελθόν μιας Ελλάδας που περιμένει κάπου ξεχασμένη αλλά πιστεύω –βαθιά μέσα μου- όχι κοιμισμένη.
Αφιερωμένο όχι μόνο στην Ελλάδα που ξεχάσαμε αλλά και στον ηγέτη που ξεχάσαμε όλοι εμείς αλλά και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ που τον γέννησε...
Έναν πρωθυπουργό που ακόμη και τις κόρες του δεν τις γνωρίσαμε ποτέ, ούτε από την τηλεόραση ούτε και σε κληρονομικά αξιώματα.
... γιατί υπήρξαν έργα χωρίς υποσχέσεις
και υπάρχουν υποσχέσεις
χωρίς έργα...
Σωστός φίλε vagnes. Θα διαφωνήσω βέβαια σε ένα σημείο εκεί που γράφεις για το ποιος ξέχασε και τι, αλλά το έχουμε συζητήσει πολλάκις και δεν υπάρχει λόγος να γυρνάμε στα ίδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι για 8 χρόνια από το 1996 μέχρι το 2004 έγιναν πάρα πολλά. Με όλα τα λάθη και τις παραλείψεις το ισοζύγιο ήταν θετικό. Εξάλλου δεν θα μπορούσαν μόνο σε 8 χρόνια να διορθωθούν τα πάντα. Ενα είναι σίγουρο. Η Ελλάδα άλλαξε πρόσωπο προς το καλύτερο. Το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Ευρώπης, το πιο σύγχρονο μετρό σε ευρωπαική πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη καλωδιωτή γέφυρα στον κόσμο δεν ήταν απλά μακέτες. Η είσοδος στην ΟΝΕ και η ένταξη της Κύπρου δεν έγιναν με αυτόματο πιλότο. Κάποιοι που παρακολουθούσαμε τα νέα και από μακριά βλέπαμε τον Πρωθυπουργο των Ελλήνων στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου.
Δυστυχώς η μεγάλη ευκαιρία που είχε ο Καραμανλής να συνεχίσει το έργο χάθηκε. Αντ’ αυτού γυρίσαμε πολλά βήματα πίσω. Σε μία Ελλάδα των αδιαφανών προσλήψεων, της κομματικοκρατίας, των ομολόγων, των κουμπάρων, των πυρκαγιών και πάρα πολλών άλλων που θα πάρει ώρα απλά να τα αναφέρω.Τον Πρωθυπουργό τον βλέπουμε σπάνια και αυτο για κακό. Οι συνάδελφοι στο εξωτερικό κρύβονται κάτω από τα γραφεία για να μην τους πετάξω το μπουκάλι που έχω στο χέρι μου λέγοντας μου ότι οι Ελληνες έχουν καλό σημάδι με βόμβες.
Η Ελλάδα όμως θα πάει μπροστα. Τα πράγματα μπορεί να αργούν να γίνουν στην χώρα μας, αλλά θα γίνουν. Τα πράγματα θα αλλάξουν ακόμα και αν πάρει πολλαπλάσιο χρόνο. Εγώ είμαι αισιόδοξος.
VAGNES, η οπισθοδρόμηση είναι γενική. Για παράδειγμα στον αθλητισμό. Εκεί που παίρναμε χρυσά μετάλλια και ήμασταν υπερήφανοι, γυρίσαμε στα ντόμπιγκ και στον διεθνή διασυρμό. Εκεί που πήραμε το κύπελλο Ευρώπης στο ποδόσφαιρο, γυρίσαμε πάλι στο ανυπόληπτο ποδόσφαιρο, στην παράγκα και στο χουλιγκανισμό. Εκεί που είχαμε κατασκευάσει υπέροχα και πανάκριβα ολυμπιακά έργα, τα έχουμε αφήσει να καταστρέφονται ή τα ανταλλάσσουμε με άγιο νερό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήTHA SYMFWNHSW ME TON NdN,ERGO YPHRKSE SE POIKILOYS TOMEIS,TO THEMA EINAI OTI SE AYTHN THN TALAIPWRH XWRA MIA PHGAINOYME MPROSTA KAI META KAPAKI DEKA PISW!KAI FTOY KAI AP THN ARXH!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήvagnes, θα πρέπει κανείς να είναι πολύ μικρόψυχος, για να μην αναγνωρίσει ότι η διακυβέρνηση από το Σημίτη ήταν παρασάγγας ανώτερη από αυτό το σκηνικό της ρεμούλας και της αλητείας, αλλά προς θεού, μην ξεχνάμε ότι αν κατεβάσουμε εκεί τον πήχη θα είναι καλύτερη και μια μετρίως μέτρια διάδοχη κατάσταση. Τα σπέρματα αυτού που ζούμε υπάρχουν ακριβώς μέσα στα λάθη και τις παραλείψεις της διακυβένησης από το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και σ' αυτά πρέπει να εστιάσουμε (-ουν), για να πάει η χώρα μπροστά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι περιμένουμε και ελπίζουμε και συνεχίζουμε να ζούμε, αλλά πως;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά έχω απογοητευτεί,απλά περιμένω...
...χαίρομαι ndn την αισιοδοξία σου, μια αισιοδοξία που θέλω και γω να κρατήσω έστω ακόμη κι αν αυτά που επιθυμούμε μοιάζουν ουτοπίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μια παλιότερη αναρτηση μου (για την Ανάβρα) ακόμη και οι ουτοπίες γίνονται κάποτε πραγματοποιήσιμες και έτσι παύουν να λέγονται ουτοπίες.
Αυτή η μέρα απλά θα αργήσει να έρθει στην Ελλάδα, θα αργήσει περισσότερο απο ότι στις άλλες χώρες.
Αυτό που λες με το θετικό ισοζύγιο είναι σοφό. Όμως αυτή την σοφία δεν την διαθέτουν πολλοί μα πάρα πολλοί από τους συμπολίτες μας. Επιθυμούν το όλα ή τίποτα. Αυτή η "φιλοσοφία" του όλα ή τίποτα μας κρατάει κολλημένους και τις πιο πολλές φορές συμβιβασμένους με το τίποτα. Ο Σημίτης προσπάθησε να το σπάσει αυτό.
Πόσοι το έχουν καταλάβει; ...αναρωτιέμαι...!!
Από την απαξίωση που του ρίχνουν οι πιο πολλοί βγαίνει το συμπέρασμα, ακόμη και συ(!) γυριστρούλα θεωρείς ότι ο πήχυς είναι πολύ χαμηλός στα επίπεδα του Σημίτη...
...λίγα και πιο κάτω θα πρέπει να είναι το σύνθημα μας φίλε μου νεο πολιτ. συστ. για να συνεχίσω την κουβέντα που άρχισα με τον ξενιτεμένο φίλο ndn πιο πάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κάθε μέρα κάναμε ένα βήμα μπροστά και μισό πίσω θα είχαμε φτάσει σε αξιοζήλευτα επίπεδα θα αποτελούσαμε και πάλι πρότυπο στην οικουμένη.
Αλλά εμείς μάθαμε να κάνουμε ενα βήμα μπροστά ένα βήμα πίσω και αυτό δεν μας κρατάει στάσιμους, μας οπισθοχωρεί γιατί όλοι οι άλλοι έχουν θετικό ισοζύγιο ενώ εμείς μηδενικό...
...στην κουβέντα μας ακριβώς φίλε μου έκπτωτε, μόνο που λέω ένα βήμα μπροστά ένα πίσω είμαι βλέπεις λίγο πιο αισιόδοξος και το ξέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που συμφωνείς με αυτά που λέει ο φίλος μου ndn
...γυριστρούλα μου κάπου έπρεπε και να μη συμφωνούμε, δεν μπορεί να πιστεύουμε παντού τα ίδια θα ήταν κουραστικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως, από όσο με ξέρεις μέχρι τώρα, είναι δυνατόν νομίζεις να αποφύγω τον πειρασμό και να σε ρωτήσω κάτι;
Σύμφωνοι να θεωρήσω και γω πως ο πήχης Σημίτη είναι χαμηλός. Πες μου όμως από όταν γεννήθηκες ποιος πρωθυπουργός ποιος αρχηγός έβαλε τον πήχη ψηλότερα;
Θα σου αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα, μια και αυτή τη φωτογραφία έχω και στην ανάρτηση μου. Στη σύμβαση με τους κατασκευαστές Γερμανούς της γέφυρας Ρίου ο Σημίτης έβαλε (εκτός των άλλων) δύο όρους αποπληρωμής του κόστους της γέφυρας.
Ο ένας ότι οι κατασκευαστές θα εισπράττουν τα διόδια για 15 χρόνια...αλλά ο ΑΛΛΟΣ αν με τις αυξήσεις που θα κάνουν στα διόδια αποπληρωθεί το συγκεκριμένο ποσό της συμφωνίας (το ύψος της οποίας δεν γνωρίζω αλλά μπορούμε και αυτό να το βρούμε) γρηγορότερα τότε παύει αυτόματα και η περαιτέρω είσπραξη. Με τα σημερινά δεδομένα η είσπραξη των διοδίων από τους Γερμανούς θα σταματήσει σε 2 χρόνια δηλ σε συνολικό χρόνο 7 εως 8 χρόνια από την έναρξη της χρήσης της!! Μετά τα έσοδα πάνε στο δημόσιο.
Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω αυτοί οι δύο όροι συγχρόνως δεν υπάρχουν (μακάρι να υπήρχαν) σε καμία άλλη σύμβαση.
Δεν θέλω να απαριθμήσω άλλες περιπτώσεις, αλλά τα έργα και η ΟΝΕ είναι τεράστια έργα και αφήνουν και θα αφήνουν τις θετικές τους επιπτώσεις σε όλους εμάς για πάρα πολλά χρόνια ακόμη.
...Λεοντόκαρδε το ψευδώνυμο σου και μόνο θα πρέπει να σε κρατάει αισιόδοξο και να μας παρακινείς κιόλας και όλους εμάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν οι ηγέτες εκείνοι που μπορούν να μας τραβήξουν μπροστά, απλά το σύστημα το πολιτικό, τους κρατάει στην αφάνεια, αφού ευνοεί κυρίως την οικογενειοκρατία και τους πολιτικούς εκ κληρονομίας.
Εκεί εστιάζουμε το ενδιαφέρον και την προσπάθεια μας μερικοί φίλοι bloggers (το νεο πολιτικό σύστημα, εγώ ο mediaspot o antinemesis o Δεκέμβρης κλπ) για την αλλαγή του πολιτευματος μας από κοινοβουλευτική προεδρευομένη Δημοκρατία σε Προεδρική Δημοκρατία, που πιστεύουμε ότι δίνει απλόχερα τη δυνατότητα να αναδειχτούν νέοι και κυρίως ΑΞΙΟΙ ηγέτες.
Δεν θα σταματήσω να διαλαλώ συνεχώς όσο και κουραστικός κι αν γίνομαι ότι αυτό που μας λείπει είναι η αξιοκρατία και η αξιολόγηση των πάντων. Από κει μπορούμε να ξεκινήσουμε αλλιώς θα περιπλανιόμαστε στα ίδια και στους ίδιους πολιτικούς που τους γνωρίσαμε και ξέρουμε οτι το μόνο που επιζητούν είναι η διαιώνιση τους στην εξουσία και η εκμετάλλευση με όλους τους τρόπους της εξουσίας τους αυτής.
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΘΗΝΑΙ 10.12.2008
http://makelio.blogspot.com/2009/03/blog-post_7841.html
Βαγγέλη, γυρίσαμε πίσω στο γνωστό μας επαρχιωτισμό, στη μιζέρια της συντηρητικής επαρχίας (μη γελιέσαι, "επαρχιώτης" στο μυαλό και στην καρδιά είναι ο Έλληνας και ας κοκορεύεται ότι έγινε "Αθηναίος"...). Αυτό το συναίσθημα εξέθρεψε ο Καραμανλής και γιαυτό βρήκε ευήκοα ώτα να τον ψηφίσουν οι πιο πολλοί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι δεν λένε ότι ο Σημίτης ήταν ξένο σώμα στο ΠΑΣΟΚ και στην ελληνική κοινωνία; Άλλωστε τί τον νοιάζει τον έλληνα η ευρώπη, η τσέπη του να είναι καλά, αυτό μόνο τον νοιάζει...
Καλό βράδυ!
φίλε μου τσότσο πραγματικά ποτέ δεν είχα καταλάβει ότι τον Σημίτη τον έδιωξαν οι Αθηναίοι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο τώρα διαπιστώνω γιατί ο Σημιτης έχασε.
Τον καταψήφισε η Αθήνα...είναι μεγάλη αλήθεια αυτό
Τον Σημίτη τον καταψήφισε η σημερινή ελληνική κοινωνία, αθηναΙκή ή επαρχιακή αδιάφορο (το ίδιο είναι), που επί της ουσίας είπε "τί μας νοιάζει εμάς η Ευρώπη, εδώ στην Ψωροκώσταινα να περνάμε καλά"...
ΑπάντησηΔιαγραφήVagnes εχω την εντυπωση οτι στον Ελληνα αρεσει η μιζερια και η κλαψα.Δεν του αρεσει η εξελιξη η μαλλον την φοβαται.Οποτε οποιος οδηγει προς τα εμπρος αυτοματα καθαιρειται.Δυστυχως η αντιληψη του συνολου χανεται μεσα σε εκεινη του ατομου.
ΑπάντησηΔιαγραφή...πράσινο λικέρ έχεις δίκιο η ατομικότητα εναντίον του συνόλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλιστα όλοι όσοι δρουν ιδιοτελώς και ατομικά, έχουν την βεβαιότητα πως για όλα τα κακά του τόπου φταίνε όλοι οι υπόλοιποι!!
Θα ήταν πολύ χρήσιμο να συγκρίνουν όλοι την εποχή Σημίτη με την μετέπειτα, αλλά ούτε στον κόπο αυτό δεν μπαίνουν οι πιο πολλοί...