Ένα ομαδικό μυθιστόρημα αναζητά τίτλο...

Ξεκινησε ετσι απλα οπως και τελειωσε, ενα μυθιστορημα αλλιωτικο απ' τ' αλλα, δεν ειχε ενα συγγραφεα αλλα πολλους...

το Πρασινο λικερ (μεχρι τελους)
τον ηλιογραφο (το καλλιτεχνη φωτογραφο, που θα μας χαρισει μια φωτο)
τον ndn (τον Λονδρεζο επισκεπτη)
την butterfly (παντου παρουσα)
την maria tzirita (την συγγραφεα)
την meropi (τη φιλη απο την Κυπρο)
την tractatus (απο τη ωραια Μυτιληνη)
την zanzibar (την ανιχνευτρια του ψευδους)
τον leondokardo (ενας αλλα λεων)
την agapi (για ανθρωπινες αξιες)
τον vagnes (τον ; ? ; ?)

ειχε και επισκεπτες το μυθιστορημα αυτο...

τον vad (τον καθηγητη μας, που μας υποσχεθηκε τον τιτλο...)
την gyristroula (τη καθηγητρια φιλη απο την Ανδρο, περιμενουμε τιτλο κι απο σενα...)
την meril (την λογοτεχνη απο την Πατρα)
την faraona (την γειτονισα απο την Κερκυρα)
ολους τους αλλους επισκεπτες που μας διαβαζαν, αλλα που δεν μας ειπαν τ' ονομα τους...






Ο νεος διαγωνισμος αφορα τον τιτλο, πως θα βαφτισουμε το μυθιστορημα φιλοι μου; Για παμε να βρουμε τιτλο, για προτεινετε...

ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ:



ΤΙΤΛΟΣ: 7 ΚΟΚΚΙΝΟ



Ανέβηκε στον έβδομο όροφο μιας εγκαταλειμμένης πολυκατοικίας και κοίταξε το κενό μπροστά στα πόδια του, είχε φτάσει ψηλά αλλά τωρα όλοι τον είχαν εγκαταλείψει, ήταν επτά Ιουλίου και πρόσεξε πως η ώρα ήταν επτά το βράδυ, στον έβδομο χτύπο του ρολογιού έριξε μια τελευταία ματιά στο γύρω κόσμο που θα άφηνε για πάντα, το πρώτο που είδε ήταν τα φώτα του Καζίνο, ασυναίσθητα έβαλε το χερι στη τσέπη του και μέτρησε επτά ευρώ ακριβώς, αυτη ήταν πια όλη του η περιουσία και αστραπιαία μια τρελλή ιδέα φώτισε το μυαλό του.

Λησμονημενες μνημες ξυπνουν φορτισμενες με ενα καινουργιο νοημα.

Θυμαται πως και οτι ειχε πετυχει στην μεχρι τωρα ζωη του, η τυχη ειχε σταθει με συμπαθεια πολλες φορες διπλα του, ασχετα αν τελευταια τον ειχε ξεχασει εντελως.

Mια ιδέα, μάλλον ένας πόθος για τον "έβδομο ουρανό" το μπαράκι που ήταν δίπλα από το καζίνο,πλημμύρισε το είναι του, μια κρύα μπυρίτσα θα ήταν ο ιδανικός επίλογος μιας τόσο ζεστής ημέρας και μιας ολόκληρης ζωής, γιατί όχι;
Τα χρήματα δεν ήταν αρκετά, καθώς κατέβαινε τις σκάλες ξεφυσώντας από κούραση σκέφτηκε να πάει στο καζίνο μπας και η τύχη του χαμογελούσε, αλλά υπήρχε και το περίπτερο σαν εναλλακτική λύση, θα μπορούσε να αγοράσει παραπάνω από μία μπύρες με αυτό το ποσό.

Tου άρεσε να ρισκάρει. Να ζει τη ζωή του στα άκρα. Αλλωστε κάπως έτσι είχε καταφέρει να φτάσει και εκεί που έφτασε. Ρισκάρωντας.
Η απόφαση είχε ληφθεί, θα πήγαινε στο καζίνο. Ενα πρόβλημα είχε να αντιμετωπίσει. Η ώρα περασμένς 7 και επομένως η είσοδος κόστιζε 7 ευρώ. Δεν του έμενε ούτε ένα λεπτό του ευρώ για να παίξει.

Επρεπε να βρει εναν τροπο να τρυπωσει... ισως ηταν η τελευταια του ευκαιρια να ξαναξεκινησει... αλλωστε καπως ετσι δεν ειχε ξεκινησει και πριν 20 χρονια περιπου με ενα μαυρο κουστουμι και μοναδικο ενθυμιο απο τη μακαριτισσα τη μανα του 3 χρυσες λιρες ραμμενες στη φοδρα του;

Πηγαινοντας προς το καζινο ειδε μπροστα του το ενεχυροδανειστηριο, μια μικρη επιγραφη ελεγε, "ανοικτο επτα ημερες την εβδομαδα".

Κοιταξε το χρυσο σταυρο του... ηταν το γουρι του, ο προστατης του, απο τοτε που ηταν μωρο, ο βαφτιστικος του, πολυτιμος συναισθηματικα, το μονο πολυτιμο αντικειμενο που του ειχε απομεινει...τι να εκανε;;;

Χωρίς να σκεφτεί δεύτερη φορά, άφησε το χρυσό σταυρό ενέχυρο και πήρε το εισιτήριο για το καζίνο. Αυτή τη φορά μπήκε με εντελώς διαφορετική ψυχολογία: δεν είχε τίποτα να χάσει, ήταν ήδη χαμένος. Θα έπαιζε το τελευταίο του χαρτί, σε ένα στοίχημα με την ίδια του την τύχη. Στοίχημα ζωής. "Ή θα ζήσω ή θα πεθάνω"...

Η κοπέλα στην είσοδο του καζίνο του χαμογέλασε και τότε πρόσεξε ότι έμοιαζε στη δασκάλα του της Ε΄ Δημοτικού, που ήταν η πρώτη του αγάπη... έτσι ήταν αυτός, ερωτευόταν πάντα πιο ώριμες γυναίκες...

Μπαίνοντας στο καζίνο σκέφτηκε οτι ποτέ δεν του άρεσαν τα τυχερά παιχνίδια... του θύμιζαν την ανάγκη όσων κατά βάθος μέσα απο τη τύχη ξόρκιζαν τη δική τους στασιμότητα και ασημαντότητα. Τι νόημα είχε να ποντάρει;

Χαμογέλασε στη κοπέλα της εισόδου και προχώρησε στο μπάρ για ένα ουίσκυ. Απο το σημείο αυτό μπορούσε να παρακολουθεί τα πάντα. Ετσι θα έμπαινε στο κλίμα.

Το πρώτο πράγμα που του τράβηξε τη προσοχή ήταν τα σταυρωμένα δάκτυλα του παίχτη απέναντί του. Ενα τεράστιο σκαλιστό δακτυλίδι στόλιζε το μικρό του δάκτυλο. Τα χέρια του απέπνεαν υπομονή και σιγουριά. Σαν κάτι να γνώριζαν που κανείς άλλος δεν ήξερε εκει μέσα.

Η ρουλέττα γύριζε...
Αργά ή γρήγορα ο τύπος με το δακτυλίδι θα έπαιρνε μέρος στο παιχνίδι. Σκέφτηκε το 7 και κάρφωσε τα μάτια πάνω του....

Ας επιτεθουμε τωρα που εχουμε το καλυτερο χερι. Κατι του λεει οτι αντι για τους 7 ουρανους, θα περιπλανηθει σε αλλα μονοπατια. Λιγη αυτοσυγκεντρωση χρειαζεται και ναι θα τα καταφερει. Εξαλλου κατι γνωριζει απο τυχερα παιχνιδια.

Ο μπαρμαν σερβιρει το ουίσκυ, πινει μια γουλια και ορμαει στη ρουλετα, απεναντι απο τον παικτη με το χρυσο δαχτυλιδι. Τοτε μόνο παρατηρησε πως ηταν ο εβδομος παικτης στο τραπεζι, χωρις αλλη σκεψη τοποθετει επτα ευρω στο επτα, ο αριθμος αυτος του ειχε καρφωθει πια για τα καλα στο μυαλο του. Ο γκρουπιερης αρχισε να γυρνα τη ρουλετα και παρολο που ο ιδιος ενοιωθε τυψεις γιατι πουλησε το σταυρό του, κατι μεσα του του ελεγε πως το νουμερο επτα ηταν απο το θεο σταλμενο.

Ο γκρουπιέρης πετάει τη μπίλια σύμφωνα με τους δείκτες του ρολογιού και αυτη στριφογυρνάει πάνω στο ξύλο βελανιδιάς από το οποίο ήταν φτιαγμένη η ρουλέττα. Στη συνέχεια ακουμπάει την μεταλλική λαβή του τροχού και τον γυρνάει προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν της μπίλιας.

Χιλιάδες σκέψεις περνούν από το μυαλό του εκείνη τη στιγμή.
Τα μάτια της σε πρωτο πλάνο, το χαμόγελο της, ο τρόπος που άναβε το τσιγάρο της και φυσικά το κόκκινο της φόρεμα. Κατακόκκινο σαν το αίμα ή καλύτερα σαν το χρώμα του 7 στη ρουλέττα. Για δευτερόλεπτα σήκωσε τα μάτια του από το straight-up στοιχημα του, όπως λέγεται στη γλώσσα του τζόγου το ποντάρισμα σε μονό νούμερο. Ο κύριος απέναντι συνέχιζε να χαιδεύει το δακτυλίδι του και πίσω του είχε πάρει θέση μία δεσποινίδα φορώντας ένα κατακόκκινο φόρεμα.

Τα χέρια του γκρουπιέρη τεντώθηκαν με δύναμη πάνω από την ρουλέττα. Τα πονταρίσματα έπρεπε να σταματήσουν. Τελευταίο πονταρισμα του κυρίου με το δακτυλίδι. Μία μαύρη μάρκα των 100 ευρώ στο κόκκινο 7.

Ο ηχος της μπιλιας που στριφογυριζε κοντευε να σπασει το τυμπανο του. Καθως η ρουλετα επιβραδυνε σιγα σιγα περασε σαν αστραπη ολη η ζωη του σαν ταινια απο το μυαλο του, μια γυναικα με κοκκινα κυριαρχησε τη σκεψη του.
ΕΠΤΑ ΚΟΚΚΙΝΟ, σαν σε ονειρο φωναξε ο γκρουπιερης, διασπωντας τις σκεψεις του και συγχρονως εσπρωχνε 3500 στον κυριο με το δαχτυλιδι και 245 σε μαρκες εβλεπε να ερχονται κοντα του.

Eίχε ακούσει ιστορίες και είχε δει τανίες στον κινηματογράφο, με παίχτες που επαναλαμβάνοντας το ποντάρισμα στον ίδιο αριθμό και όλο το ποσό που κέρδιζαν, κατέληγαν με μυθικά ποσά στην τσέπη μέσα σε μια βραδιά!
Δεν τις πίστευε τις ιστορίες που άκουσε και οι ταινίες του κινηματογράφου ήξερε ότι πολλές απ΄ αυτές, δεν ήταν βγαλμένες απ΄ τη ζωή. Ήταν ταινίες!
Η αμφιβολία, η δυσπιστία για την αναπάντεχη τύχη του, αλλά και μια έντονη δύναμη που του έσπρωχνε το χέρι για να ξαναποντάρει στο 7, χοροπήδαγαν μέσα στο μυαλό του.

Θελει να ρισκαρει ξανα. Γιατι οχι σκεφτεται. Μπροστα στην πληρη περιφρονηση προς την ζωη, τωρα η φαντασμαγορια του πλουτου ικανοποιει το γουστο αυτης της στιγμης.


Δεν ειχε χρονο για χασιμο. Πηρε 20 ευρω απο τις μαρκες που ειχε μολις κερδισει και πονταρε ξανα στο 7...7 κοκκινο, της φωτιας, σαν το φορεμα της, σαν το κραγιον στα ζουμερα της χειλη...

Τοτε ο χοντρος, ναι ητανε ευτραφης τωρα που τον εβλεπε απο κοντα, τον κυριο με το δαχτυλιδι, κατι ψιθύρισε στη γυναικα με τα κοκκινα και αμεσως εβαλε στο 7 μια μαρκα των 1000€.

Αυθορμητα κι αυτος αποφασισε να πονταρει παραπανω, τι τον ενοιαζε κι αν εχανε, αφου και που ζει τωρα το χρωσταει στα φωτα του καζινο.
Πονταρει αλλα 230€ συνολο 250, ηθελε να εχει το ποσό επαφη με τον τυχερο του αριθμο 7, το αθροισμα αυτη τη φορα 2+5+0 ηταν ισο με 7.

Χωρις δισταγμο ριχνοντας και μια κλεφτή ματια ολο υποσχεση στη γυναικα απεναντι του, πονταρε το ποσό και περιμενε με αγωνια τη συνεχεια.
Η επιθυμια του να ζησει αρχισε να γεννιεται ξανα και να τον πολιορκει.
Ειχε πολυ καιρο να αισθανθει ετσι.

Ο τροχός άρχισε να γυρνά και πάλι τρελλά. Δεν τον κοίταζε όμως, κοίταζε τη γυναίκα με τα κόκκινα...
Σε λίγο κατάλαβε ότι η μπίλια σταμάτησε τον τρελλό της χορό. Γύρισε αργά να κοιτάξει. Συγχρόνως άκουσε τη φωνή του γκρουπιέρη ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΟ. Όχι δεν κέρδισε. Αυτή τη φορά το ένστικτο του τον γέλασε.
Γύρισε να φύγει, όταν ένιωσε ένα χέρι να τον ακουμπά στον ώμο. Έστρεψε το κεφάλι του και το πρώτο που είδε ήταν το δαχτυλίδι. Το τεράστιο ακαλαίσθητο δαχτυλίδι. Μετά είδε και το πρόσωπο. Τώρα που τον έβλεπε από κοντά κάτι του θύμιζε. Πριν προλάβει να μιλήσει, του μίλησε ο άγνωστος χοντρός δαχτυλιδάς. «Εσύ δεν είσαι ο Λεωνίδας?». Ναι Λεωνίδας ήταν το όνομα του. Αλλά ο άλλος ποιος ήταν?

Μη φευγεις του ειπε με τη βαρια φωνη του, καθισε να δοκιμασεις ξανα και απλωσε το χερι του να του δωσει 7 μαρκες των 100.

Ο Λεωνιδας δεν ηθελε να δεχτει, ποιος ηταν αυτος ο αγνωστος που ηθελε να του δωσει χρηματα και κατι του θυμιζε!
"Παρε σου λεω και θα σου πω ποιος ειμαι" του απαντησε επιτακτικα, σαν να ειχε διαβασει τη σκεψη του.
"Ελα παμε ξανα" του ειπε...

...ο Λεωνιδας ακολουθησε χωρις αλλο δισταγμο...

Τωρα πια τα ειχε χασει τελειως! Το ενστικτο του τον προδωσε, ο τυπος διπλα του ειχε κατι τοσο γνωριμο, αλλα αυτη... αυτη η γυναικα με το κοκκινο φορεμα ειχε καρφωθει στο μυαλο του, ειχε διεισδυσει στο ειναι του... τον υπνωτιζε...

Σχεδόν τρικλίζοντας, προσπαθώντας να καταλάβει ολα όσα συνέβαιναν γύρω του, κρατώντας σφιχτά τις 7 μάρκες, προχώρησε πρός τη ρουλέττα. Η κυρία με το κόκκινο φόρεμα τον κοίταξε μ΄ενα βλέμμα και ενα χαμόγελο προκλητικό. Δίστασε. Εριξε μια ματιά γύρω του και είδε το κύριο με το δακτυλίδι δίπλα του να του χαμογελά. Ενιωσε τη ματιά της κυρίας με τα κόκκινα καρφωμένη επάνω του. Το χέρι του έτρεμε...

Άλλη μια μάρκα στο 7 κόκκινο. Διστακτικά. Εκείνη τον κοίταζε λες κι έβλεπε μέσα του. Του έκανε νόημα με τα μάτια της "κι άλλα" του έλεγε. Ακούμπησε άλλες δυο μάρκες κι ο τρελός χορός της ρουλέτας άρχισε ξανά.
"7 κόκκινο" Η φωνή του γκρουπιέρη συνοδεύτηκε από επιφωνήματα έκπληξης από όλους τους παρευρισκόμενους. Μα πώς ήταν δυνατόν;...

Αχ ! Αυτα τα φλογερα ματια ανατρεπουν τα παντα. Η διαθεση εχει αλλαξει. Ξαναζωντανευουν οι χαμενες ελπιδες. Εκει πια στον βωμο της ρουλετας θυσιαζει τον εαυτο του. To καταλαβαινουν οι συμπαικτες του.

Προσπαθησε να μετρησει τις μαρκες που ειχε στα χερια του και τα εχασε οταν διαπιστωσε πως ειχε 10.000€ και πανω.

Γυρισε το βλεμμα του στη γυναικα που τον ενθαρρυνε, κοιταξε το στηθος της και με εκπληξη διαπιστωσε πως ο σταυρος που πριν λιγο ειχε πουλησει για ενεχυρο, κρεμοταν στο λαιμο της, δεν εκανε λαθος.

Σε τι παιχνιδι ειχε μπει δεν μπορουσε ακομη να φανταστει.
Ποιοι ηταν αυτοι οι δυο γνωστοι αγνωστοι που μπηκαν στη ζωη του, σαν θυελλα!

Μεχρι να βρει χρονο να τακτοποιησει τις σκεψεις του, ακουμπησε με σιγουρια δυο μαρκες των 1000€ στο 14, δυο φορες το εφτα, ειπε μεσα του με σιγουρια που ειχε να αισθανθει απο τοτε που οι αποφασεις του ηταν διαταγες για ολους.
Η γυναικα του ριξε ενα βλεμμα συγκαταβασης, σαν να ενεκρινε την κινηση του.
Ο χοντρος κυριος τον μιμηθηκε αμεσως βαζοντας διπλασιο ποσό...

Η ρουλέτα γύρισε βασανιστικά σταθερά, με τον ίδιο ρυθμό. Τα δευτερόλεπτα κυλούσαν σαν αιώνες και ήξερε βαθιά μέσα του ότι ήταν στην διασταύρωση, στο μονοπάτι της ζωής του. Ότι είχε και δεν είχε τα είχε παίξει σήμερα. Όλα η Τίποτα! Δεν τον ενδιέφερε παρά μόνο το 7! Δυο φορές το 7 σήμαινε ότι θα κερδίζει διπλά! Πάντα το 7 ήταν το γούρι του!

Η ρουλέτα γυρίζει μια φορά, δεύτερη, τρίτη, γρήγορα, μετά πιο σιγά, μονότονα... μάλλον έχασε το ρυθμό!
Σαν κεραυνός τον διαπερνάει μια σκέψη: σήμερα είναι 7/7/07. Έπρεπε να ποντάρει 3 φορές στο 7! Σταματήστε!!!!!!!!! Ακούει την κραυγή της ψυχής του!!!!!!!! Τα στεγνά του χείλη μείνανε πεισματικά κολλημένα, χωρίς σάλιο... Νιώθει την καρδιά του να χτυπάει στο λαιμό, μετά στο στεγνό του στόμα...μια, δυο, τρεις...εφτά γύρες...
Και πριν να σταματήσει ο τροχός, τα κατάλαβε όλα: Δεν ήταν το 7, ήταν το 3. Το τρίτο του by-pass, στην 7/07/2007.
Όλα του τα λεφτά ήταν στο 14… Μαύρο...Οοοο! Ο τροχός γύρισε για άλλη μια φορά και σταμάτησε στο 21 κόκκινο!
Μαζί με την καρδιά του, τελικά στο 3 επί 7!
Ήταν το τριτο του by-pass.

Αισθανθηκε την επαφη του με το θανατο για μια μόνο στιγμη και τοτε καταλαβε πως ηθελε μια παραταση στη ζωη του, εστω μια μικρη παραταση, ηταν νωρις και ασκοπο για να πεθανει.
Ηθελε να μαθει πρωτα ποια ηταν αυτη η γυναικα και ο ανδρας που τη συνοδευε, απο που τους ηξερε και ηθελε και καποια χρηματα.
Ηταν τοσο στιγμιαιο το καρδιακο του επεισοδειο, που στο τραπεζι της ρουλετας κανενας δεν το αντιληφθηκε, ουτε ακομη η γυναικα, αυτη η γυναικα που δεν ξεκολλουσε τα ματια της απο τα χερια του.

Παρηγγειλε ενα διπλο ουϊσκυ και θυμηθηκε πως αυτη τη μερα δεν ειχε παρει το καρδιοτονωτικο του, του ηταν αχρηστο αφου η αποφαση του ηταν να πεθανει, αλλα τωρα τα σχεδια του φαινοταν πως αλλαζαν.
Καταπινει ενα απο αυτα τα χαπια που παντα ειχε στη τσεπη του, αφου γνωριζε καλα τα μυστικα της καρδιας, ηταν καποτε ο πιο διασημος καρδιοχειρουργος...


Καποτε... γιατι τωρα ολα εχουν αλλαξει.
Ηταν εκεινο το ατυχημα που συνεβη σε μια εγχειρηση. Δεν το ηθελε φυσικα. Δυσκολη περιπτωση. Τεραστια προσπαθεια να τον κρατησει στην ζωη. Ξεψυχησε μεσα στα χερια του.
Λες να εχει σχεση ο νεκρος, με αυτη την γυναικα; Δεν θυμαται να την εχει συναντησει στο νοσοκομειο. Μηπως τωρα θελει να τον εκδικηθει; Aλλα γιατι; Eκανε οτι μπορουσε. Εξαλλου εγχειρηση ρουτινας ηταν.

Ηταν πραγματι ρουτινας εγχειριση ηταν ρουτινας λαθος, που δεν μπορεσε να συγχωρησει ποτε στον εαυτο του, γιατι η περιπτωση δεν ηταν και τοσο βαρια οσο αλλες που ειχε αντιμετωπισει.

Ομως θυμαται τωρα πως αυτη του η αποτυχια, η πρωτη του αποτυχια ηταν η αρχη μιας πορειας που θα ειχε καταληξει σημερα σε μια λυτρωτικη αυτοκτονια, αν δεν... αν δεν υπηρχε αυτος ο αντρας και αυτη η ομορφη γυναικα απεναντι του, που με θαυμασμο και ευγνωμοσυνη τον κοιτουσαν και οχι με διαθεση εκδικησης.

Από πού να τον γνώριζαν άραγε? Μήπως ήταν κανείς από τους δυο ασθενής του? Μάλλον όχι. Ο ασθενής ή έστω ο σύζυγος ασθενούς δεν αποκαλεί το γιατρό του με το μικρό του όνομα. Λεωνίδα τον είπε, όχι γιατρέ μου ή κε Τάδε. Άρα κανείς από τους δύο δεν ήταν ασθενής του. Η σκέψη ότι ήταν γνώριμες φυσιογνωμίες ή μάλλον ο χοντρούλης με το δαχτυλίδι ήταν γνώριμος, τον τρέλλαινε.
Μέχρι που ξαφνικά του ήρθε ένα όνομα στο μυαλό «Στέλιος». Τον κοίταξε πάλι καλά. Ναι ο Στέλιος Π. ήταν. Το χοντρό παιδί που ήρθε στην τάξη τους όταν ήταν στη Β΄ Λυκείου. Οι γονείς του Στέλιου είχαν μετακομίσει τότε στη μικρή επαρχιακή πόλη από την Αθήνα. Ο πατέρας του μόλις είχε χάσει σχεδόν όλα τα χρήματα του στο Χρηματιστήριο. Αναγκάστηκε να πουλήσει και την επιχείρηση που με κόπο είχε δημιουργήσει και να καταφύγει με την οικογένεια του στη μικρή επαρχιακή πόλη από την οποία καταγόταν. Με τα λίγα χρήματα που πήρε πουλώντας την επιχείρηση του άνοιξε εκεί ένα μικρό σούπερ μάρκετ.
Είχαν κι ένα σπίτι εκεί κι έτσι δεν πλήρωναν ενοίκιο. Θυμάται το Στέλιο την πρώτη μέρα που ήρθε στο Σχολείο. Ένα φοβισμένο χοντρό παιδί. Σχεδόν όλοι τον κοίταζαν κοροϊδευτικά. Ή μάλλον όλοι, εκτός από τον ίδιο, το Λεωνίδα. Ήταν ο πρώτος που τον πλησίασε. «Καλημέρα είμαι ο Λεωνίδας» του είπε και του έδωσε το χέρι του. «Κι εγώ ο Στέλιος» απάντησε ο χοντρούλης. Από τότε έγινε ο προστάτης του.

Ο Λεωνίδας ήταν άριστος μαθητής, γι’ αυτό μόλις τέλειωσαν το Λύκειο πέρασε αμέσως στην Ιατρική Σχολή και μετακόμισε στην Αθήνα. Τα ίχνη του Στέλιου τα έχασε. Ο Στέλιος δεν ήταν καλός μαθητής, αλλά είχε εμπορικό μυαλό. Τις ελεύθερες ώρες του βοηθούσε τον πατέρα του στο μικρό σούπερ μάρκετ. Του έδινε μάλιστα και μερικές έξυπνες συμβουλές που βοήθησαν να πάνε οι δουλειές τους πολύ καλά. Π.χ. με εισήγηση του Στέλιου παίρναν και παραγγελίες από το τηλέφωνο από ανθρώπους που δεν μπορούσαν εύκολα να μετακινηθούν. Ο Στέλιος κάθε απόγευμα, μετά το Σχολείο, πήγαινε τις παραγγελίες στα σπίτια. Είχε πάρει ένα ποδήλατο με καλάθι γι’ αυτό το σκοπό.
Τι να έγινε άραγε στη ζωή του? Και αυτή η γοητευτική γυναίκα με τα κόκκινα ποια ήταν?

Eίστε ο κύριος Βάγκνερ; τον ρώτησε η μυστηριώδης γυναίκα με το κοκκινο φόρεμα. Ήταν ήδη δίπλα του. Στεκόταν όρθια και τότε διαπίστωσε ότι ήταν ψηλότερη απ΄ αυτόν. Έκανε μερικά δευτερόλεπτα να συνέλθει απ΄ τις σκέψεις του και απ΄ την ψιθυριστή φωνή μέσα στο αυτί του.
Γύρισε και κοιτάζοντάς τη στα μάτια της αποκριθηκε "Πως το ξέρετε;". Ένα αμυδρό χαμόγελο του φάνηκε ότι είδε στα χείλη της. "Δεν είναι της στιγμής οι κουβέντες. Ουτε ο χώρος κατάλληλος. Σας παρακαλώ ακολουθείστε με έξω από το καζίνο".

Ο Λεωνιδας Βαγκνερ γιος του μαεστρου και της Σοφίας Κανάρη, ακουμπησε ολες τις μαρκες του, καπου 8000, στο 7 σηκωθηκε απο το τραπεζι και ακολουθησε, σχεδον σαν υπνωτισμενος, τη γυναικα με τα κοκκινα.

Μια στιγμη δεν ξερω ουτε το ονομα σου ποια εισαι, μπορεσε και της ψιθυρισε.
Βιρτζινια ειναι το ονομα μου, απαντησε χωρις να λυσει ολη την απορια του.

Το "7 κοκκινο" που ακουστηκε στο βαθος της αιθουσας απο τον γκρουπιερη ουτε που του εδωσε σημασια.

Ηταν ετοιμοι να βγουν απο τη μεγαλη αιθουσα οταν τους εφτασε ασθμαινοντας και ο κυριος με το δαχτυλιδι.
Κρατουσε στο χερι ενα χοντρο πακετο.
Ειναι ολο δικο σου, του ειπε και του τοδωσε στο χερι...

Ας προχωρησουμε Στελιο, ειπε η Βιρτζινια, εχουμε αργησει...

Πήρε μηχανικά στο χέρι του το πακέτο. Ένιωθε τους κτύπους της καρδιάς του, η αγωνία τον είχε κυριεύσει. Που θα πήγαιναν τώρα και οι τρείς;; Έχουν αργήσει, είχε πεί η Βιρτζίνια. ΄Εχουν αργησει απο τι, απο πού;; Και καλά ο παλιός του συμαθητής, η γυναίκα όμως αυτή ποιά ήταν;;; Eνιωθε τον ιδρώτα να κυλά στη πλάτη του...

Μα για σταθειτε που παμε τι σημαινουν ολα αυτα.
Πως βρεθηκε ο σταυρος μου στο λαιμο σου Βιρτζινια και συ Στελιο ποιος εισαι, μηπως ο παλιος μου συμμαθητης;
Ναι φιλε μου ειναι το μονο που μπορω να σου πω ειμαι ο παλιος σου συμμαθητης και συ ο πρωτος και καλυτερος μου φιλος, που σε ειχα χαμενο τοσα χρονια και σε αναζητουσα.
Ενα δακρυ λαμπίρησε στο ματι του Στελιου και μια μικρη σιωπη μεσολαβησε, υστερα άνοιξαν αυθορμητα τα χερια τους κι οι δυο και γεματοι συγκινηση αγκαλιαστηκαν για πολυ ωρα καθως τα δακρυα και των δυο κυλουσαν ασταματητα...

"Eίμαι ο ιδιοκτήτης του καζίνο" είπε ο Στέλιος και συνέχισε "μου ρθαν καλά τα πράγματα στη ζωή και οι δουλειές μου απλώθηκαν και μεγάλωσαν, μετά απ΄ το μικρό σούπερ μάρκετ του πατέρα μου, μου ανοίχτηκαν άλλοι επαγγελματικοί δρόμοι και ευτυχώς τα ρίσκα που πήρα μου βγήκαν".

΄Ηταν ήδη έξω απ΄ το καζίνο. Οι τρεις τους. Κοιτώντας ο ένας τον άλλον στα μάτια. Οι λιμουζίνες σταματούσαν η μία μετά την άλλη και κυρίες με γούνες και χρυσαφικά, συνοδευόμενες από κομψευόμενους κυρίους με κοστούμια ακριβά και ρόλεξ στα χέρια, περνούσαν από μπροστά τους και άδεια μάτια. Του έκαναν μεγάλη εντύπωση του Λεωνίδα Βάγκνερ "τα άδεια μάτια".

Του διέκοψε και πάλι τις σκέψεις του η Βιρτζίνια. Όχι με τη φωνή της. Αυτή τη φορά έφερε μπροστά στα μάτια του μια ταυτότητα. Ο Λεωνίδας, έκανε μερικά δευτερόλεπτα να εστιάσει τη ματιά του και όταν κατάλαβε τι ταυτότητα ήταν γούρλωσε τα μάτια του. "ΙΝΤΕΡΠΟΛ".

Η ταυτοτητα ειχε τη φωτογραφια της Βιρτζινιας, πιο νεας αλλα οχι και πιο ωραιας.
Αλλα και παλι δεν καταλαβαινε πολλα.
Τι ειχε κανει παρανομο περα απο την εξαφανιση του, υστερα απο την τραγικοτερη στιγμη της ζωης του;

Θυμαται τωρα την εγχειρηση ανοικτης καρδιας που ηταν και η τελευταια του, στην αγαπημενη του γυναικα, την Μελίνα.

Ηταν η πιο δυσκολη εγχειριση που ειχε κανει ποτέ με μια νεα δικη του, επαναστατικη μεθοδο.
Οι ελπιδες ηταν πραγματι λιγοστες, αλλα δεν θα μαθει ποτε αν η αγαπημενη του θα ζουσε σημερα, εαν ειχε αποφασισει να εφαρμοσει τη καθιερωμενη μεθοδο εστω και με λιγοτερες ελπιδες επιβιωσης.

Αυτο τον σκοτωνε καθε μερα, καθως και η κραυγη της πεθερας και του πεθερου του, που μολις τους ανακοινωσε το θανατο της, φωναζαν με σπαραγμο και μισος "Δολοφονε την σκοτωσες, με τα πειραματα σου, ΔΟΛΟΦΟΟΟΝΕ."

Αποφασισε να εξαφανιστει να φυγει και απο τη δουλια του.

Εγκατασταθηκε σε τουτη την πολη αλλα δεν αντεχε, η καρδια του τον προδωσε και αναγκαστηκε να κανει τριπλο by-pass.

Μετα κι απ' αυτο το χτυπημα οι πιθανοτητες να ξαναχειρουργησει μηδενιστηκαν εντελως.
Η ζωη του τι νοημα μπορουσε να εχει πια;

Καθως σκεφτοταν ολα αυτα φτασαν στο αεροδρομιο.
Παμε μας περιμενουν για απογειωση, ειπε η Βιρτζινια.
Μα που παμε επιτελους;
Εχε μας εμπιστοσυνη φιλε μου του ειπε ο Στελιος και αρχισαν να επιβιβαζονται.

Με σαστιμένο βλέμμα καθόταν στη θέση D22. Καθόταν ανάμεσα στο φίλο του Στέλιο και στη Βιρτζίνια. Τυχαίο; Το απέκλειε. Όταν απογειώθηκε πια το αεροπλάνο, μάζεψε ότι κουράγιο είχε και ρώτησε "που πάμε; Γιατί έπρεπε να ρθω μαζί σας; Γιατί με παρακολουθεί η ΙΝΤΕΡΠΟΛ; Κατηγορούμαι για κάτι; Δεν βγάζω νόημα...".

Η Βιρτζίνια πήρε μια βαθιά ανάσα κι άρχισε να του εξιστορεί, τι ακριβώς είχε συμβεί απ΄ τη στιγμή που απομακρύνθηκε ο Λεωνίδας απ΄ το σπίτι του.
"Ακούστε με προσεχτικά κύριε Λεωνίδα Βάγκερ. Οι γονείς της συζύγου σας, κατέθεσαν εναντίον σας μήνυση για ανθρωποκτονία από πρόθεση. Αφορά το θάνατο της συζύγου σας. Η αλήθεια είναι ότι την έγκλησή τους αυτή την άσκησαν 3χρόνια μετά το θάνατό της κόρης τους, γιατί μόνο τότε πληροφορήθηκαν από την εταιρία, ότι η σύζυγός σας είχε ασφάλεια ζωής ύψους 5 εκ.ευρώ".
Σαν να μην αφορούσαν τον ίδιο, σαν να παρακολουθούσε ταινία στον κινηματογράφο, γύρισε με φυσικότητα προς το μέρος της και ρώτησε τη Βιρτζίνια. "Και ο Στέλιος, τι δουλειά έχει μ΄όλα αυτά; Γιατί είναι μαζί μας;".

Μα ο Στελιος ειναι ο μεγαλομετοχος της ασφαλιστικης εταιρειας και θελει να μαθει ολη την αληθεια.
Εχει πολλα ερωτηματικα για την υποθεση αυτη.
Ποια ερωτηματικα εχεις Στελιο, για πες μου, του ειπε ο Λεό.
Να πρωτα απ' ολα γιατι ποτε δεν αναζητησες να διεκδικησεις τα χρηματα της ασφαλειας απο μας.
Γνωριζες για την υπαρξη της αφαλειας;
Ηταν απαγορευμενες οι ουσιες που χορηγησες στη συζυγο σου ή εγκεκριμενες αλλα σε πειραματικο σταδιο;
Γιατι εξαφανιστηκες χωρις να αφησεις ιχνη;
Τι σε φοβιζε;
Σε απειλουσαν καποιοι;
Ή ειναι η απογοητευση σου απο το θανατο της γυναικας σου και την απωλεια της δουλειας σου, που τοσο αγαπουσες και που τοσους ανθρωπους ειχες βοηθησει με τα θαυματουργα χερια σου;
Που ειναι η αληθεια φιλε μου Λεό;

Έπρεπε τώρα να συμμαζέψει τις μνήμες του. Τα συναισθήματα και τα γεγονότα. Όλα ανακατεμμένα στροβιλίζονταν μέσα στο μυαλό του. Τι ήταν αυτά που του λεγαν; Μήπως θα ξυπνούσε και όλα θα ήταν ένα όνειρο;
Τα κομμάτια του μάζευε και γύριζε χωρίς νόημα και σκοπό από τότε που η Μελίνα η γυναίκα του, πήγε να μείνει με τους άλλους αγγέλους στον ουρανό. Γιατί ναι! Ήταν ένας πραγματικός άγγελος.
Και τη δουλειά του δεν την έχασε. Ούτε τον έδιωξαν. Ο ίδιος απαγόρευσε τον εαυτό του να ξαναμπεί σε χειρουργείο. Να ξαναφορέσει ιατρική ποδιά. Δική του επιλογή ήταν. Κανείς δεν τον απομάκρυνε και κανείς δεν αμφισβήτησε την αξία του, ακόμη κι όταν είχε επέλθει το μοιραίο. Όσο για τις μη εγκεκριμμένες ουσίες που της χορήγησε όπως του λεγε τώρα ο Στέλιος, είχαν ήδη αναγνωριστεί και κυκλοφορούσαν νόμιμα από φαρμακοβιομηχανία της Γερμανίας, εδώ και ενάμισυ χρόνο.

Ήξερε καλά ότι οι γονείς της Μελίνας, δεν τον είχαν συμπαθήσει ποτέ. Δεν ήταν άλλωστε της τάξης τους και δεν τον είχαν αποδεχθεί ποτέ. Ήταν κατώτερης κοινωνικής τάξης ο Λεό Βάγκνερ κι ας είχε αυτό το ξενικό όνομα. Δεν μπορουσε η αξία του και η διεθνής αναγνώρισή του από επισημονικούς φορείς, να συναγωνιστεί το όνομα και την ιστορία των Βοναπάρτηδων.
Ναι η Μελίνα η γυναίκα του ήταν εγγονή του πρίγκιπα της Γαλλίας Παύλου Βοναπάρτη. Του μεγάλου φιλέλληνα στην περίοδο της επαναστάσεως.

Για την ακρίβεια η Μελίνα ήταν δισέγγονη του Παύλου Βοναπάρτη, αξιωματικού του γαλλικού πολεμικού ναυτικού, γιου του αδελφού του Μ. Ναπολέοντα Λουκιανού.
Αυτός ως γνωστό συμμετείχε στην εκστρατεία του Μεγάλου Ναπολέοντα στην Αίγυπτο, όπου συμμετείχε και η ελληνική λεγεώνα. Επικεφαλής της ελληνικής λεγεώνας ήταν ο Νικόλαος Τσεσμελής. Ο Παύλος γνωρίστηκε με το Τσεσμελή και μεταξύ τους αναπτύχθηκε μια μεγάλη φιλία. Από αυτόν πληροφορήθηκε ότι στην Ελλάδα μια χούφτα Έλληνες πολεμούσαν ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Συγκινήθηκε. Ήλθε στην Ελλάδα εθελοντής για να πολεμήσει στο πλευρό των Ελλήνων. Σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας του Ναβαρίνο. Δεν πέθανε όμως από εχθρικό βόλι. Τραυματίστηκε θανάσιμα στη φρεγάτα «Ελλάς» από μια εντελώς τυχαία εκπυρσοκρότηση του όπλου του. Λίγο αργότερα πέθανε. Τάφηκε στη νήσο Σφακτηρία.
Υπάρχει όμως και μια άλλη παράδοση. Ότι δεν τάφηκε τελικά στο πιο πάνω νησί, αλλά το σώμα του διατηρήθηκε επί τρία χρόνια σε ένα βαρέλι ρούμι στη Μονή του Αγίου Νικολάου στις Σπέτσες, όπου ας σημειωθεί έζησε λίγο καιρό.
Ώσπου ήρθαν και το πήραν με τιμές από το Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό.

Παρολο που ατελειωτες λεπτομερειες της ζωης του απασχολουσαν το μυαλο του, ρωτησε την Βιρτζινια:
Μα αφου αναγνωριστηκε η μεθοδος μου και αποδειχτηκε οτι οι ουσιες που χρησιμοποιησα ηταν ακινδυνες γιατι με μηνυσαν για ανθρωποκτονια απο προθεση;
Το υψος της ασφαλειας, απαντησε η Βιρτζινια, ειναι αυτο που τους γεννησε την υποψια, οχι η επεμβαση αυτη καθ΄ εαυτη. Θεωρουν οτι παρολο που η μεθοδος αποδειχτηκε επιστημονικα αρτια, οτι τον πρωτευοντα ρολο στην επεμβαση επαιξε η ασφαλεια των 5 εκατομυριων ευρω.
Ω θεε μου, εβγαλε ενα βαθυ αναστεναγμο ο Λεό. Μα πως ειναι δυνατον να μη καταλαβαν ποσο τρελά αγαπουσα την κορη τους, παραπανω και απο τον εαυτο μου ακομη. Δεν μπορω να ζησω πια χωρις αυτην, για αυτο και ειχα αποφασισει να τερματισω τη ζωη μου. Ω θεε μου, πως μπορω την αληθεια να τους κανω να πιστεψουν;

Μαλλον θα πρεπει να τους επισκεφθει στο σπιτι για να τους δωσει περισσοτερες εξηγησεις. Ποτε δεν περασε απο το μαυλο του να κανει κακο στην Μελινα. Αλλα μια σκεψη του ηλθε ξαφνικα. Πως τοσα χρηματα για ασφαλεια ζωης; Ti ηταν αυτο που φοβιζε την γυναικα του, ωστε να πραξει κρυφα απο αυτον; Σιγουρα κατι υπαρχει που ποτε δεν το ειχε μαθει.
Αρχιζει να γυριζει την μνημη του προς τα πισω. Σαν κατι να θυμαται. Ηταν εκεινο το γραμμα που μολις το εφερε ο ταχυδρομος. Η γυναικα του το ανοιξε με φοβο. Ετρεμε και αρχισε να κλαιει. Δεν την ρωτησε τι ηταν εκεινη την στιγμη. Εφευγε για το νοσοκομειο. Ειχε ενα επειγον περιστατικο. Τελικα το ξεχασε και ποτε δεν ζητησε να μαθει τι ηταν εκεινο που συγκλονισε την γυναικα του.


Γιατι η γυναικα του δεν αναφερθηκε ποτε στο γραμμα εκεινο που τοσο την ειχε αναστατωσει;
Δεν ειχανε ποτε κανενα μυστικο μαζι. Μηπως ομως ηταν κατι σοβαρο που τον αφορουσε και δεν μπορουσε να του το πει;

Η Μελινα ηταν η βασικη μετοχος του διεθνους φημης ιατρικου ερευνητικου περιοδικου MELHEALTH.
Εκει ειχε πρωτοδημοσιευθει και η δικη του ερευνα, για τη νεα μεθοδο επεμβασεων ανοικτης καρδιας.

Τωρα που νοερα ξαναζει τις στιγμες της ζωης του αρχιζει και θυμαται λεπτομερειες που πριν δεν τις ειχε προσεξει.
Θυμαται ειχε παρει ενα τηλεφωνημα και εφυγε βιαστικα για ενα ξεχασμενο ραντεβου, οπως του ειχε πει.
Οταν γυρισε θυμαται, τον ρωτησε αν το φαρμακο του, επεφτε σε ακαταλληλα χερια και με μεγαλυτερη δοση θα μπορουσε να επιφερει θανατο χωρις να ανιχνευεται η εγκληματικη πραξη, εκεινος απαντησε πως τα περισσοερα φαρμακα μπορει να επιφερουν θανατο σε ανεξελεγτες δοσεις.
Η συζητηση σταματησε εκει γιατι αμεσως μετα ηταν η πρωτη φορα που παραπονεθηκε για πονους στο στηθος της.

Προσπαθούσε να βάλει σε μια τάξη όλα όσα άκουγε. Ο θυμός των πεθερικών του, η γυναίκα του, το περίεργο εκείνο γράμμα που την έκανε να κλάψει, η συμμετοχή της σε φαρμακευτική εταιρία... Η Μελίνα ήξερε λοιπόν για την έρευνα του και τη νέα δική του μέθοδο εγχειρήσεων ανοικτής καρδιάς. Κράτησε μέσα της κάποιο μυστικό;;
Πως συνδυάζονται όλα αυτά;;
Μια μαύρη σκέψη πέρασε ξαφνικά απο το μυαλό του!! Α, οχι,οχι δε μπορεί...
Κοίταξε τη Βιρτζίνια, τι ρόλο έπαιζε αυτή σ΄ολη την ιστορία; Θα ήταν με το μέρος του, θα τον βοηθούσε με κάποιο τρόπο;;

To αεροπλάνο προσγειώθηκε στη Λυών. Τη στιγμή που ήταν έτοιμοι να κατέβουν από τη σκάλα αποβίβασης, η Βιτζίνια του είπε με καλοσυνάτο ύφος. "Μη σε ανησυχήσει το γεγονός, αλλά θέλω να ξέρεις ότι Θα σε μεταφέρουμε με υπηρεσιακό αυτοκίνητο στα κεντρικά γραφεία της Ιντερπόλ, για μια τυπική κατάθεση". Την κοίταξε αποσβολωμένος. "Τυπική κατάθεση;" έτσι το λένε τώρα; Ο Στέλιος βλέποντας να συννεφιάζουν τα μάτια του Λεωνίδα γύρισε αμέσως και του είπε "μην ανησυχείς. Θα μαι συνέχεια μαζί σου. Έχε εμπιστοσύνη στη Βιρτζίνια. Δεν είναι χθεσινή στη δουλειά της. Όλα θα πάνε καλά. Θα το δεις".

Βρισκόταν ήδη μέσα σ΄ ένα Peugeot 4007 συνοδευόμενος από δύο άνδρες και τη Βιρτζίνια. Ύποπτος για την ανθρωποκτονία της γυναίκας του! Δεν μπορούσε να το συνειδητοποιήσει. Νόμιζε ότι ονειρευόταν. Που θα κατέληγε εν τέλει όλο αυτό;
Ο Στέλιος θα πήγαινε όπως του είπε στο ξενοδοχείο του και θα ερχόταν αργότερα να τον δει στα γραφεία της Ιντερπόλ.

Όταν έφυγε από την Ελλάδα, μετά το θάνατο της γυναίκας του, δεν σκέφτηκε ποτέ ότι θα έφτανε μια μέρα που θα τον καταζητούσε η Ιντερπόλ. Ποιόν; Αυτόν που κάποτε ήταν ο πιο διάσημος καρδιοχειρουργός στην Ελλάδα. Αναρωτιέται αν υπήρξε ευτυχισμένος. Ευτυχία. Τι είναι αλήθεια; Θα έλεγε ότι είχε μια ψυχική ισορροπία τότε. Ευτυχισμένος; Μεγάλη λέξη. Παιδιά δεν είχαν με τη Μελίνα, αλλά κανένα δεν ένοιαζε τότε. Και ήρθε η τραγωδία. Για να ανατραπεί η ισορροπία. Μαύρη πέτρα έριξε πίσω του όταν έφυγε. Με τους δικούς του μιλούσε σπάνια τηλεφωνικά. Με τα πεθερικά του ποτέ. Γι’ αυτό δεν έμαθε για τη μήνυση και την ποινική δίωξη.

Βυθισμένος στις σκέψεις του, δεν κατάλαβε πότε φτάσανε στα γραφεία της Ιντερπόλ. Οι γραφειοκρατικές διαδικασίες κράτησαν πολλή ώρα. Μόλις τέλειωσαν έφτασε εκεί και ο Στέλιος. Του χαμογέλασε.
«Κοίταξε Λεωνίδα, ήρθε ο καιρός να σου ανταποδώσω όσα έκανες εσύ για μένα, τότε στη μικρή μας πόλη. Θα σου βάλω τον καλύτερο δικηγόρο να παλέψουμε για τη μη έκδοση σου στην Ελλάδα, όπου έχει εκδοθεί ένταλμα συλλήψεως εναντίον σου».
Ο Λεωνίδας τον κοίταξε θλιμμένα. Και του απάντησε σχεδόν ψιθυριστά
«Όχι ευχαριστώ Στέλιο. Εδώ που φτάσαμε θέλω να επιστρέψω στην Ελλάδα. Να παλέψω εκεί για την αθωότητα μου».
«Μα θα προφυλακιστείς» του είπε τρυφερά ο Στέλιος.
«Δεν με πειράζει, τόσο καιρό σε φυλακή ζούσα. Σε μια φυλακή χωρίς σίδερα…»

Φτανοντας στα γραφεια της Ιντερπολ, η Βιρτζινια φοβηθηκε μηπως η πιεση ολων αυτων των εξελιξεων εκανε ζημια στην ευαισθητη καρδια του και τον καθησυχασε.
Μη φοβασαι οι ενοχοι εχουν βρεθει, ο Στελιος δεν ξερει ακομη ολη την αληθεια η καταθεση σου εδω θα λυσει πολλα απο τα μυστηρια. Μη φοβασαι πρεπει να με πιστεψεις.
Του χρωστουσε πολλα που θα τα μαθαινε, αλλωστε, οταν εφτανε η καταλληλη ωρα.
Την κοιταξε και ενα χαμογελο φανηκε για πρωτη φορα στο σκοτεινο προσωπο του.

Ο υπαστυνομος τον ρωτησε κατευθειαν.
-Κε Βαγκνερ ειναι αληθεια οτι εχετε ανακαλυψει μια νεα μεθοδο για εγχειρησεις καρδιας.
-Ναι, απαντησε ο Λεό
-Η ουσια που χρησιμοποιειται κατα την επεμβαση μπορει να ανιχνευθει αν ηταν σε υπερβολικη δοση εκ των υστερων;
-Οχι ειναι απολυτως βεβαιο αυτο. Υπαρχουν σαφεις οδηγιες για την απαιτουμενη ποσοτητα της ουσιας αυτης. Υπερβολικη ποσοτητα επιφερει με βεβαιοτητα το θανατο του ασθενους. Ολα αυτα αναγραφονται στη συσκευασια.
-Η συζυγος σας Μελινα, σας ειχε μιλησει ποτε οτι ειχε πεσει θυμα εκβιασμου απο αγνωστους, που την υποχρεωναν να κανει συμβολαιο ζωης στη ασφαλιστικη εταιρεια INTERSTEL, οπου βασικος μετοχος ειναι ο φιλος σας Στελιος Παράσχος;
-Οχι, οχι δεν γνωριζω τιποτα απο αυτα που μου λετε.
-Γνωριζατε για το συμβολαιο ζωης 5.000.000€ της συζυγου σας;
-Οχι σημερα το εμαθα.
-Εχετε ακουσει οτι η INTERSTEL υποχρεωθηκε τα τελευταια 4 χρονια να αποζημιωσει 7 παρομοιες περιπτωσεις με τη δικη σας;
-Οχι η ζωη μου τα τελευταια 3 χρονια ηταν απελπιστικα μοναχικη και η επαφη μου με τα νεα και τον εξω κοσμο ηταν σχεδον μηδενικη.
Αλλά γιατι με ρωτατε ολα αυτα, μπορω να μαθω;
-Πολυ συντομα θα μαθετε την αληθεια, εχετε υπομονη. Δεν σας χρειαζομαι αλλο μπορειτε ομως να περιμενετε μεχρι να ολοκληρωθει η υπολοιπη διαδικασια, σας ευχαριστω.

Αυτος που μπορουσε να εχει τα παντα ζουσε σε μια φυλακη ψυχης. Ναι ηταν μονος του. Αμετρητες γνωριμιες και ομως ζουσε μια απιστευτη μοναξια. Με την γυναικα του ,μια κοινη πορεια συντροφικοτητας. Τιποτα αλλο. Τωρα θυμαται ποσο αδιαφορη ηταν, οταν σε καποια γενεθλια της η ονειροπαρμενη γραμματεας του της εστειλε αντι τα τριανταφυλλα βιβαλντι που τοσο αγαπουσε, κοκκινα.
Δεν τον ευχαριστησε. Δεν εκανε μια κινηση τρυφεροτητας. Ηταν βεβαια και οι ευχες στην καρτουλα γραμμενες απο την γραμματεα και οχι με τα δικα του γραμματα. Αυτο μαλλον την εξοργισε. Αλλα τωρα τι τα θυμαται αυτα. Ειχε αποφασισει να δωσει τελος στην ζωη του και τωρα βρισκεται στην Λυων, στα γραφεια της Ιντερπολ και περιμενει. Τι προσμενει αραγε;
Mηπως η μοιρα δεν αλλαζει και καταληγοντας στην φυλακη οδηγηθει στο μοιραιο;
Δεν θα το αντεξει. Ειναι σιγουρος. H καρδια του θα τον προδωσει.

Γιατι ο Στελιος του μιλησε ετσι ενω η Βιρτζινια τον καθησυχασε;
Τι κρυβανε απο τον Στελιο;
Να ηταν αναμιγμενος στην υποθεση του θανατου της γυναικας του ουτε που ηθελε να το πιστεψει.
Ηθελαν στην ΙΝΤΕΡΠΟΛ να παγιδεψουν τον Στελιο ή πραγματι ειχαν βρει τους ενοχους;
Εκει που σκεπτοταν ολα αυτα καλέσαν τον Στελιο στο γραφειο του υπαστυνομου.

Τωρα ο Λεό προσπαθει να επαναφερει στη μνημη του τη Μελινα πανω στο χειρουργικο τραπεζι και βλεπει για πρωτη φορα πως μια υπερβολικη δοση φαρμακου θα ταιριαζε στα συμπτωματα του θανατου της, αφου η επεμβαση ειχε παει αψογα σε ολες τις λεπτομερειες της.

Ποιος να ειναι ομως αυτος που ειχε συμφερον απο το θανατο της Μελινας;
Υστερα τι ηταν αυτη η ερωτηση του υπαστυνομου, για συμβολαιο ζωης μετα απο εκβιασμο.
Μηπως εκβιαζαν την Μελινα να κανει συμβολαιο στο Στελιο και μετα να την σκοτωσουν ωστε να ζημιωθει 5.000.000€ η INTERSTEL;
Και αυτο μαλιστα συνεβη 7 φορες τα τελευταια 4 χρονια!! Πως μπορει αυτο να ειναι συμπτωση και οχι οργανωμενο σχεδιο;
Μηπως ηταν εχθροι του Στελιου και θυματα τους η Μελινα πρωτα και τωρα αυτος ο ιδιος;
Ετσι μπορει να εξηγηθει και η μυστικοτητα της Μελινας να μην αποκαλυψει οτι εχει κανει συμβολαιο ζωης.
Αρχιζαν πολλα πραγματα σιγα σιγα να ξεκαθαριζουν στο μυαλο του, και τοτε ειδε τον υπαστυνομο μαζι με το Στελιο και τη Βιρτζινια να βγαινουν απο το γραφειο...

Στο μυαλο του οι σκεψεις ετρεχαν με ιλιγγιωδη ταχυτητα! Για πρωτη φορα μετα απο 3 χρονια σκεφτηκε οτι ισως τελικα να μην εφταιγε αυτος για το θανατο της γυναικας του! Ξαφνικα τα κομματια του παζλ αρχισαν να μπαινουν σε μια σειρα, σε ενα σχημα και στο κεντρο της εικονας ενα τεραστιο ερωτηματικο; Ποιος ηθελε να βλαψει την ασφαλιστικη; Και γιατι διαλεξε τη γυναικα του για το ραντεβου με το θανατο;
Μηπως για να καταστρεψουν εκεινον;
Και ο Στελλιος τι ρολο επαιζε σε ολο αυτο;
Οργη φουντωνε τα μαγουλα του!
Μαλλον ηταν καποιος που ηθελε να κανει κακο και στον Στελλιο και στον ιδιο... ποιος ομως;
Ποιον κοινο εχθρο ειχαν οι δυο τους;
Ποιος τους μισουσε τοσο θανασιμα;
Ποιοι ηταν οι αλλοι 7 που θυσιαστηκαν στο παιχνιδι αυτο;
Ποιο διεστραμμενο μυαλο επαιζε με τις ζωες τους;
Εστιβε το κεφαλι του να θυμηθει κατι, το παραμικρο... και τοτε ξαφνικα του ηρθε... σαν κεραμυδα!

Ναι, πρεπει οπωσδηποτε να βρει την Μονικα. Μια Ελληνογαλλιδα η οποια ζει αναμεσα στο Μονακο και στην Αθηνα.
Ειχαν συναντηθει σε ενα πανευρωπαικο συνεδριο καρδιολογιας. Ηταν η κυρια ομιλήτρια. Μια ερευνα της ειχε δημοσιευθει και στο περιοδικο της γυναικας του.
Υπηρξε ενα φλερτ μεταξυ τους οσο κρατησε το συνεδριο στις Καννες...
Αυτη τον καρφωνε με τα λαγνα ματια της οσο μιλουσε. Αυτος δεν πιστευε στην τυχη του. Μενανε ολοι οι συνεδροι στο Hotel Negresco.
To βραδυ μετα απο ενα υπεροχο δειπνο κατεληξαν στο δωματιο του. Δεν εγινε τιποτα. Κοιμηθηκε. Ειχε πιει παρα πολυ. Την επομενη μερα, εκανε σαν να μην τον γνωριζε. Κατι του λεει, οτι υπαρχει συνδεση των γεγονοτων με αυτη την γυναικα. Θα παρακαλεσει την Βιρτζινια να τον βοηθησει να βρει το τηλεφωνο της.



Στο διασημο θεραπευτικο, νοσηλευτικο κεντρο ΕΡΑΤΩ που εργαζοταν ο Λεό, διευθυνων συμβουλος ειναι ο φιλος του Λεό, Φιλιππος Πετρινός αγγειοχειρουργος, βασικος μετοχος και της ασφαλιστικης εταιρειας ΜΙΝΩΣ.

Το κεντρο ΕΡΑΤΩ ηταν το πιο διασημο ιατρικο κεντρο στην Νοτιοανατολικη Ευρωπη και ενα απο τα καλυτερα της Ευρωπης.
Η φημη του εξαπλωνοταν συνεχεια κυριως χαριν στις πετυχημενες εγχειρησεις ανοικτης καρδιας καθως και στις μεταμοσχευσεις καρδιας με πρωτοποριακες μεθοδους.
Καθοριστικο ρολο στις επιτυχιες αυτες επαιζε ο διασημος καρδιοχειρουργος Λεό Βαγκνερ.

Με το ιατρικο αυτο κεντρο ειχαν συναψει συμφωνιες ολοι σχεδον οι ιδιωτικοι ασφαλιστικοι ομιλοι.

Το διοικητικο συμβουλιο του ΕΡΑΤΩ για να αναγνωρισει την πολυτιμη προσφορα του Λεό, του ειχε προτεινει τη θεση του Διευθυνοντος συμβουλου που ο Λεό ειχε αρνηθει, προφασιζομενος ελλειψη χρονου ενω στην ουσια δεν ηθελε να παρει τη θεση που κατειχε ο φιλος του Φίλιππος...

Πηγε να πλησιασει την Βιρτζινια και το Στελιο καθως βγαιναν απο το γραφειο του υπαστυνομου, ηθελε να ρωτησει πολλα αλλα κυριως ηθελε να ψαξει για τη Μονικα.
Ενω πλησιαζε τη Βιρτζινια αντικρυσε κατι που τον εκανε σχεδον να χασει τις αισθησεις του.
Δεν πιστευε τι εβλεπε στα ματια του.
Η Μονικα και ο Φιλιππος πιασμενοι χερι-χερι διπλα τους δυο αγνωστοι, πιθανον αστυνομικοι, προχωρουσαν και κατευθυνονταν στο γραφειο του υπαστυνομου.
Τους κοιταξε επιμονα να τους χαιρετησει, αλλα και οι δυο τους τον ειδαν και του εριξαν ενα ψυχρο βλεμα που τουλαχιστον απο τον φιλο του Φιλιππο δεν το ειχε ξαναδει...

Ο Φιλιππος και η Μονικα; Δεν το πιστευει. Θελει να μαθει περισσοτερα. Μονο η Βιρτζινια, που φαινεται να τον συμπαθει, θα μπορει να του δωσει καποιες εξηγησεις.

Μα απο το γραφειο του υπαστυνομου, βγαινει ενας εμιρης. Συνοδευεται απο τον Στελιο. Τι περιεργα πραγματα συμβαινουν. Τωρα πια ειναι σιγουρος οτι με τιποτα δεν θα αφησει τον εαυτο του να αναχωρησει προς αλλους κοσμους. Τι επιπολαιοτητα;

Kατι του ψυθιριζει η Βιρτζινια, οποτε οι σκεψεις σταματουν.
Πολυ μπερδεμενη ιστορια Λεω. Φιλιππος και Μονικα ειχαν απλωσει τα διχτια τους μεχρι τα Ηνωμενα Αραβικα Εμιρατα. Ο εμιρης του Dubai ειχε ελθει για εγχειρηση στο Θεραπευτηριο Ερατω. Μυριστηκαν χρηματα, εμαθαν για την ασφαλεια ζωης με τα αμυθητα ποσα.
Αλλαξε την δοση του φαρμακου που θα του χορηγουσαν κατα την διαρκεια της εγχειρησης ο Φιλιππος. Τωρα εξηγουνται ολα. Εκεινη την ημερα θα ηταν και η Μελινα στο θεραπευτηριο.

Για στασου Βιρτζινια τι μπορει να ξερει ο εμιρης για την υποθεση της γυναικας μου;
-Ο εμιρης ειναι πελατης στα ξενοδοχεια του Στελιου και ετυχε να ειναι την ιδια μερα στο ΕΡΑΤΩ με την Μελινα. Ο υπαστυνομος εκρινε οτι μπορει να ξερει καποια πραγματα που να βοηθησουν την υποθεση.
-Η Μονικα ειναι γυναικα του Φιλιππου;
-Ναι αυτο μπορω να σου το πω παντρευτηκαν πριν 2 χρονια.
-Ο Φιλιππος εκβιασε τη γυναικα μου για το συμβολαιο ζωης 5.000.000€;
-Θα μαθεις συντομα, αν και πολλα πρεπει να εχεις καταλαβει και τωρα.
-Ειχαν στοχο την ασφαλιστικη εταιρεια του Στελιου ή ηθελαν να εκδικηθουν εμενα ή και τα δυο μαζι;
-Θα μαθεις μη ανυπομονεις.
-Εσυ τι ρολο παιζεις εκτος απο πρακτορας της ΙΝΤΕΡΠΟΛ;
-Θα το μαθεις κι αυτο συντομα οταν γνωρισεις τη μητερα μου.

Ειχε συνεχως την αμυδρη αισθηση οτι η Βιρτζινια του θυμιζε πολυ εντονα τη Μελινα! Τα ματια της, τα χειλη της... κι αυτο το χαμογελο, που σχηματιζε 2 λακακια στα μαγουλα της...
Ποιος καλος αγγελος την ειχε στειλει στο δρομο του; Και μαλιστα ενα βημα πριν τον γκρεμο... κυριολεκτικα!
Εστρεψε το βλεμμα του ξανα προς το Φιλιππο! Δεν μπορουσε να το πιστεψει! Αυτος! Ο φιλος του, ο συνεργατης, ο συντροφος... αντικριζε τη μεγαλυτερη προδοσια! Ολα λοιπον για τα λεφτα... ολα θυσια στο ευκολο κερδος... ακομα κι οι ανθρωπινες ζωες... ακομα κι η ζωη της γυναικας του...

Είχε δίκιο ο Στέλιος. Δεν έπρεπε να παραδοθεί αμαχητί. Έπρεπε να πολεμήσει την έκδοση του στην Ελλάδα, όπου όλα ήταν προδιαγεγραμμένα. Είχαν φαίνεται κάνει καλή δουλειά ο Φίλιππος, η Μόνικα και τα πεθερικά του. Είχαν παραπλανήσει τις Αρχές και η ανάκριση εκεί πήρε μια καθορισμένη πορεία, αφού δεν ήταν ο ίδιος εκεί να επηρεάσει τις εξελίξεις.
Το αποφάσισε, θα δεχόταν την πρόταση του Στέλιου να διοριστεί ένας δικηγόρος να μελετήσει τη δικογραφία στην Ελλάδα και συγχρόνως να καθυστερήσει όσο το δυνατόν την έκδοση του. Για να ξέρει τι θα συναντήσει. Να μην πέσει σαν το ποντίκι στη φάκα. Και η Βιρτζίνια φάνηκε έτοιμη να τον βοηθήσει.
Ποια να ήταν άραγε? Του θύμιζε τη Μελίνα...
Και τότε θυμήθηκε. Η Μελίνα είχε μια αδελφή. Τη Μαρί Βοναπάρτη. Ζούσε χρόνια στη Λυών. Δεν τη γνώρισε ποτέ, αλλά η Μελίνα του μίλησε πολλές φορές γι’ αυτήν. Πήρε από μικρή τη μοίρα στα χέρια της και απομακρύνθηκε από τους δικούς της. Όχι αυτή δεν παντρεύτηκε ένα ταπεινής καταγωγής άντρα. Έκανε κάτι χειρότερο, κατά τα πεθερικά του. Έφερε ένα παιδί, ένα κοριτσάκι στον κόσμο, χωρίς να παντρευτεί...
Ήταν μια ανύπαντρη μητέρα. Λες η Βιρτζίνια να είχε κάποια σχέση με την αδελφή της Μελίνας?

Πόσα τριγυριζαν στο μυαλο του, ποια ηταν η αληθεια ποιος απ΄ολους ηξερε την αληθεια;
Πιστευε την Βιρτζινια, αφου ο ιδιος γνωριζε πως ηταν απολυτα αθωος.
Μα δεν καταλαβαινουν οτι ειμαι αθωος αναρωτηθηκε;
Θα εφτανα ποτε σε αυτοκτονια αν ειχα σχεδιασει το θανατο της Μελινας με σκοπο να παρω το ποσό της ασφαλειας;
Αλλα εκεινη τη στιγμη αμεσως θυμηθηκε πως δεν τον ειχε δει κανενας οταν επιχειρουσε να πηδηξει στο κενο απο τον έβδομο οροφο, εκτός απο εναν ζητιανο που μονιμα εμενε στα χαλασματα αυτης της πολυκατοικιας.
Καθως αυτα σκεφτοταν εμφανιστηκε ο Στελιος και του ειπε: Λεό φιλε μου τα πραγματα δεν ειναι μαλλον οπως σου τα ελεγα, φαινεται πως η αθωωτητα σου γρηγορα θα αποδειχθει, ελπιζω τουλαχιστον.
Ακου να σου πω Στελιο, ειπε ο Λεό, οπως και να εξελιχθουν τα πραγματα εγω την ασφαλεια των 5.000.000€ δεν θα την αποδεχτω γιατι ειναι προϊον εκβιασμου.
Λεό αγαπημενε μου φιλε, λεει ο Στελιος και κεινη την ωρα βγαινει απο το γραφειο του ο υπαστυνομος και τους καλει ολους κοντα του.
-Σε μιση ωρα σας θελω ολους στην μεγαλη αιθουσα, εκει θα τα πουμε ολα.

Σε μισή ώρα λοιπόν. Κοίταξε νευρικά το ρολόι στον τοίχο. Την ώρα που έκανε να φύγει άκουσε τον υπαστυνόμο να φωνάζει.

-Σε μία ώρα θα συναντηθούμε τελικά.

Ηταν νευρικός. Δεν μπορούσε να περιμένει. Ηθελε καθαρό αέρα, αέρα και ένα τσιγάρο. Μετά την εγχείρηση του το είχανε απαγορεύσει. Ακόμα είχε στο στόμα του τη γεύση από εκείνα τα άφιλτρα Sante. Δεν κάπνιζε συχνά, παραμόνο όταν ήταν αγχωμένος. Συνήθως μετά από μεγάλες εγχειρήσεις όταν και περίμενε να ξυπνήσει ο ασθενής από την νάρκωση.
Τι θα έκανε μια ώρα; Αρχισε να κατεβαίνει νωχελικά τα σκαλιά που θα τον οδηγούσαν στο ισόγειο. Εφτασε αργά μπροστά στην είσοδο του κτιρίου.

-Μπορώ να βγω να πάρω λίγο αέρα, ρώτησετον φύλακα.
-Φυσικά, του αποκρίθηκε εκείνος. Σας συμβουλεύω να κάνετε μία μικρή βόλτα στο Parc de la Tete d'or και να κατευθυνθείτε προς τη λίμνη. Εχει κωπηλατικούς αγώνες σήμερα.

Το κτίριο της Ιντερπόλ είναι χτισμένο ακριβώς πάνω στο ποτάμι που διασχίζει την Λυών, στη δυτική πλευρά μέση ενός μαγευτικού πάρκου. Το Parc de la Tete d'or είναι από τα μεγαλύτερα πάρκα στην Ευρώπη. Εκεί λοιπόν άρχισε να κάνει βόλτες και να επεξεργάζεται όλα τα πιθανά σενάρια. Θεέ μου ήταν τόσα πολλά. Το κεφάλι του πήγαινε να σπάσει.

Εφτασε στη λίμνη. Τα νερά της τόσο ήρεμα, τόσο καθαρά.Κοίταξε το ρολόι του. Ειχε ακόμα 40 λεπτά...

Oχι δεν θα δεχθω τα χρηματα σκεφτεται ο Λεω. Θα ανακαλυψω το αληθινα ωραιο της ζωης μου που ποτε δεν αφησα να ελθει προς τα εξω. Θα αγαπησω, θα ταξιδεψω, θα γελασω. Πραγματα που μου ελλειψαν.
Αχ πως θα ηθελα ενα δροσερο ποτο. Ετσι να ευχηθω για την καινουργια αρχη.
Μα τι θα ειναι αυτο που θα μας ανακοινωσει ο υπαστυνομος;

Ξαφνικα ενιωσε διπλα του μια παρουσια...γυρισε και ειδε τη Βιρτζινια!
-Τι σκεφτεσαι; του ειπε, πλησιαζοντας τον.
- Ουτε κι εγω δεν ξερω...ολα..και τιποτα! Οσα συνεβησαν αυτες τις δυο μερες ξεπερνουν τα ορια της φαντασιας μου, τα ορια της αντοχης μου. Δεν μπορω να καταλαβω τι παιχνιδι παιχτηκε με τη ζωη μου. Θελω να φωναξω, να εκδικηθω...αλλα απο την αλλη τα χρονια δεν γυριζουν πισω...τωρα πια θελω να νιωσω επιτελους ελευθερος, θελω να ΖΗΣΩ!
-Κανε λιγη υπομονη...σου υποσχομαι οτι ολα θα πανε καλα...πατερα!
- Εμεινε να την κοιταζει εκθαμβος!
Πατερα;;; Ακουσε καλα;
-Θα στα εξηγησω ολα συντομα...ειναι πολλα αυτα που δεν ξερεις...πως νομιζεις οτι εκβιασαν τη Μελινα; Για την ωρα το μονο που μπορω να σου πω ειναι οτι ειμαι κορη της Μαρι Βοναπαρτη και ...δικη σου!
- Μα...πως; Εγω ουτε που την εχω δει ποτε τη Μαρι!
-Κι ομως...την ειδες μια και μονη φορα, ενα και μονο βραδυ...αλλα δεν τη γνωρισες...η Μαρι και η Μελινα ηταν διδυμες...ολοϊδιες διδυμες...

Μα πως ειναι δυνατον να μην καταλαβε την διαφορα; Γιατι η Μελινα δεν ειχε αναφερει ποτε τιποτα για την αδελφη της;
Τωρα αλλαζουν πολλα πραγματα. Αν και δεν ηθελε να παρει τα χρηματα της αποζημιωσης, σκεφτηκε οτι θα μπορουσε να τα δωσει στον ζητιανο της πολυκατοικιας. Του φανηκε σχετικα νεος αλλα με καποια παραμορφωση στο προσωπο. Για να ειναι ειλικρινης δεν του ειχε δωσει σημασια, αλλα τωρα θελει κατι να προσφερει σε αυτον. Ετσι για να ξεκινησει η καινουργια του ζωη με αλλες εικονες και συναισθηματα.

Η Μελινα γνωριζε, καθως και ο Λεό, πως δεν μπορουσε να κανει παιδια μετα απο τις εξετασεις που ειχε υποβληθει στο ΕΡΑΤΩ.
Ειχε απογοητευθει διπλά γιατι ηξερε πως και ο Λεό αγαπουσε τα παιδια πολυ. Καταλαβαινε οτι ο Λεό μπορει να την παραμελουσε μετα απ΄ αυτο και ετσι μαζι με την διδυμη αδερφη της Μαρι, σχεδιασαν μια νυχτα που θα επιναν και λιγακι παραπανω να εμφανιστει η Μαρι ως Μελινα. Θα ηταν δυσκολο να καταλαβαινε τη διαφορα ο Λεό, μια νυχτα θα ηταν αλλωστε.
Ετσι και εγινε και μαλιστα με απολυτη επιτυχια οπως φανηκε στην αρχη. Ομως η εγκυμοσυνη δεν καταφεραν να μη γινει φανερη και στη μητερα τους και μετα στον πατερα.

Η αποφαση των γονιων ηταν σκληρη δεν μπορουσαν να ανεχτουν μια ανυπαντρη μητερα και αφου την αποκληρωσαν την εκδιωξαν.
Αυτη η εξελιξη χαλασε τα σχεδια της Μελινας και της Μαρι.

Ετσι μακρυα απο την Ελλαδα στην Γαλλια γεννησε η Μαρι την Βιρτζινια.

Η Μελινα νοιωθοντας την Βιρτζινια σαν δικο της παιδι παρειχε πλουσιοπάροχη οικονομικη στηριξη και στις δυο, πραγμα ομως που δεν μπορουσε να εκμυστηρευτει στον Λεό.
Με αυτη την κρυφη ιστορια εκβίασαν την Μελινα για την ασφαλεια, απειλωντας την πως και η Μαρι με τη Βιρτζινια θα παθουν κακο και ο Λεό θα μαθαινε ολη την αληθεια.
Ενα μεγαλο σκανδαλο σαν κι αυτο οι γονεις της δεν ηθελε ουτε να το φανταστει πως θα αντιδρουσαν και απο την αλλη κινδυνευε και η φημη του Λεό, αλλα ακομη και η δικη της.

Δεν της εμεινε αλλη λυση απο το να υποκυψει στον εκβιασμο, ενας εκβιασμος ομως που ειχε σαν πρωτο του θυμα την ιδια, την ιδια της τη ζωη.

Οι εκβιαστες και δολοφονοι ομως δεν ειχαν υπολογισει σωστα τη δυναμη της Βιρτζινια. Θελησαν να τα βαλουν με μια πρακτορα της ΙΝΤΕΡΠΟΛ. Αν το ηξεραν απο την αρχη μπορει και να μην επιχειρουσαν τον εκβιασμο ποτέ.

Η ωρα περνουσε ευχαριστα στο Parc de la Tete d'or και σκεφτοταν ποσο αδικο θα ηταν να ειχε πεθανει πεφτοντας απο κεινη την πολυκατοικια, χωρις να εχει γνωρισει την μοναδικη κορη που ειχε ποτέ αποκτησει και που τωρα ηταν ολοζωντανη και πανεμορφη μπροστα του. Αλλά η ωρα περναγε και επρεπε να επιστρεψουν στο αστυνομικο τμημα.

Η αιθουσα ηταν φωτεινη και αρκετα μεγαλη με εδρανα, οπου επαιρναν σιγα σιγα θεση ολοι. Ο Στελιος, η Βιρτζινια, ο εμιρης, ο Λεό, η Μονικα, ο Φιλιππος, ο Προεδρος του Διοικητικου συμβουλιου του ΕΡΑΤΩ Αλεκος Φασιανος, καθως και ενας αγνωστος μελαμψος και ψηλος κυριος και τελος μια αλλη εκπληξη ο ζητιανος, ναι αυτος ηταν ο ζητιανος, με φτωχικα αλλά καθαρα ρουχα καθοταν παραμερα και μια αισιοδοξια φωτιζε το παραμορφωμενο του προσωπο.
Μπαινοντας ο υπαστυνομος εκανε τις απαραιτητες συστασεις και τοτε ο Λεό και οι αλλοι μαθαινανε πως ο μελαμψος κυριος ηταν ο Γιαννης Στεφάνου ασφαλιστικος πρακτορας της ασφαλιστικης εταιρειας ΜΙΝΩΣ.

Απο καιρο αναζητουσαμε, ξεκινησε ο υπαστυνομος να λεει, τα ιχνη του Λεωνιδα Βαγκνερ ο οποιος ειχε εξαφανιστει μετα το θανατο της γυναικας του. Υπηρχαν σοβαροτατες υποψιες πως ο Κος Βαγκνερ ηταν ενοχος για το θανατο της, εχοντας ως κινητρο μια ασφαλεια 5.000.000€ που ειχε κανει η συζυγος του στην εταιρεια INTERSTEL οπου βασικος μετοχος ειναι ο Κος Στελιος Παρασχος. Ηταν ο τριτος θανατος μεσα σε ενα χρονο προσφατα ασφαλισμενων στην INTERSTEL με ασφαλειες τεραστιων ποσών, απο 5 εως 30 εκατομυρια ευρω.
Η περιεργη συμπτωση αυτη και το οτι τα θυματα ηταν ενα στο Dubai, ενα στη Γαλλια και ενα, αυτο εδω, στην Ελλαδα εκαναν τον Κο Στελιο να απευθυνθει στην υπηρεσια μας.

Φτασαμε στα ιχνη του Κου Βαγκνερ απο μια ανωνυμη πληροφορια ενος επέτη του Κου Σωτηρη Αγγελου που βρισκεται σημερα εδω. Ο Κος Σωτηρης γνωριζε απο τις εφημεριδες τον διασημο καρδιοχειρουργο και παρακολουθουσε με απορια και λυπη πολλες φορες τις κινησεις του.
Οταν μας ειδοποιησε πως ο Κος Βαγκνερ μαλλον κανει αποπειρα αυτοκτονιας, τρεξαμε στο σημειο να προλαβουμε το κακο, αλλα ευτυχως ειδαμε τον Κο Βαγκνερ να κατευθυνεται στο ενεχυροδανειστηριο.
Η Βιρτζινια ελαβε εντολη να αγορασει το σταυρο που ειχε πουλησει εκει ο Κος Βαγκνερ και να τον φορεσει στο λαιμο της.

Ειχαμε στα χερια μας ενα διεθνες ενταλμα συλληψης μετα και απο τη μηνυση που ειχαν υποβαλλει τα πεθερικα του Κου Βαγκνερ, αλλα η αποπειρα αυτοκτονιας μας μπερδευε τα πραγματα.
Πως ηταν δυνατον ενας προμελετημενος φονος με ανταλαγμα μαλιστα 5.000.000€ να καταληγει σε μια αυτοκτονια! Μαλιστα οι υπολοιποι 4 φονοι ασφαλισμενων στην INTERSTEL που εγιναν μετα το θανατο της Μελινας φαινοταν απιθανο οτι μπορει να τους οργανωσει και να τους εκτελεσει ο Κος Βαγκνερ ετσι οπως ειχε καταντησει οταν τον αντικρυσαμε για πρωτη φορα στο καζινο.

Να που τωρα ολα ξεκαθαριζουν. Η ψυχη του γαληνευει. Το παρολιγο τελευταιο κεφαλαιο της ζωης του τωρα αλλαζει περιεχομενο. Μια πανεμορφη κορη στεκεται απεναντι του και τον κοιταζει με ματια βουρκωμενα.
Οχι δεν θα ξεχασει τον συμπαθη ζητιανο.
Αυτο που σκεφτηκε θα το κανει πραξη.
Θα τον βοηθησει.

Διαφορες μαρτυριες ειχαν συνδεσει μια ομορφη μελαχροινη με τα αλλα 2 θυματα και τους συζυγους τους. Οι ερευνες οδηγησαν στη Μονικα. Επιπλεον, και οι 3 ασφαλισμενοι που ειχαν μυστηριωδως πεθανει ειχαν νοσηλευτει για ενα διαστημα στην κλινικη που ηταν διευθυντης ο Φιλιππος. Η αστυνομια ερευνωντας, δεν αργησε και πολυ να κανει τη συνδεση...παρολα αυτα, ο Λεωνιδας Βαγκνερ με την εξαφανιση του παρεμενε ο κυριος υποπτος...και η στενη φιλια του με το Φιλιππο δεν βοηθουσε καθολου την εικονα του!

Συνολικα μεσα σε 4 χρονια, συνεχισε ο υπαστυνομος, η INTERSTEL υποχρεωθηκε σε αποζημιωσεις για τα επτα θυματα εγκληματικων ενεργειων, που ειχαν συναψει ασφαλειες ζωης της ταξεως των 150.000.000€. Η οικονομικη της κατασταση αρχιζε να εχει προβληματα και οι πρωτες αρνητικες κριτικες αρχισαν να κυκλοφορουν κυριως στο Ντουμπαϊ, οπου ηταν και οι περισσοτεροι και καλυτεροι πελατες της, οπως και το παρολιγο θυμα που απο τυχη γλυτωσε, ο παρων εμιρης του Ντουμπάι.

Αρχισαμε να ψαχνουμε ποιοι μπορει να ηταν εκεινοι οι οποιοι θα ωφελουνταν απο μια πτωχευση της INTERSTEL, για να συνδεσουμε τους φονους με τα κινητρα αυτων που τους διεπρατταν.
Κυριαρχος στις ασφαλειες στα Ηνωμενα Αραβικα Εμιρατα, πριν να εμφανιστει η INTERSTEL ηταν η εταιρεια ΜΙΝΩΣ.

Η εταιρεια ΜΙΝΩΣ οπως μας πληροφορησε ο Γιαννης Στεφανου ασφαλιστικος πρακτορας της ΜΙΝΩΣ, κατειχε το 70% των ασφαλειων ζωης στα Ενωμενα Αραβικα Εμιρατα πριν να εμφανιστει η εταιρεια του Κου Στελιου. Το ποσοστο αυτο ειχε πεσει στον πρωτο χρονο στο 60% και το δευτερο χρονο στο 45%.
Αυτο ηταν αρκετο για να μας δωσει το πρωτο κινητρο ωστε να αρχισουμε να ερευνουμε την εταιρεια ΜΙΝΩΣ.
Η οικονομικη εξοντωση της εταιρειας INTERSTEL θα οδηγουσε με βεβαιοτητα παλι την ΜΙΝΩΣ στην κορυφη.
Βασικος μετοχος στην εταιρεια ΜΙΝΩΣ, μεταξυ των αλλων, ειναι ο Κος Φιλιππος Πετρινος και η συζυγος του Μονικα.

Τα περισσοτερα θυματα αλλος λιγοτερο αλλος περισσοτερο ειχαν νοσηλευτει στο Θεραπευτηριο ΕΡΑΤΩ, ή ειχαν πεθανει μεσα στο θεραπευτηριο οπως και η Μελινα συζυγος του Κου Βαγκνερ.
Το κοινο προσωπο στις δυο περιπτωσεις ειναι ο Διευθυνων συμβουλος στο θεραπευτηριο, Κος Φιλιππος Πετρινος.

Ο κος Αλεκος Φασιανος προεδρος του ΔΣ του ΕΡΑΤΩ μας εκμυστηρευτηκε πως το ΔΣ θα προτεινε στην επομενη ολομελεια του ΔΣ, να αντικατασταθει ο Κος Φιλιππος με τον Κο Βαγκνερ ο οποιος αποτελουσε και το πρωτο ονομα στο Θεραπευτηριο.
Ο Κος Φιλιππος γνωριζε τις προθεσεις του ΔΣ και ετσι ενα αλλο κινητρο, ηταν η προσωπικη αντιζηλια και ο ανταγωνισμος μεταξυ των δυο στελεχων του ΕΡΑΤΩ.

Ενα αλλο κινητρο αφορα την Κα Μονικα με τον Κο Βαγκνερ, αλλα θα μου επιτρεψετε να μην επεκταθω σ΄αυτο αφου αφορα προσωπικες υποθεσεις και των δυο, ειπε ο υπαστυνομος.

Ηδη η ασφαλιστικη εταιρεια ΜΙΝΩΣ κατεθεσε προσφορα αγορας των μετοχών του Κου Φιλιππου, πραγμα που και ο ιδιος απεδεχθη, αφου οφειλω να σας πω πως πριν απο λιγο ομολογησαν αυτος και η συζυγος του Μονικα πως ειναι ενοχοι για ολες τις παρανομες πραξεις που εδω με περιληψη σας ανεφερα.

Οι υπολοιποι συνενοχοι μαζι με τον Κο και την Κα Πετρινου θα εκδοθουν στην Ελλαδα για την περαιτερω δικαστικη διαδικασια, ειπε ολκληρωνοντας την αγορευση του ο υπαστυνομος.

Τωρα λοιπον ολα τελειωσαν,κε Βαγκνερ ειστε ελευθερος του ειπε ο υπαστυνομος. Δεν μπορουσε ακομα να το πιστεψει.
Η Βιρτζινια τον πλησιασε. Τον αγκαλιασε και με ενα πολυ γλυκο χαμογελο τον κοιταξε στα ματια.
Ειμαι περηφανη για σενα πατερα και ας μην σε εχω γνωρισει. Παρακολουθουσα παντα τις ανακοινωσεις σου στην εξελιξη της ιατρικης.
Σιγουρα εχομε παρα πολλα να πουμε οι δυο μας. Τωρα αρχιζει μια καινουργια ζωη ας την ακολουθησουμε.

Δυο αστυνομικοι συνοδευουν την Μονικα και τον Φιλιππο στο γραφειο του υπαστυνομου και οι υπολοιποι ολοι μαζι βγαινουν απο την μεγαλη αιθουσα.
Ο Στελιος γεματος ικανοποιηση για τη λυση του μυστηριου και για την αθωωτητα του φιλου του Λεο τον προσκαλει να μεινει μαζι του στο ξενοδοχειο του, ωστε να ξεκουραστει απο ολη αυτη την περιπετεια.
Το υφος του Στελιου ειναι τετοιο που ο Λεό καταλαβαινει οτι κατι αλλο του κρυβει, αλλα η κουραση του ειναι μεγαλη που λεει το ναι με μεγαλη ανακουφιση.
Ενταξει Στελιο σ' ευχαριστω θα δεχτω την προσκληση σου. Θελω ομως να συναντησω πρωτα τον Σωτηρη Αγγελου, τον σωτηρα μου.
Μην ανησυχεις του λεει ο Στελιος ελα παμε να ξεκουραστουμε και ολα τα εχω κανονισει...

Βρισκονται τωρα στην αιθουσα τσαγιου του ξενοδοχειου. Την Χρυση αιθουσα οπως την ονομαζουν. Το εσωτερικο γεματο απο ζωγραφιες και γλυπτα. Πανω στα τραπεζακια, ανθη μεσα σε πορσελανινα βαζα. Εκει στο βαθος ο Σωτηρης με μια λευκη κουπα κινεζικης κεραμικης. Τους κοιταζει καθως προχωρουν προς το μερος του.


Το ξενοδοχειο GRECOSTEL, της αλυσιδας ξενοδοχειων του Στελιου, ηταν νεοκλασσικου τυπου χτισμενο πανω απο τη λιμνη σε μια πανεμορφη τοποθεσια που μπορουσε κανεις να απολαυσει μια υπεροχη θεα της Λυων και του ποταμου που την διασχιζει.
-Θα σας αφησω μονους, ειπε ο Στελιος, εχω πολλα να ετοιμασω ακομη, σε συμβουλευω Λεό να ξεκουραστεις μετα απο ολα αυτα, το δωματιο σου ειναι το 777, ποιο αλλο θα μπορουσε να ηταν, στον εβδομο οροφο, μπορεις να ζητησεις το κλειδι απο τη ρεσεψιον. Καλη ξεκουραση θα τα πουμε συντομα.
-Σ' ευχαριστω φιλε μου ειπε ο Λεό γελωντας.

Πλησιαζοντας τον Σωτηρη θυμηθηκε το πακετο που του ειχε δωσει ο φιλος του ο Στελιος στο καζινο.
-Κε Σωτηρη το ενδιαφερον σου για μενα με συγκινησε πολυ και χαιρομαι που βρισκομαστε εδω για να σου πω ενα μεγαλο ευχαριστω.
-Μα Κε Βαγκνερ δεν εκανα τιποτα απολυτως περα απο αυτο που μου υπαγορευε η συνειδηση μου.
-Κε Σωτηρη φανταζομαι διαπιστωσαμε ολοι πως η συνειδηση ειναι κατι αγνωστο σε πολλους ανθρωπους. Το κερδος και το χρημα απαξιωνει πολλες φορες, ολες τις φιλιες και τις ανθρωπινες αξιες. Ο ανθρωπος καταντα ερμαιο του χρηματος και δεν λογαριαζει ουτε ανθρωπινες ζωες. Χωρις συνειδηση ο ανθρωπος γινεται ενα κτηνος στην ουσια ενας αδιστακτος δολοφονος. Χαιρομαι που σε γνωρισα και θα ηθελα να κανω οτι περναει απο το χερι μου για σενα.
-Η χαρα και η τιμη ειναι διπλη για μενα Κε Βαγκνερ. Ο φιλος σας ο Στελιος προσφερθηκε να με φιλοξενησει για οσο καιρο θελω στο ξενοδοχειο του, γι αυτο θα τα ξαναπουμε. Πηγαινετε να ξεκουραστειτε και θα τα πουμε.
-Σιγουρα Κε Σωτηρη θελω να ξαναβρεθουμε, καλη ξεκουραση.

Ο Λεό κατευθυνθηκε στη ρεσεψιον ζητησε το 777 κλειδι και ανεβηκε στο δωματιο του.
Παρειλειλε ενα ελαφρυ δειπνο και σκεφτοταν ποσο κουτος ηταν που ειχε αποφασισει, πριν λιγες μόνο μερες, να βαλει τερμα στη ζωη του.
Απολαυσε το δειπνο του ηπιε ενα ουίσκυ απο την καβα του δωματιου του και ακουσε τις ειδησεις στην τηλεοραση, που μιλουσαν για την εξαρθρωση μιας διεθνους σπειρας που δρουσε εναντια σε μια ασφαλιστικη εταιρεια με 7 θυματα μεσα σε τεσσερα χρονια.

Κουρασμενος οπως ηταν αποκοιμηθηκε για παρα πολλες ωρες...

Ηταν ενας υπνος βαθυς χαλαρωτικος. Ποσο καιρο ειχε να κοιμηθει τοσο γαληνεια. Ουτε καν θυμαται. Σπανιο δωρο η ξεκουραση γι αυτον τα τελευταια χρονια.
Σηκωνεται,ανοιγει τις κουρτινες του δωματιου του να μπει απλετο φως που τοσο το χρειαζεται. Γυριζει το κουμπι του ραδιου και μια πολυ γλυκεια μελωδια γεμιζει το δωματιο. Πηγαινει προς το λουτρο. Γεμιζει την μπανιερα με καυτο νερο, ριχνει αφρολουτρο και ετοιμαζεται για ενα απολαυστικο μπανιο.
Θα κατεβει μετα να παρει το πρωινο του στην τραπεζαρια.

Κατεβηκε στην πρασινη αιθουσα πρωϊνου, ηταν ολα σαν να ζουσε ενα ονειρο σαν να ειχε ξαναγεννηθει.
Απολαυσε ενα πλουσιο πρωινο ηπιε τον καφε του και τοτε φανηκε ο φιλος του Στελιος.
-Ξεκουραστηκες Λεό;
-Ειχα πολυ καιρο να απολαυσω τοσο πολυ τον υπνο μου σας ευχαριστω ολους φιλε μου Στελιο.
-Θα ηθελα να ερθεις στην πορφυρη αιθουσα το βραδυ κατα τις εννιά, σου εχω μια εκπληξη, θα βρεις καταλληλα ρουχα στο βεστιαριο του ξενοδοχειου. Διαλεξε οτι σου αρεσει.
-Τι ετοιμασες παλι;
-Δεν μπορω να σου πω θα το δεις το βραδυ, πρεπει να φυγω ομως εχω να ετοιμασω καποιες λεπτομερειες ακομη για το βραδυ.
-Δεν θα μου πεις;
-Χαιρομαι που εισαι ανυπομονος, αλλα δεν θα σου πω τιποτα αλλο... φευγω τωρα θα τα πουμε το βραδυ... και ο Στελιος απομακρυνθηκε.

Ηταν ετοιμος πολυ νωριτερα απο τις εννεα. Ειχε προμηθευτει ενα υπεροχο κουστουμι απο το βεστιαριο. Ηταν σχεδον στα μετρα του. Κατευθύνθηκε προς την πορφυρη αιθουσα. Αριστερα και δεξια ασπρα τριανταφυλλα μεσα σε τεραστια μπρουτζινα δοχεια. Η πορφυρη αιθουσα ηταν η αιθουσα χορου του ξενοδοχειου. Ενιωθε λιγο περιεργα με ολα αυτα ,αν και ηταν ανετος μεσα στην κομψοτητα του ενδυματος του. Καθως προχωραει, αντικριζει την Βιρτζινια με ενα πανλευκο φορεμα απο οργαντζα. Στους ωμους της ειχε ριγμενη μια εσαρπα. Ομορφη, πολυ ομορφη. Στο χερι της κρατουσε ενα λεπτο κλαρακι αγριοκερασιας σε συνδυασμο με ενα μπουμπουκι καμελιας.
Δεν μπορει να πιστεψει αυτο που αντικρυζει. Η Μελινα, αχ τι λεει το μυαλο του τρελλαθηκε. Η Μελινα εχει χαθει. Ειναι η Μαρι.

Για μια στιγμη εμφανιστηκε μπροστα του μια γυναικα που εμοιαζε απολυτα με τη Μελινα, μια ακαταμαχητη ελξη ξυπνησε παλι μεσα του υστερα απο πολλα χρονια.
Προσπαθησε να την προλαβει αλλα χαθηκε μαζι με την Βιρτζινια απο τα ματια του.

-Λεό εισαι πολυ κομψος μια φωνη ακουστηκε πισω του ακριβως.
Γυρναει και βλεπει το Στελιο που του κανει νοημα να τον ακολουθησει.
-Ελα παμε δεν σε αφηνω αλλο σε αγωνια του ειπε.
Ανοιγει ο Στελιος τη βαρια πορτα της πορφυρης αιθουσας και ενα απεραντο σκοταδι απλωνεται στα ματια του.
Ωσπου να ρωτησει τι συμβαινει, ακουει ενα παρατεταμενο χειροκροτημα και τα φωτα αναβουν και φωτιζουν την πανεμορφη αιθουσα.
Ενα τεραστιο πανό εγραφε με μεγαλα γραμματα:
ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΕ ΣΕΝΑ. Σ' ΑΓΑΠΟΥΜΕ Κε ΒΑΓΝΕΡ ΚΑΙ Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ολοι ηταν εκει ολοι οσοι περασαν απο το χειρουργικο του νυστερι ηταν εκει, ολοι με ενα μεγαλο χαμογελο ζωης και μια αγκαλια που άνοιξαν διαπλατα για να τον υποδεχτουν.
Παλιοι του συμφοιτητες, δυο καθηγητες της ιατρικης σχολης, το ΔΣ του ΕΡΑΤΩ σε πληρη απαρτια, ηταν ολοι εκει, ηταν απιστευτο ποσοι ανθρωποι τον αγαπουσαν, ο Σωτηρης σε μια γωνια ολο χαρα που ακομη και η μικρη παραμορφωση που ειχε στο προσωπο του ειχε εξαφανιστει.
-Στελιο σε παρακαλω, ειπε ο Λεό, θελω το πακετο που μου εδωσες στο καζινο να το δωσεις στον Σωτηρη, να το δωσεις σ' αυτον που το εχει αναγκη περισσοτερο απο μενα.
-Ενταξει φιλε μου οτι θελεις.

-Καλησπερα ακουστηκε διπλα του μια γοητευτικη φωνη.
-Καλησπερα, λεει και ο Λεό και γυρνωντας βλεπει τη Μαρι, βλεπει την ιδια τη γυναικα του και δεν πιστευει στα ματια του πως ειναι δυνατον να υπαρχει τετοια ομοιοτητα. Ντυμενη με ενα πρασινο φορεμα απο οργαντινα και δαντελα μαζι, το υφασμα και το χρωμα που ηταν το αγαπημενο του.
-Θα ηθελα Κε Βαγκνερ να σου συστηθω.
-Γνωριζω ποια ειστε και σας παρακαλω να με λετε Λεό.
-Θα ηθελα Λεό να σας ζητησω μια χαρη...
-Με μεγαλη μου ευχαριστηση να την ακουσω.
-Θα ηθελα...να, να σας ζητησω να αναγνωρισετε ως κορη σας την Βιρτζινια. Απο μκρη δεν γνωρισε πατερα και θα της εκανε πολυ καλο στη ζωη της, να αισθανθει εστω και αργα πως ο πατερας της υπαρχει και την αποδεχεται και την αγαπα...
-Θα ηθελα και γω Μαρι να σου ζητησω κατι.
-Τι ειναι αυτο που θελετε Λεό απο μενα;
-Θα ηθελα να γινεις η γυναικα μου και η Βιρτζινια να ζησει σε μια ολοκληρωμενη οικογενεια.
-Ω Λεό ειναι αυτο που θελω οσο τιποτα αλλο στη ζωη μου...

-Με την ευχη μας, με την ευχη μας, ακουγονται δυο φωνες ταυτοχρονα πισω απο την πλατη τους.
Γυρνουνε και οι δυο και μενουν εκθαμβοι, οι γονεις της Μαρι, γεματοι χαμογελα αναμικτα με δακρυα την αγκαλια τους να προτεινουν στη Μαρι στη Βιρτζινια που ηταν κοντα τους και στον Λεό, ναι και στον Λεό.
-Πως θα μπορεσεις να μας συγχωρεσεις Λεό γαμπρε και γιε μου αναφωνησε ο πατερας της Μαρι.

Ο Στελιος απο το βαθος φωναζει κουμπαρος εγω φιλε μου Λεό και περιμενε με, σου φερνω και το γαμηλιο δωρο σου και του δινει στο χερι ενα τσεκ που ειχε γραμμενο το ποσο των 777.000€.
-Να ζησετε, να ζησετε ξεσπουν σε χειροκροτηματα ολοι.

Παμε τωρα κατω στο καζινο, εχετε 10 μαρκες των 100€ ο καθενας απο μενα, λεει ο Στελιος, για να ξυπνησετε την τυχη σας, αλλα προσεξτε μη πονταρετε στο 7.
Δεν επαναλαμβανονται τα θαυματα καθε μερα...

Κερδιστε ολοι, κερδιστε τη ζωη σας και ελατε να χορεψουμε μετα, μεχρι να μας βρει το πρωί.