"Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που αντιπαθούν τον εαυτό τους και προσπαθούν να το διορθώσουν πείθοντας πρώτα άλλους να έχουν καλή γνώμη γι αυτούς.
Μόλις γίνει αυτό, τότε αρχίζουν να έχουν και οι ίδιοι καλή γνώμη για τον εαυτό τους.
Αλλά αυτή είναι μια ψεύτικη λύση, είναι υποταγή στην αυθεντία των άλλων.
Το καθήκον σας είναι να αποδεχτείτε τον εαυτό σας - όχι να βρείτε τρόπους να κερδίσετε τη δική μου αποδοχή."
ΦΡΗΝΤΡΙΧ ΝΙΤΣΕ
...αυτή είναι και η δική μου άποψη, το θέμα είναι κατά πόσο γνωρίζουμε όλοι ότι αυτό είναι το καθήκον μας, αλλά ακόμη σπουδαιότερο είναι το κατά πόσο έχουμε τις δυνατότητες και τον τρόπο να φτάσουμε σ αυτό το επίπεδο χωρίς τους έξωθεν περιορισμούς και επηρεασμούς...
Το πιο δύσκολο πράγμα, vagnes, είναι να βρούμε ποιοι είμαστε, αυτόν τον εαυτό που λες, γιατί είναι συνυφασμένος με τους "άλλους" είτε αυτοί είναι πρόσωπα είτε κοινωνικές νόρμες. Είναι σαν να προσπαθείς να δεις κάτι απέξω, ενώ είσαι μέρος του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαποτε ,εννοω σε μικροτερη ηλικια ηθελα η γνωμη των αλλων να ειναι θετικη για μενα.Τωρα ,καθολου μα καθολου δεν με ενδιαφερει.Αποδεχομαι τον εαυτο μου και πολλες φορες εχω πει οτι ειμαι πολυ τυχερη που ειμαι αυτο που ειμαι.Διαφορετικη και ισως αντιθετη με τις αποψεις των πολλων.Δεν ξερω, αν η πορεια μου ολα αυτα τα χρονια στην γηινη καθημερινοτητα με ωριμασε και με ορισε υπευθυνη του εαυτου μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο βραδυ Vagnes.
...πράγματι γυριστρούλα είναι δύσκολο, αλλά και αυτή η προσκόλληση στο τι θα πουν οι άλλοι είναι μια ιστορία που αρχίζει όταν γεννιόμαστε και εκτός του ότι μας ταλαιπωρεί για μια ζωή, δεν εγγυάται και σωστές αποφάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γνώμη των ειδικών σε κάθε θέμα που μας απασχολεί πάντα είναι πολύτιμη, αλλά πολλές φορές έχουν τσαλακωθεί και θαφτεί όνειρα αρκετών ανθρώπων, γιατί αυτή η γνώμη των ειδικών -των απανταχού ειδικών αν θελεις-είτε δεν τα ενέκρινε είτε τα απέριπτε είτε δεν μπορούσε να τα δεχτεί μέσα σε μια συντηριτική κοινωνία είτε...είτε.
Η κριτική των άλλων κάνει καλό αρκεί να μην οδηγεί το άτομο στη στασιμότητα και στην παραίτηση.
Η επιδίωξη της αποδοχής των άλλων αποδεικνύει προσωπική αδυναμία. Η ενδοσκόπηση και η αυτοανάλυση είναι διαρκές καθήκον.
ΑπάντησηΔιαγραφή...συνεχίζοντας τη συζήτηση αυτή που ξεκινήσαμε, πράσινο λικέρ, σίγουρα παίζει ρόλο και η ηλικία και η οικονομική και άλλες εξαρτήσεις από τα άλλα μέλη της κοινωνίας. Είναι πιο δύσκολο λόγου χάρη να μην επηρεαστείς από τους γύρω σου όταν είσαι οικονομικά εξαρτημένος από αυτούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύ δύσκολο όταν είσαι νέος επίσης να μην επηρεαστείς, γιατί οι αβεβαιότητες και οι ανασφάλειες είναι πιο πολλές.
Ποιος είναι άραγε ο πιο δυνατός παράγοντας που μας κάνει πιο ανεξάρτητους και πιο αυτόνομους στη ζωή μας και στην συμπεριφορά μας, η ηλικία, η οικονομική ανεξαρτησία, η εδοσκόπηση η αυτοανάλυση και η αυτοκριτική που λέει και πιο πάνω ο φίλος μας Θερσίτης, η συνειδητή μοναξιά μας ή ένα κράμα από όλα αυτά και άλλα πολλά ακόμη;
...εξετάζοντας τα πράγματα με τη λογική Θερσίτη είναι σωστή η άποψη σου και πράγματι εκεί πρέπει να στοχεύει το καθήκον μας, αλλά όμως το συναίσθημα, η απειρία, η έλλειψη αυτοπεποίθησης αλλά και η μερική έως ολική άγνοια πραγμάτων, οδηγεί στην αναζήτηση αποδοχής και επιβράβευσης από τους άλλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς μη ξεχνάμε ότι οι διάφορες βραβεύσεις που καθημερινά γίνονται είναι δύσκολο να βρούμε κάποιον που να μην τις επιθυμεί για τον εαυτό του. Ο στόχος φυσικά των βραβεύσεων εκτός της παρότρυνσης και της προώθησης ενός περιβάλλοντος ευγενικής άμιλλας, έχει και έναν άλλο σκοπό -ίσως κρυφό- αυτό της χειραγώγησης και της εξάσκησης εξουσίας πάνω στον βραβευμένο.
Θέλει μεγάλη αυτοπεποίθηση και φιλοσοφική εμβάθυνση για να μην αποδεχτεί κάποιος ένα βραβείο ή έναν έπαινο που τις περισσότερες φορές γίνεται κυρίως για διαφημιστικούς σκοπούς αυτών που χορηγούν βραβεία και επαίνους.
Γεια σου φιλε μου Βαγκνες! Ολο και κατι διαβαζω που εγραψε ο Νιτσε και δεν το γνωριζω (προσφατα αρχισα να διαβαζω την γεννηση της τραγωδιας). Παντα ο λογος τους εξυψωτικος, ετοιμος να μας δωσει το κινητρο να παμε πιο ψηλα. Συμφωνω απολυτα μαζι του. Περα και εγω χρονο απο την ζωη μου να επιβεβαιωνω τον εαυτο μου μεσω της αποδοχης των αλλων. Πλεον δεν το κανω αυτο. Δεν με ενδιαφερει αν συμφωνουν η οχι οι αλλοι απο αυτο που κανω, αν εχει νοημα για αυτους η το θεωρουν καθαρη ανοησια. Το βαρος των προσωπικων επιλογων και του ατομικου βαρους πλεον ξερω οτι ανηκει μονο στον καθενα. Σε κανεναν αλλον. Πλεον δεν θα δεχομουν ποτε να παρει καποιος αλλος το βαρος της προσωπικης μου υπαρξης. Ειναι απολυτα δικο μου και το χαιρομαι...Να 'σαι καλα φιλε μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή