ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΛΑΧΤΑΡΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΖΕΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ




Θα γίνεις πολύ φίλος με τον εχθρό σου

όταν και οι δυό σας πεθάνετε.

Χαλίλ Γκιμπράν.









...ΕΔΩ ΓΙΑ ΦΩΤΟ & ΠΟΙΗΣΗ

...ΕΔΩ ΓΙΑ  ΦΩΤΟ & ΠΟΙΗΣΗ
κλικ στην εικόνα για τα φωτοποιήματα

ΠΟΛΛΑ ΝΑΙ ΕΙΠΑΤΕ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ!




Είπατε ΝΑΙ στην πελατειακή σχέση
στα ρουσφέτια
στην οικογενειοκρατία
στην ατιμωρησία των συναδέλφων σας πολιτικών

είπατε ΝΑΙ στην αναξιοκρατία
στην πρόωρη συνταξιοδότηση σας
στην πολλαπλή συνταξιοδότηση σας

είπατε ΝΑΙ στον αλόγιστο δανεισμό
στην εκτόξευση των ελλειμμάτων
στη διόγκωση του χρέους

είπατε ΝΑΙ στα σκάνδαλα
στη διαφθορά
στη διαπλοκή
στον παράνομο πλουτισμό

είπατε ΝΑΙ σε καταχρηστικά δικαιώματα σας

Ψηφίσατε ΝΑΙ σε όλα
ΝΑΙ στο μνημόνιο
ΝΑΙ στο μεσοπρόθεσμο
ΝΑΙ στη μείωση των μισθών
ΝΑΙ στη μείωση των συντάξεων
ΝΑΙ στις έκτακτες και μόνιμες εισφορές

Είπατε ΝΑΙ στην υποταγή σε τρόικα και ΔΝΤ
είπατε ΝΑΙ στο ξεπούλημα της περιουσίας της χώρας μας

είπατε ΝΑΙ ούτε καν σκύβοντας το κεφάλι σας από ντροπή
είπατε ΝΑΙ χωρίς να ζητήσετε ούτε συγνώμη
είπατε ΝΑΙ σε όλα για σας και ΟΧΙ σε όλα για μας

δεν είπατε ΟΧΙ ούτε καν στην καταρράκωση της περηφάνιας της χώρας μας

Μετά από τόσα ΝΑΙ πως απαιτείτε να έχετε και τιμητική θέση στις εξέδρες της επετείου του ΟΧΙ;;;

..... .............................ΝΑΙ στο ΟΧΙ



Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου είναι η επέτειος του
 ΟΧΙ
ενάντια στους κατακτητές.

Στην επέτειο αυτή τιμητική θέση πρέπει να έχουν όλοι όσοι συνεχίζουν να λένε
 ΟΧΙ
στους κάθε λογής σύγχρονους, κρυφούς κατακτητές κι εκμεταλλευτές.






Ιδεολόγοι και Επαναστάτες




Με ποιο τρόπο ένα παιδί από τις πολλές ερωτήσεις για όλα στους γονείς και στους παππούδες του, μετατρέπεται σε ένα αδιάφορο και απρόθυμο για  μάθηση νέο;
Πως αυτές οι αλλεπάλληλες ριπές ερωτημάτων μετατρέπονται σε απάθεια;
Ποια απάντηση μπορούμε να δώσουμε αν όχι πως γι αυτό το φαινόμενο φταίει ένα σύστημα παιδείας στημένο και ανελαστικό σαν ψυχρός βράχος


Φταίει μια διαδικασία μάθησης εντελώς λανθασμένη, μια διαδικασία μάθησης που εξυπηρετεί μόνο όσους σκόπιμα θέλουν να κρατούν τα επίπεδα μόρφωσης και καλλιέργειας σε χαμηλό και κυρίως ελεγχόμενο επίπεδο.
Φταίει  ο δάσκαλος, ο καθηγητής, ο πρύτανης που δεν κατάφεραν να μεταδώσουν τη φλόγα της μόρφωσης στα παιδιά γιατί το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να εφαρμόζουν τα στημένα προγράμματα του Υπουργείου, να πέφτει  το δεκαπενθήμερο και να απολαμβάνουν χωρίς ανταποδοτικότητα για την κοινωνία τα πλούσια πακέτα των Ευρωπαϊκών  προγραμμάτων.
Εκείνο που νομίζω πάντως με πλήρη βεβαιότητα είναι πως εκείνο που δεν  φταίει καθόλου είναι το παιδί που γεννιέται γεμάτο ερωτήσεις, περιέργεια και φλογερή επιθυμία για μάθηση, παιχνίδι και ζωή.

Η άποψη μου είναι πως φταίνε κι άλλα πολλά, εκτός όμως από τον μαθητή που είναι εντελώς αθώος, μέχρι βέβαια να μετατραπεί κι αυτός σιγά-σιγά από το σύστημα σε έναν ακόμη ένοχο.

Αν αντί για πρόγραμμα είχαμε στο σχολείο ελεύθερη επιλογή από τους μαθητές για το τι ήθελε ο καθένας από αυτούς να ρωτήσει και στη συνέχεια να μάθει, τότε τα πράγματα θα είχαν πολύ διαφορετική προοπτική, και θα καθόριζαν μια εντελώς διαφορετική και πολύ αξιόλογη εξέλιξη μέσα στο σχολείο.
Αφήνουμε με άλλα λόγια το παιδί του νηπιαγωγείου να καθορίσει το πρόγραμμα που επιθυμεί να ακολουθήσει, (πράγμα που ως ένα βαθμό ισχύει σε αυτή τη φάση της εκπαίδευσης), το πρόγραμμα το αποφασίζει το νήπιο και ακολουθούμε αυτή την πρακτική-διαδικασία και στην πρώτη δημοτικού και σε ολόκληρο το δημοτικό και στην πρώτη γυμνασίου και σε ολόκληρο το γυμνάσιο, στην πρώτη αλλά και σε όλες τις τάξεις του λυκείου!!!!

Ναι αυτή είναι η άποψη μου και η πρόταση μου. Μπορούμε να υποθέσουμε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αρκεί να σταθούμε και να φανταστούμε τι θα γινότανε μέσα στις αίθουσες. Φανταστείτε φίλοι μου τον καταιγισμό των ερωτήσεων που θα υπήρχε και που θα οδηγούσε τους δασκάλους σε συνεχή εγρήγορση και απογείωση του ρόλου τους μέσα στο σχολείο και σε συνεχή αλλαγή και εναλλαγή θεμάτων μαθημάτων και προγραμμάτων.  
Μια ατέλειωτη σειρά ερωτήσεων που θα οδηγούσε τους δασκάλους σε ένα εντελώς ελεύθερο πρόγραμμα μάθησης, ένα πρόγραμμα μάθησης που θα στηριζόταν και θα καθοδηγούνταν  από την έμφυτη περιέργεια των μικρών παιδιών και θα κατέληγε μέχρι το λύκειο με τον ίδιο ρυθμό ώστε τότε εντελώς ελεύθερα και ενσυνείδητα ο μαθητής να διαλέξει τον τομέα που θα ήθελε να ειδικευτεί. Μετά θα ακολουθούσε χωρίς κανένα περιορισμό τον κλάδο που θα αγαπούσε πιο πολύ. Γιατί 17 χρονών μαθητής πια, θα ήταν χορτασμένος και κατασταλαγμένος για το τι  θα ήθελε και  θα αγαπούσε για να ασχοληθεί στην υπόλοιπη ενήλικη ζωή του. Φαντάζομαι πόσο διαφορετικές και ώριμες θα ήταν τότε οι επιλογές του και πόσο θα ανθίζανε άλλες ειδικότητες και επαγγέλματα που σήμερα  είτε υποτιμώνται είτε δεν έχουν ακόμη επινοηθεί.

Μια χαρά τα λέω μπορεί να μου πείτε, άλλοι όμως μπορεί και να με πείτε γραφικό ίσως και ονειροπαρμένο δεν θα με πειράξει, μου αρκεί να βγει κάποιο θετικό συμπέρασμα από το σκεπτικό μου αυτό και να ανοίξει ένας κύκλος προβληματισμού σε εντελώς διαφορετική βάση. Και βέβαια οι δάσκαλοι και οι καθηγητές μπορεί να βγάλουν πιο ασφαλή συμπεράσματα από την πρόταση μου όσο και ουτοπική αν μοιάζει αρχικά.

Αλλά  την πιο τολμηρή πρόταση ακόμη δεν την έκανα και αυτή δεν είναι άλλη από την άμεση ρήξη όλων με τα προγράμματα παιδείας από αύριο κιόλας.
Καταργείστε το επίσημο πρόγραμμα αύριο κιόλας, οι στιγμές που ζούμε το επιτρέπουν το επιβάλλουν θα έλεγα, χρειάζεται ένα νέο ξεκίνημα και αυτό δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από το σχολείο και από την πιο πρωτοπόρα, αμόλυντη και ανεξάρτητη κοινωνική ομάδα αυτή των νηπίων, μετέπειτα  των μαθητών  και κατόπιν των εφήβων και νέων.
Αφήστε τα παιδιά να φτιάξουν και να κατευθύνουν το πρόγραμμα του σχολείου όπως και όπου αυτά θέλουν και προς όποια κατεύθυνση αυτά επιθυμούν.

Χρειαζόμαστε μια πραγματική επανάσταση, αυτό που προτείνω μπορεί να μην είναι επανάσταση είναι σίγουρα όμως μια επαναστατική ιδέα...(!) που μπορεί να οδηγήσει και να εμπνεύσει όσους ακόμη τολμούν να ονειρεύονται, όσους πιστεύουν πως για να αποφύγουμε τα χειρότερα επιβάλλεται να είναι ιδεολόγοι, τολμηροί και επαναστάτες.

Η γη κάποτε ήταν επίπεδη(!), η τόλμη και η επιμονή κάποιων απέδειξε πως  ήταν όντως σφαιρική, διαφορετικά ακόμη και σήμερα, αν κάποιους δυνατούς εξυπηρετούσε, θα εξακολουθούσε να είναι επίπεδη.

Αυτοί οι νέοι ιδεολόγοι μπορούν να μας πάνε δυο-δυο  βήματα μπροστά, πολύ μπροστά.
Αυτούς πρέπει να βρούμε και από πίσω τους να στοιχηθούμε.
Υπάρχουν, ζουν και αναπνέουν δίπλα μας, αυτούς χρειαζόμαστε
Ας τους βρούμε ανάμεσα μας.


ΥΓ1: Φυσικά η πρόταση δεν μπορεί να ξεκινήσει παρά μόνο από το νηπιαγωγείο και ίσως τις πρώτες τάξεις του δημοτικού και για τα νέα παιδιά όχι για αυτά που έχουν ήδη ενσωματωθεί στα στείρα προγράμματα του Υπουργείου.

ΥΓ2: Ποτέ  μια επανάσταση δεν την αποφάσισε ένα Υπουργείο....




ΜΗΠΩΣ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ;




Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι δύσκολα ένας λόγος, ένα γραπτό είναι αρκετά για να αλλάξουν τα πράγματα της χώρας μας;

Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι οι πολιτικοί μας αποδείχτηκαν και ελάχιστοι και ανίκανοι να επιβάλλουν μια τάξη ένα ρυθμό, να κατακτήσουν μια αξιοπιστία για τους ίδιους αλλά κυρίως για τη χώρα;

Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι και μείς ζώντας σ ένα περιβάλλον απαξίωσης και αναξιοκρατίας, ζώντας σ ένα περιβάλλον ρουσφετιού και ιδιοτέλειας δεν αρχίσαμε να αφομοιώνουμε την κατάντια μας και να την διαιωνίζουμε επιμένοντας να μοιάζουμε όλο και πιο πολύ στα λαμόγια και στους διεφθαρμένους, παρά στους τίμιους ηθικούς και εργατικούς συμπολίτες μας που ΝΑΙ υπάρχουν ζουν ανάμεσα μας με αξιοπρέπεια και κινδυνεύουν λιγότερο από όλους μας να καταβροχθιστούν από την φτώχια μας κι από την πτώχευση μας;;

Μήπως δεν είναι αλήθεια πως χαιρόμαστε ακόμη και τώρα όταν τα παιδιά μας περνάνε στο πανεπιστήμιο και κάνουμε πως ξεχνάμε τι πληρώσαμε στην παραπαιδεία και πόσα ακόμη θα πληρώσουμε για πέντε ή και παραπάνω χρόνια φοίτησης μέχρι να αποκτήσουν  τα παιδιά μας τα πτυχία της ανεργίας;

Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι δουλειές όπως αγρότης, κτηνοτρόφος, παραγωγός, επαγγελματίας, βιοτέχνης, χειροτέχνης φαντάζουν ακόμη στο κουτό μυαλό μας σαν δουλειές κατώτερες για  να την ακολουθήσουν τα  παιδιά μας;

Μήπως δεν είναι αλήθεια πως για να επιβιώσουμε και να έχουμε προοπτική ως κράτος η μόνη λύση είναι η παραγωγή;  Η παραγωγή ποιοτικών και καινοτόμων προϊόντων και η μόνη προϋπόθεση για να επιτευχθεί αυτό, είναι όλο και πιο πολλοί κάθε μέρα  να ασχολούμαστε σε τέτοιες παραγωγές. 

Μήπως δεν είναι αλήθεια πως μόνο με έργα πια, γιατί τελειώσανε τα λόγια, πρέπει να αποδείξουμε πως σεβόμαστε τον κοινό μας κοινόχρηστο τόπο που ασύστολα τον ρυπαίνουμε και τον απαξιώνουμε σαν να μην είναι η πατρίδα μας, σαν να θέλουμε την καταστροφή του τόπου μας, σαν να επιζητούμε την δική μας εξαφάνιση από την ιστορία;

Μήπως δεν είναι αλήθεια πως τα παιδιά μας, τα πιο καλά μυαλά ίσως, φεύγουν αναζητούν και βρίσκουν δουλειά στο εξωτερικό και εγκαθίστανται μόνιμα εκεί;

Μήπως επιτέλους ήρθε εκείνη η ευλογημένη ώρα να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες μας, να γνωρίσουμε από την αρχή τι θα πει αξιοπρέπεια, ντροπή, ηθική, ευγνωμοσύνη, αλληλεγγύη, ομόνοια, ευθύνη, υποχρέωση, σεβασμός, καθήκον, χρέος, τιμιότητα, ευθύτητα, ευσυνειδησία;;;

Μήπως ήρθε η ώρα να αποσύρουμε οριστικά  τους πολιτικούς της σήψης και την οικογενειοκρατία τους (παλιάς και νέας) που με τη  ματαιόδοξη και ακατάσχετη επιμονή τους για επανεκλογή, οδήγησαν τη χώρα σε ασύδοτο , ασύστολο, απερίσκεπτο, εξοντωτικό  δανεισμό και φόρτωσαν στις πλάτες των παιδιών μας δυσβάσταχτα χρέη και υποχρεώσεις;  
  
Μήπως ήρθε η ώρα να πάψουμε να είμαστε Ζητιάνοι των πολιτικών γραφείων και κομμάτων, να πάψουμε να είμαστε λουφαδόροι και να γίνουμε εργατικοί και αποδοτικοί για το κοινωνικό σύνολο πρώτα και ύστερα για τους εαυτούς μας;;

Μήπως ήρθε η ώρα να αγαπήσουμε τη χώρα μας για να έχουμε ελπίδα να τη σώσουμε για να σωθούμε και μείς μαζί της;

Μήπως ήρθε η ώρα να τιμήσουμε την Ελλάδα, ξαναχτίζοντας την πάνω σε αρχές και αξίες, τοποθετώντας την στη θέση που της αξίζει;




Δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα Η. Α. στις 27/9/2011 στη σελ 12






ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΜΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

Ετικέτες

πολιτική (82) ποίηση (70) κοινωνία (69) πολιτική σάτυρα (12) πολίτης (11) σάτιρα (10) σύνθεση (10) άνθρωπος (9) Επανω-πολιτικη (7) παιδεία (7) φιλοσοφείν (7) Ελλάδα (6) αυτοκριτική (6) ευχές (6) θρησκεία (6) πολιτική ηγεσία (6) ψήφος (6) ΠΑΣΟΚ (5) άποψη (5) Οικονομική κρίση (4) νέοι (4) παιχνιδι (4) φωτογραφία (4) bloggers (3) ΝΔ (3) Πίστη (3) αγανακτισμένοι (3) αξιοκρατία (3) αξιολόγηση (3) αφιέρωση (3) ζωή (3) κοινωνική συνείδηση (3) κρίση (3) νέα κυβέρνηση (3) υγεία (3) φιλία (3) χιούμορ (3) ψυχολογία (3) 28δις (2) Έλληνες (2) Δημοκρατικοί (2) Ομπάμα (2) Προεδρική Δημοκρατία (2) ΣΥΡΙΖΑ (2) ανέκδοτο (2) αντίο (2) αποχή (2) απόψεις (2) βατοπέδι (2) δημοσκόπηση (2) εκλογές (2) ευρωεκλογές (2) ευχή (2) καθημερινότητα (2) κριτική (2) ποδήλατο (2) πολιτική πρόταση (2) πολιτική ωριμότητα (2) συνέδριο (2) συνδιάσκεψη (2) συνεργασία (2) τεστ (2) τηλεόραση (2) τράπεζες (2) χ (2) χοίροι (2) ... ... ... (1) 1821 (1) 1989 (1) 2009 (1) NO INDIA (1) blogs (1) e-διαδήλωση (1) slide (1) viza (1) Γιώργος (1) Δημόσιο (1) Διεθνισμος (1) Ελληνικη γλωσσα (1) Επανω-προτασεις (1) Ευρώπη (1) Ιωαννινα (1) ΜΜΕ (1) Μαρία (1) ΟΛΠ (1) ΟΤΕ (1) Π.Ο.Υ. (1) Παπανδρέου (1) Πολυτεχνείο (1) Σημίτης (1) αγάπη (1) αγώνες (1) αδικία (1) αθωπνορς (1) αισιοδοξία (1) αισχος (1) αισχροκέρδεια (1) ακρόαμα (1) αλλαγη νομων (1) αμπελοφιλοσοφείν (1) αναξιοπιστία (1) ανεργία (1) αντίδραση (1) αξία (1) αξιοπιστία (1) αποδοχή (1) αποτέλεσμα (1) αποτέφρωση (1) αποτελέσματα (1) αποψη (1) αριστερά (1) ασυδοσία (1) ασφαλιστικό (1) αυτάρκεια (1) βάση του 10 (1) βίοι παράλληλοι (1) βιντεοσυνθέσεις (1) βουλή (1) γέλιο (1) γνωριμία (1) γρίππη (1) δάνειο (1) δημοσιευμένο άρθρο (1) δημοσιο (1) διάγγελμα (1) διάλειμμα (1) διαμαντι (1) διαμαρτυρία (1) διαπίστωση (1) διαπλοκή (1) δράση (1) εαυτός (1) ειρωνία (1) ελευθερία (1) ελπίδα (1) επιλογή (1) επιμόρφωση (1) επιχειρήσεις (1) επιχειρηματικότητα (1) εργασία (1) ευθύνη (1) εφαρμογή νόμων (1) εφεγαλκος (1) ηγέτης (1) ηλικία (1) θοες (1) ιατρική (1) ιστορία (1) κήπος (1) κίνητρα (1) καθηγητές (1) καπιταλισμός (1) καταλήψεις (1) κοινή λογική (1) κοινότητα (1) κοσμημα (1) κυβέρνηση (1) κόμματα (1) κόσμος (1) λευκό (1) λιμάνια (1) μέτρα (1) μαργαριτάρια (1) μνήμες (1) μουσική (1) νέα γενιά (1) νέο κόμμα (1) οικονομια (1) ομαδικο μυθιστορημα (1) ορφάνια (1) παγκοσμιοποίηση (1) παιδιά (1) παραμύθι (1) περιπετεια (1) πλανήτης (1) πλούτος (1) ποδόσφαιρο (1) πολίτευμα (1) πολη (1) πολιτική ποίηση (1) πολιτικο διλλημα (1) πολιτικό λογοπαίγνιο (1) προανακριτική (1) προβληματισμός (1) πρωταπριλιά (1) ραδιόφωνο (1) σκάνδαλο (1) σοφία (1) σπίτι (1) συναίσθημα (1) συντεχνίες (1) σύμπνοια (1) σύμπτωση (1) σύνθημα (1) σύνοδος (1) σύστημα (1) τύχη (1) φάρμακα (1) φθινόπωρο (1) χρήμα (1) χόμπυ (1) ψωμί (1) ωριμότητα (1) ωριμότητα πολιτική (1)

η ωρα κανει καλα τη δουλειά της, ΕΜΕΙΣ;