ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΛΑΧΤΑΡΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΖΕΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ




Θα γίνεις πολύ φίλος με τον εχθρό σου

όταν και οι δυό σας πεθάνετε.

Χαλίλ Γκιμπράν.









...ΕΔΩ ΓΙΑ ΦΩΤΟ & ΠΟΙΗΣΗ

...ΕΔΩ ΓΙΑ  ΦΩΤΟ & ΠΟΙΗΣΗ
κλικ στην εικόνα για τα φωτοποιήματα

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

-


Θέλετε η Ελληνική οικονομική κρίση να έχει ηπιότερες επιπτώσεις;
Το θέλετε στα Αλήθεια;;;


Από αύριο κιόλας κάντε όλοι πιο σωστά, συνετά και συνειδητά τη δουλειά σας, όποια κι αν είναι αυτή, Δημόσια ή ιδιωτική.

Αν όλοι πυροβολούμε την Κυβέρνηση το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να τη Θανατώσουμε και αυτής ο Θάνατος θα φέρει αργά ή γρήγορα και το δικό μας.


-

Κηφηνείον «Η Ωραία Ελλάς»



Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ καί τριάντα χρόνια είναι η ...εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές...

Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» πού κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή πού ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής πού έδειχνε αριστερά καί πήγαινε δεξιά καί τούμπαλιν. Γι' αυτό τουμπάραμε... Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, πού δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πώς η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν.

Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό καί υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη καί στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη καί διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις καί ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής καί χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, πού πιστεύουν ότι τα παιδιά καί μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες πού είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.

Παρ' όλο πού γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής καί δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.

Τούτη η παιδεία, πού όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα καί το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας καί η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσουμε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία καί την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τί να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης καί των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό καί πιο μεγάλο. Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ πού καταπίνει σελίδες σαν χάπια καί πού θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Καί το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό καί ως λόγος καί ως περιεχόμενο.

Καί τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» πού πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική καί τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πώς δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία πού προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα πού προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα καί στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί καί μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια καί οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα πού μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου -καί μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές καί δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες πού ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- πού προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά;

Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη καί του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς καί Ουκρανούς. Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών πού την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων πού την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία πού ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.

Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική καί την αγροτική τάξη. Στήν πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» καί υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις καί τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», οπού «μπαγιαντέρες» κάθε λογής καί φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουίσκι βαπτίστηκε ... αγροτικό! Τώρα, όμως, πού έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Καί που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flen-tium (-κοιλάς κλαυθμώνων) καί θα κινείται quasi osculaturium inter flen-tium (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως καί οδύνης).

Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας πού θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως καί την παιδεία πού εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, πού τα κουράζει με την παπαγαλία καί το βάρος άχρηστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη καί η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη πού τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά! Είναι θλιβερή η εικόνα πού παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες καί θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, πού, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά πού λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», πού πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα πού οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απ' έξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» καί οι νέοι κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».

Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στίς οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σέ λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων πού κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών πού θυμίζουν... Ελλάδα. Ακόμη καί τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, πού δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν πού προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» καί πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, πού πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κώνειου πού χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα...

Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές καί τα ΜΜΕ σακάτεψαν καί σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της -δικαιώματα στην τεμπελιά- καί ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

του Σαράντου Καργάκου, Συγγραφέως - Φιλολόγου - Ιστορικού

Θα διαφωνούσα σε μερικά σημεία και θα πρόσθετα μερικά άλλα, αλλά αυτό δεν θα ήταν το ουσιαστικό.
ΤΟ Ουσιαστικό είναι το νόημα του κειμένου όλου και η μικρή πιθανότητα που έχουμε ως χώρα να ορθοποδήσουμε, με δεδομένο ότι οι περισσότεροι που θα διαβάσουν το κείμενο θα πουν πως δεν τους αφορά, πως δεν αφορά τους εαυτούς των...!!!


---

ΑναΖήτηση...ή ΜεταΚόμιση;






ποιός αλήθεια
μ έμπλεξε


μεσ των λουλουδιών
τις αλήθειες;




για μια άλλη συνάντηση ελάτε στα http://fotopoiimata.blogspot.com/


ΛήΘης αποΘήκη









Σε μια του μυαλού μου αποθήκη
ξεφορτώνω αυτά που έχω χάσει

Κει μέσα λησμονώ τις παραλείψεις μου
τα ατέλειωτα τέλεια λάθη μου
Κάπου κει αποθηκεύω όσα αδιάκοπα ξεχνώ

Κάποια μέρα τ αμπάρι αυτό
φιλοδοξώ να ξεκλειδώσω

 Να  βρω τι έχω τόσα χρόνια χάσει
πόσους να  έχω άραγε ζημιώσει
πόσους και ποιους να έχω αδικήσει

Όμως αυτής της πόρτας το κλειδί

μα για την προστασία μου
μα για το πείσμα της μια λήθη

συστηματικά το κρύβει. 

                      vagnes






ΕΜΒΟΛΙΜΗ ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

 











Οι επιθεωρητές συναισθημάτων
ήταν στο πόρισμα τους σαφείς.

Για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας μας
απαιτείται
βιολογικός καθαρισμός της ψυχής μας,
από τα ανεπιθύμητα απόβλητα που συσσωρεύτηκαν
μετά την ανεξέλεγκτη εκφόρτωση τοξικών λυμάτων
αδιαφορίας και αναλγησίας ετών.

Η θεραπεία του οικοσυστήματος
απαιτεί εμπλουτισμό με λιπάσματα
αφύπνισης των σε χειμερία νάρκη συνειδήσεων
καθώς και της σε κώμα ευρισκόμενης κοινωνικής συνείδησης.

Οι μικροβιολογικές αναλύσεις έδειξαν καθαρά
συσσώρευση  φορτίων οργής και φθόνου
που αν αφεθούν ελεύθερα
μπορεί ανεπανόρθωτα να πλήξουν
κάθε εναπομείναντα ιστό πολιτισμού
που μας παρέδωσαν οι προγονικές μας καταγωγές.

Η συνταγή αποθεραπείας αναφέρει ξεκάθαρα
πως αν δεν επιδείξουμε
την δέουσα μεταξύ μας αλληλεγγύη,  
θα συρρικνωθούν επικίνδυνα
τα αποθέματα της ανοχής και ομοψυχίας
τα μόνα ικανά να αναχαιτίσουν
τις βλαβερές συνέπειες του ατομικισμού
και της μικροβιακής συγκέντρωσης
της καταστροφικής ιδιοτέλειας.

Η συνέχιση  κατανάλωσης από πολλούς
της δηλητηριώδους τροφής «ο σώζων εαυτόν σωθείτω»
καθώς και της «εγώ να είμαι καλά κι οι άλλοι ας υποφέρουν»
θα επιφέρει ανεξέλεγκτες παρενέργειες
με πιο πιθανό αποτέλεσμα τη διάλυση κάθε ελπίδας
υγιούς ανάκαμψης της ήδη διασωληνομένης
εθνικής υπόστασης και περηφάνιας.

Η σιωπηρά, υπνωτισμένη έως ναρκωμένη πνευματική ηγεσία,
των μεταπτυχιακών και διδακτορικών περιουσιακών της κατορθωμάτων,
επιβάλλεται να αναδυθεί άμεσα από  το βούρκο
του ναρκισσισμού  και νεποτισμού στον οποίο μόνιμα κολυμπά
και να επιδοθεί με υπερβάλλοντα ζήλο στη εύρεση λύσεων ανατροπής
της τραγικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει
η κοινωνική και οικονομική μας υγεία εξ αιτίας
των απολύτως ερασιτεχνικών, παιδαριωδών και κομπογιαννίτικων θεραπειών που εφάρμοζαν επί σειρά δεκαετιών οι πολιτικές ματαιόδοξες, ιδιοτελείς, ανεγκέφαλες,  αλαζονικές, άσχετες έως ανίκανες εξουσίες, κόμματα και πολιτικοί όλων των αποχρώσεων.  

Πριν την μη αναστρέψιμη γενική σηψαιμία, ας ομονοήσουμε, ήταν και επιβάλλεται και πάλι να είναι το θαυματουργό, ελπιδοφόρο, αποτελεσματικό και πάντα νικηφόρο εμβόλιο μας.




ΠΑΛΙ ΕΚΛΟΓΕΣ!









Σε είδα
χτες
έκοβες κορδέλες
κάτι εγκαινίαζες πάλι!

Αλήθεια
Δήμαρχε μου
ακόμη
πιάνουν αυτά τα κόλπα;

                                        vagnes


                                                                           foto http://browse.deviantart.com


The big brothers and the other Reality shows






προσφορά από την εξουσία
μιας πρόσκαιρης αναγνωρισιμότητας,

σε ελάχιστους μωροφιλόδοξους σαλτιμπάγκους  
μέσω ιδιωτικών και ενίοτε κρατικών
τηλεοπλικών συστημάτων

που υφαρπάζουν υψηλή ακροαματικότητα

ώστε να φαντάζει περιττή,
στα μάτια των αφελών,

κάθε περαιτέρω προσπάθεια απόκτησης
πνευματικών αγαθών και εφοδίων.






Ιστορίες καθημερινής αντοχής...


Εμπορική Τράπεζα κεντρικό κατάστημα ώρα 13:30

Ουρά 15 ατόμων στα τρία ταμεία εκ των οποίων τα δύο είχαν μια πινακίδα που έλεγε ΚΛΕΙΣΤΟΝ και η εξυπηρέτηση γινόταν από το ένα ταμείο.
Κάποια στιγμή ο υπάλληλος του ανοικτού ταμείου σηκώνεται και βγαίνει έξω να καπνίσει, όπως είπε, ένα τσιγάρο.

15 άτομα στη ουρά απέναντι σε τρία κλειστά ταμεία…!

Δεν μίλησε κανένας αποφάσισα να μη μιλήσω κι εγώ, μη γίνουμε και γραφικοί…(;)
Εξ άλλου μόλις 10 λεπτά άργησε το παλικάρι, γιατί να το κάνουμε θέμα.
Όμως έλα που το παλικάρι έφερε κι ένα φίλο του εκτός σειράς να τον εξυπηρετήσει!
10 λεπτά έκανε να εξυπηρετηθεί να πουν και για τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ λίγα λόγια.

Δεν το έκανε κανένας θέμα, δεν διαμαρτυρήθηκε κανένας, γιατί να το έκανα θέμα  εγώ, αφού κι εγώ γραφικός δεν είμαι, το ξεκαθαρίσαμε αυτό…(ή μήπως είμαι;).
Εξάλλου γιατί να διαμαρτυρηθώ αφού ξέρω πως ποτέ δεν φταίνε οι καταπιεσμένοι εργαζόμενοι.
Για όλα φταίνε (αυτή την εποχή) οι ξένες επενδύσεις και επενδυτές από το ΚΑΤΑΡ και την ΚΙΝΑ.



Και μάλιστα αυτά τα μεμονωμένα περιστατικά, ξέρω πως συμβαίνουν μόνο σε μένα...

...συμπαθάτε με που γίνομαι δυσάρεστος αλλά κάπου πρέπει να τα πω και γω να ξεσπάσω να μη με κυνηγάνε οι ψυχίατροι...


                                                                   Η γελοιγραφία απο ΤΑ ΝΕΑ



ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ φταίει...



ο ψυχρός αιών των Περικλήδων



Παρασκευή πρωί 10:30 πηγαίνω στην πολεοδομία να συναντήσω το φίλο μου, συνάδελφό μου μηχανικό και προϊστάμενο -ας τον ονομάσω Περικλή- για μια υπόθεση ενός ακινήτου.

Η γραμματέας του μου λέει πως λείπει, είναι εκτός έδρας για μια αυτοψία και το πιο πιθανό είναι να μην έρθει καθόλου. Αν ήθελα μπορούσα να τον δω την Δευτέρα.

Φεύγω άπρακτος και γυρνώ στη δουλειά μου.

Μετά περίπου από μισή ώρα 11:00 η ώρα περίπου, βλέπω το φίλο μου Περικλή και προϊστάμενο στην απέναντι καφετερία να πίνει τον καφέ του μόνος του.

Πετάγομαι απέναντι
Γεια σου Περικλή πως κι από δω δεν είσαι στη δουλειά σου;
Όχι Βαγγέλη, μου λέει, έχω άδεια σήμερα!!!!! Γυρνάω τη Δευτέρα με ήθελες κάτι;

Εκείνη ακριβώς την ώρα δεν του είπα τίποτα για την υπόθεση μου, ήπιαμε καφέ μαζί και ο Περικλής ήθελε να μιλήσουμε για την οικονομική κρίση που περνάμε.
Ακαριαία σχεδόν, διαπίστωσα πως για όλα τα δεινά της πολεοδομίας, της πόλης μας, του δημοσίου τομέα και της χώρας μας, φταίει το ΜΝΗΜΟΝΙΟ… και πώς να το είχα καταλάβει νωρίτερα τόσο αφελής που είμαι πια…

Η Ελλάδα γνώρισε το χρυσό αιώνα του Περικλέους και σήμερα γνωρίζει το «χρυσό» κανόνα του κάθε Περικλή…           


πόσα άλλα αποσιωπητικά να βάλω πια




Ο Άρχοντας του δρόμου







άρχοντας γεννήθηκε  στους τρόπους,
η τύχη δεν του χαρίστηκε ποτέ,
μα ούτε κι η ζωή

Του άρεσε που άρχοντα του δρόμου τον φωνάζαν

από τον κάδο μας των σκουπιδιών
δεχόταν ελεημοσύνη,
από το χέρι μας ποτέ


Αξιοπρέπεια με δέοντα εγωισμό μαζί

τούτα τα δυό
που από πολλούς απουσιάζουν.



                                                    vagnes


                                                                                      φωτο από http://1x.com/


ΑΝ ΚΑΝΑΜΕ ΟΛΟΙ ΣΩΣΤΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ...









Οι υπάλληλοι δεν εμπιστεύονται τους επιχειρηματίες
οι επιχειρηματίες  τους υπαλλήλους
οι καταναλωτές δεν εμπιστεύονται τους επαγγελματίες
οι φοιτητές τους καθηγητές τους
ακόμη και οι ασθενείς τους ιατρούς τους
οι αγρότες τους χονδρέμπορους
οι εργάτες τους βιομήχανους και το αντίστροφο
οι έξω από τα κόμματα τους κομματικούς
αλλά ακόμη και η κυβέρνηση δεν εμπιστεύεται τους πολίτες της
και όλοι οι πολίτες δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση τους ακόμη κι αν την έχουν πρόσφατα ψηφίσει!!!

Μέσα σ αυτό το βαρύ νοσηρό κλίμα της αμοιβαίας καχυποψίας, ανυποληψίας και αναξιοπιστίας, υπάρχουν αρκετοί που ξεχωρίζουν, είναι όλοι αυτοί, που στο πόστο τους ο καθένας, κάνει και ξέρει να κάνει καλά τη δουλειά του και όλους αυτούς τους αναγνωρίζουμε και όλους αυτούς τους εξαιρούμε από το γενικό κανόνα. Είναι οι φωτισμένες-αυτόφωτες εξαιρέσεις που ΝΑΙ υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας. 
Μέσα όμως σε ένα τόσο βαρύ κλίμα τίποτα θετικό δεν μπορεί να προκύψει για την κοινωνία μας, για τη χώρα μας  και το φωτεινό έργο των εξαιρέσεων μικρή συνεισφορά τείνει να έχει στο γενικό καλό. 

Επιτρέψτε μου να έχω τη ΒΑΘΕΙΑ πεποίθηση, πως όλα τα δεινά στη χώρα μας - διαχρονικά - προέρχονται από κάποιους από εμάς, που δεν κάνουμε σωστά τη δουλειά μας.

Τα συμπεράσματα φαίνονται αυτονόητα.

Αν όλοι – όλο και πιο πολλοί κάθε μέρα – αποφασίζαμε, μέσα στην κρίση που μας ταλανίζει και πριν αυτή μας αφανίσει εντελώς, να  κάναμε ο καθένας σωστά τη δουλειά του και αυτό από εξαίρεση που ίσως είναι σήμερα να γινόταν ο κανόνας αύριο, τότε θα υπήρχαν παραπάνω από βάσιμες ελπίδες να ξεπεράσουμε και την πρωτοφανή κρίση σύντομα.
Αλλιώς η κρίση που έβαλε το χέρι της βαθειά μέσα στη τσέπη μας, αύριο θα μπήξει και το μαχαίρι ως το κόκαλο μας και θα μας τσακίσει.

Η γκρίνια, η συνεχής άρνηση των πάντων, η μετατόπιση της ευθύνης και της όποιας ενοχής μας στους άλλους, όχι μόνο δεν θα μας σώσει, αλλά σταδιακά και με μαθηματική ακρίβεια θα μας μετατρέψει, τυπικά αλλά και ουσιαστικά, σε σκλάβους όσων ξέρουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους είτε αυτοί θα είναι Έλληνες είτε αλλοδαποί είτε ξένοι είτε και από άλλο πλανήτη!!

Ας κάνουμε λοιπόν από αύριο κιόλας μια καινούργια αρχή,  πολίτες, επιχειρηματίες, ελεύθεροι επαγγελματίες, υπάλληλοι ιδιωτικοί και δημόσιοι, δάσκαλοι και καθηγητές, μαθητές φοιτητές, αγρότες και εργάτες, βιομήχανοι και δικαστές,  αντιπολίτευση και πάνω από όλα κυβέρνηση ας κάνουμε από αύριο κιόλας σωστά τη δουλειά μας, είναι το μόνο όπλο που έχουμε και είναι στο χέρι μας να το χρησιμοποιήσουμε προς όφελος μας.
Όταν αυτό φτάσει να γίνει ο κανόνας και όχι η εξαίρεση όπως είναι σήμερα, τότε η ζωή μας στην Ελλάδα θα αποκτήσει το πραγματικό της νόημα και στις σωστές της διαστάσεις, τότε θα αρχίσει να αποκαθίσταται και η βαριά πληγωμένη αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ μας.

Η δικαιολογία ότι δεν αρκεί να κάνω εγώ σωστά τη δουλειά μου θα πρέπει να την κάνουν και όλοι οι άλλοι, είναι το σαράκι που κατατρώει τις σάρκες μας από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους και αν δεν είναι ο μοναδικός λόγος που μας έφερε στη δεινή θέση  που σήμερα όλοι βρισκόμαστε, είναι ο πιο σημαντικός αλλά και ο πιο επιζήμιος.

Ας καταλάβουμε επιτέλους πως αυτή η καταστροφική νοοτροπία μας,  μας οδηγεί στον γκρεμό, στο χάος.
Ας καταλάβουμε επιτέλους πως πρέπει να βάλουμε ένα οριστικό ΤΕΡΜΑ  ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ 
ΚΙΟΛΑΣ… ακόμη κι αυτοί που βολεύονται και εκμεταλλεύονται αυτή την τραγική κατάσταση...




Σπορά στο φως









μετέχω σαν πιόνι, όπως και συ
σε παιχνίδι εξουσίας,
που στήνεται στην πλάτη μας
απ τους ανθρώπους χωρίς πρόσωπο.

Ψηλαφώ τα βάναυσα χνάρια τους στα κορμιά μας
που πολιτισμό τσαλαπατούν  κι ανθρωπισμό μαζί.

Ζω το φως μου
κάτω απ τη σκιά του σκοταδιού τους,
και φυτεύω αγάπης σπόρους,
 τους καρπούς της να σου χαρίσω
ενός άλλου πιο λαμπρού δρόμου, πιο φωτεινού

και τούτο εξοργίζει τα σκοτεινά πρόσωπα
μιά κι η παντοδυναμία τους κινδυνεύει,
αν κάθε μέρα όλο και πιο πολλοί

με το φως, μέσα στο φως
 γαλουχούμε τα σπαρτά μας.

            
                           vagnes






                                                                          foto by http://deviantart.com





Καταγωγή






μια συμβουλή θε να σου δώσω,
να μη την αμελήσεις

κάθε φορά
που την καταγωγή σου θα ξεχνάς
θα τη θυμούνται όλοι οι άλλοι.

                            vagnes






                                                          foto by http://deviantart.com




Ανοχές και αντοχές













΄γράφω,
μόνο αυτός ο τρόπος 
μου είναι γνωστός
για να συνεχίσω ν αναπνέω

Ανεχτείτε με σας παρακαλώ
ή δείξτε μου κι άλλο τρόπο...


                              vagnes





                                                           foto by http://deviantart.com






Εξέλιξη!







Όποιος που θ άθελε να δει
πως ξεκινάει η ζωή
και πως με τη "σοφία" μας
εμείς την καταντάμε

Στα μάτια ας κοιτάξει
ένα μωρό...

               vagnes




                                                                          foto by http://deviantart.com




Φως







Ω εσείς προφήτες του φόβου και του σκοταδιού.
Σεις που στηρίζετε την πνευματική σας οντότητα στη διασπορά τρόμου και καταστροφών.

Ω εσείς πνευματικοί οραματιστές του μηδενός που μέσα στην τυφλότητα σας παγιδευμένοι,
αντί αγάπη να διδάξετε,
 σπέρνετε την υπεροψία και την αλαζονεία σας
απέναντι στο φως που γέννησε και γέμισε μ αυτό ο θεός  όλες τις ψυχές.

Ω εσείς που ανακαλύψατε τα σκοτάδια και τις κολάσεις πάνω στη γη,
τούτο έχω να σας πω,
πως σκοτάδι είναι η έλλειψη του φωτός και κόλαση είναι η έλλειψη του παράδεισου
και όσοι γνωρίζουν στη ζωή τους φως και παράδεισο,
ξέρουν πως σκοτάδι και κόλαση είναι ανύπαρκτα, αγέννητα.

Ω καλοί μου φωτεινοί παραδεισένιοι φίλοι πολλαπλασιάστε την έμφυτη σοφία σας,
κυβερνείστε τους τόπους σας με αγάπη,
μακριά από μπουντρούμια σκόπιμων δογμάτων και πολιτικών εμπορικών συστημάτων
και κατοικήστε κατακτήστε τη φύση, φυτέψτε παντού χώρους δημιουργίας.

Γεννηθήκαμε όλοι σοφοί συν-δημιουργοί
και με τη δύναμη της ψυχής μας μπορούμε να ζήσουμε αρμονικά,
ισορροπώντας με σιγουριά σε τούτο τον πανέμορφο πλανήτη. 

Με Αγάπη και Ψυχή βλασταίνουν όλοι οι σπόροι
και δέντρα αιωνόβια,
πανύψηλα
κι ανίκητα γίνονται. 

                                               vagnes





αχάριστοι






Άρπάξαν γη
κρυμμένοι στις σκιές

και οι αχάριστοι
ούτε υλικά θυμού
δεν αφήκαν πίσω
να χτίσω τουλάχιστον
και γω τέσσερις στίχους

                           vagnes



Ποίησης πανοπλία






Όπλο του -πάντα-  ο εκβιασμός
Πάνοπλος φαντάζονταν πως ήταν

 μέχρι,
 που  μας πυροβόλησε
κι οι σφαίρες, μήτε μικρό σημάδι 
πάνω μας δεν αφήσαν 

Μες την απληστία του χωμένος
 δεν μπορεί  να φανταστεί

πως άτρωτους, η ποίηση
 μας έχει κάνει.

                vagnes









Μια αυτοκινούμενη αρχή...




...μια απόπειρα κινούμενης παρουσίασης των συνθέσεων μου. 
Κατά καιρούς μερικές απ αυτές αναρτήθηκαν και εδώ...







Οι αξίες κρύβονται αλλού...








Όποιος που στη ζωή του
το χρήμα βάζει για αρχή

ούτε το χρήμα θα χαρεί
μα ούτε  τη ζωή του.

                 vagnes




ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΗΜΟΣΙΟ -και ατελείωτο- ΤΟΥΝΕΛ...







Προς τι η δημόσια υγεία π.χ. αν για να χειρουργηθώ- να γιατρευτώ θα πρέπει  να μοιράζω παχυλά φακελάκια σε γιατρούς του δημοσίου;

Προς τι η δημόσια παιδεία π.χ. αν για να πάρω τις γνώσεις που μου είναι απαραίτητες θα πρέπει πρώτον να είμαι τυχερός να πέσω σε φιλότιμο και εργατικό καθηγητή και δεύτερο και σπουδαιότερο όταν θα απαιτούνται γνώσεις για την είσοδο μου στο πανεπιστήμιο θα χρειαστώ μια περιουσία να τη σπαταλήσω στην παραπαιδεία, στα ιδιωτικά φροντιστήρια ή δίνοντας «μαύρα» χρήματα σε καθηγητές του δημοσίου;

Ποιος ο λόγος να υπάρχει η δημόσια διοίκηση αν για να θρέψει τους υπέρ υπεράριθμους υπαλλήλους της, με ταλαιπωρεί με γραφειοκρατική τυραννία, με αναπόφευκτη διαπλοκή ως και με κρυφούς και φανερούς εκβιασμούς;

Προς τι η δημόσια καθαριότητα π.χ. όταν όλες οι γειτονιές της Ελλάδας υποφέρουν από δυσοσμίες όλων των ειδών από την πλημμελή συγκομιδή σκουπιδιών και την ανύπαρκτη πλύση των κάδων;

Προς τι η υποχρεωτική πληρωμή της ΕΡΤ π.χ. και τόσων και τόσων άλλων υπηρεσιών και οργανισμών του δημοσίου που ελάχιστα έως καθόλου είναι ανταποδοτικές;

Ποιος ο λόγος ύπαρξης του δημοσίου αν τις υπηρεσίες του δεν μου τις παρέχει δωρεάν; Αν για να κάνω χρήση των υπηρεσιών αυτών θα πρέπει να πληρώνω σαν να ήταν ιδιωτικές επιχειρήσεις και μάλιστα αρκετές φορές μαύρη πληρωμή χωρίς καν αποδείξεις;

Πως μπορώ να συνεχίσω να ανέχομαι -και μάλιστα μέσα σε μια οικονομική κρίση- ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να πληρώνω ΚΑΙ συγχρόνως να μην έχω ισάξιες  και ανταποδοτικές υπηρεσίες για την εξυπηρέτηση μου;;!!

Ποιος ο λόγος να ανέχομαι τον ανταγωνισμό των Δημ. υπαλλήλων προς τα κάτω, δηλ στο ποιος θα προσφέρει τα λιγότερα, ποιος θα λουφάρει περισσότερο και ποιος θα «καταφέρει» να αποκτήσει θέση ώστε να έχει τη δυνατότητα να βουτήξει περισσότερο στη διαπλοκή και στο κατάμαυρο χρήμα;

Ακούω πως για όλα αυτά φταίνε μόνο οι πολιτικοί, οι πελατειακές σχέσεις, το πολιτικό σύστημα, το πολιτικό κόστος, τα κόμματα κλπ κλπ και όχι οι Δημ. υπάλληλοι.
Και έστω είναι έτσι να το δεχτώ.

Ποιο επιχείρημα είναι ισχυρό ώστε να με πείσει να συνεχίσω να θέλω και να έχω δημόσιες υπηρεσίες;

Ποιο επιχείρημα είναι ισχυρό ώστε να μην επιθυμήσω ιδιωτικές επιχειρήσεις παντού;
Θα πληρώνω και εκεί, αλλά τουλάχιστον θα έχω τη δυνατότητα να επιλέγω τους καλύτερους, τους πιο άξιους, τους πιο οικονομικά ανταγωνιστικούς και να τους επιλέγω όταν εγώ τους θέλω και όχι να τους έχω μόνιμα στο κεφάλι μου και χωμένους βαθιά μέσα στη τσέπη μου.

Ποιος έχει συμφέρον να με μεταπείσει; Η πολιτική εξουσία, οι πολιτικοί ή οι Δημ. υπάλληλοι που κινδυνεύει η θέση τους αν όλο και πιο πολλοί ενστερνιστούν (που ενστερνίζονται) σιγά-σιγά τις απόψεις μου;
Ποιος θα πείσει αυτούς –τους λίγους ή πολλούς- Δημ. υπαλλήλους και τις συνδικαλιστικές τους ηγεσίες πως εκτός από δικαιώματα κεκτημένα και μη, έχουν πρώτα απ όλα  ΙΕΡΕΣ υποχρεώσεις απέναντι στους πολίτες;

Ποιος μπορεί να με πείσει πως η Ελλάδα δεν θα ήταν πιο παραγωγική χώρα αν όλα ήταν ιδιωτικά;

Ποιος άλλος μπορεί να με πείσει εκτός από σας -φίλοι μου Δημ. υπάλληλοι- πως είναι χρήσιμες, ωφέλιμες και απόλυτα ανταποδοτικές για μένα οι υπηρεσίες που μου προσφέρετε;

Ποιος άλλος εκτός από σας  και τα συνδικαλιστικά σας όργανα μπορούν να μου αποδείξουν με έργα, εργατικότητα, προθυμία, επινοητικότητα, πρωτοτυπία, αποτελεσματικότητα πως είστε ή έστω σκοπεύετε να γίνετε πιο αποδοτικοί στις υπηρεσίες σας από το ότι θα ήταν στις δικές σας θέσεις οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και  οι ιδιωτικοί υπάλληλοι;

Ποιος άλλος εκτός από σας έχει την υποχρέωση να με πείσει;;
Ποιος άλλος εκτός από σας έχει το συμφέρον να αναγκάσει την πολιτεία να επισπεύσει την αξιοκρατία, την αξιολόγηση, την ανταμοιβή με κίνητρα και τόσα άλλα μέτρα. Ποιος άλλος εκτός από εσάς έχει συμφέρον και υποχρέωση να περιθωριοποιήσει τους ανάξιους συναδέλφους του και να επιβραβεύσει τους πρωτοπόρους και άξιους;

Ποιος άλλος εκτός από σας μπορεί να μας βγάλει κερδισμένους από το σκοτεινό δημόσιο τούνελ;;;;


Απαραίτητη σημείωση: Κάποια πράγματα πρέπει να τα λέμε με έμφαση και ίσως με μια δόση υπερβολής, αν θέλουμε να είναι εποικοδομητική η συζήτηση και να καταλήγουμε σε συμπεράσματα που να δίνουν όφελος και απαντήσεις στους πολίτες και γενικότερα στην κοινωνία. Αυτό προσπάθησα να κάνω πιο πάνω.  Αν το πετυχαίνω  εσείς θα το αποφασίσετε που θα με διαβάσετε.


ΝΕΟΙ ΜΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ



Τα 20 επαγγέλματα του μέλλοντος

Επιμέλεια: Χρήστος Κάτσικας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Το Βρετανικό Υπουργείο Επιχειρήσεων, Καινοτομίας και Δεξιοτήτων ζήτησε πρόσφατα από μια ομάδα επιστημόνων που ασχολούνται με τις τεχνολογίες του μέλλοντος να περιγράψουν πώς η τεχνολογική και επιστημονική πρόοδος θα επηρεάσει τα σημερινά επαγγέλματα. 
Τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν από την ομάδα Fast Future Research στην Έκθεση «Shape of Jobs to Come» και ήταν πραγματικά εκπληκτικά. Η μελέτη παρουσίασε 20 επαγγέλματα, που ενδέχεται να θεωρούνται συνηθισμένα το 2020 ή το 2030 σήμερα όμως ακούγονται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Χειρουργοί που θα κάνουν επεμβάσεις για να δίνουν μεγαλύτερη χωρητικότητα μνήμης στους ανθρώπους, ελεγκτές καιρού, κατασκευαστές ζωντανών ανθρώπινων μελών και  «κάθετοι» αγρότες είναι μόνο μερικά από τα μελλοντικά επαγγέλματα που παρουσιάστηκαν.  
Διαβάστε παρακάτω τη λίστα με τα 20 πιο ενδιαφέροντα επαγγέλματα του μέλλοντος: 
          1. Κατασκευαστές μελών του ανθρώπινου σώματος. Η τεχνολογία θα προχωρήσει αρκετά ώστε να δημιουργούνται ζωντανά ανθρώπινα μέλη με αποτέλεσμα να υπάρξει ανάγκη κατασκευαστών μελών του σώματος, καταστήματα που θα τα πωλούν και θα τα επισκευάζουν.
            2. Νανο-γιατροί. Πρόοδοι στον τομέα της νανοτεχνολογίας για τη δημιουργία υπο-ατομικών συσκευών και θεραπειών είναι πολύ πιθανόν να φέρουν αλλαγές στην προσωπική περίθαλψη και έτσι θα χρειαστεί μια νέα γενιά νανο-ειδικών ιατρικής που θα διαχειρίζονται τις νέες θεραπείες.
            3. Αγρότες γενετικά τροποποιημένων τροφίμων. Οι αγρότες νέας γενιάς θα καλλιεργούν φυτά και θα εκτρέφουν ζώα που θα είναι γενετικά τροποποιημένα έτσι ώστε να παράγουν περισσότερη τροφή και να περιέχουν θρεπτικές πρωτεΐνες.
            4. Διαχειριστές/ σύμβουλοι ηλικιωμένων. Θα χρειαζόμαστε ειδικούς οι οποίοι θα διαχειρίζονται την υγεία και τις ανάγκες του πληθυσμού ηλικιωμένων. Θα μπορούν να χρησιμοποιούν μια σειρά από νέες θεραπείες φαρμάκων, ψυχικής υγείας και εκγύμνασης.
            5. Χειρούργοι αύξησης της μνήμης. Χειρουργοί θα μπορούν να προσθέσουν επιπλέον μνήμη σε ανθρώπους και να βοηθήσουν αυτούς που είναι υπερβολικά εκτεθειμένοι σε πληροφορίες και χρειάζονται περισσότερη μνήμη για να αποθηκεύουν την ενέργεια.
            6. Ηθικιστές της Νέας επιστήμης. Καθώς η επιστημονική πρόοδος επιταχύνεται σε τομείς όπως η κλωνοποίηση, ενδέχεται να χρειαστεί μια νέα γενιά ανθρώπων που θα καταλαβαίνουν την επιστήμη και θα βοηθούν την κοινωνία να κάνει ηθικές επιλογές εξέλιξης. Δεν θα είναι πια ζήτημα το αν μπορούμε να κάνουμε κάτι αλλά το αν πρέπει.
            7. Διαστημικοί πιλότοι, τουριστικοί ξεναγοί και αρχιτέκτονες. Με εταιρείες ήδη πολλά υποσχόμενες στον τουριστικό χώρο, θα χρειαστούμε πιλότους και ξεναγούς του διαστήματος καθώς και αρχιτέκτονες που θα σχεδιάζουν που θα ζούμε και θα εργαζόμαστε. Τρέχοντα έργα στο SICSA (Πανεπιστήμιο του Χιούστον) περιλαμβάνουν ένα θερμοκήπιο στον Άρη, σεληνιακά φυλάκια και οχήματα εξερεύνησης του διαστήματος.
            8. Κάθετοι αγρότες. Τα κάθετα αγροκτήματα, σε ουρανοξύστες στο κέντρο των πόλεων θα αυξηθούν εντυπωσιακά μέχρι το 2020.
            9. Ειδικοί αντιστροφής της κλιματικής αλλαγής. Όσο αυξάνονται οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, θα χρειαστούν μηχανικοί – επιστήμονες για να συμβάλουν στη μείωση ή ανατροπή των αποτελεσμάτων. Το φάσμα των επιστημών και τεχνολογιών που χρησιμοποιούν θα περιλαμβάνει, ενδεχομένως, τη συμπλήρωση των ωκεανών με ρινίσματα σιδήρου και την τοποθέτηση γιγαντιαίων ομπρελών που θα εκτρέπουν τις ακτίνες του ήλιου.
            10. Εφαρμοστές καραντίνας. Εάν ένας θανατηφόρος ιός αρχίσει να εξαπλώνεται ταχέως, λίγες χώρες, και λίγοι άνθρωποι, θα είναι έτοιμοι. Οι νοσοκόμες δεν θα επαρκούν. Καθώς τα ποσοστά θνησιμότητας αυξάνονται και οι πόλεις θα κλείνουν, κάποιος θα αναλαμβάνει τη φύλαξη των πυλών.
            11. Αστυνομία καιρικών μετατροπών. Η κλοπή σύννεφων για να δημιουργηθεί βροχή, είναι κάτι που ήδη συμβαίνει σε κάποιες γωνιές του πλανήτη και στο μέλλον θα χρειάζονται ειδικά σώματα που θα προστατεύουν τα σύννεφα και θα ελέγχουν ποιος έχει δικαίωμα να ψεκάσει με ιωδίδια (τα ιωδίδια με την πάροδο του χρόνου υφίστανται σε περιορισμένη έκταση διάσπαση, κατά την οποία ελευθερώνεται ιώδιο) αργύρου  για να προκαλέσει βροχή από τα περαστικά σύννεφα.
            12. Εικονικοί δικηγόροι. Όσο περισσότερο επικοινωνούμε online, τόσο θα αυξάνεται η ανάγκη για ειδικούς δικηγόρους που θα επιλύουν νομικές διαφορές μεταξύ ατόμων που ζουν σε διαφορετικές χώρες με διαφορετικά νομικά συστήματα.
            13. Εικονικοί διαχειριστές / ψηφιακοί καθηγητές. Ευφυή είδωλα ή χαρακτήρες υπολογιστών (avatar) ενδέχεται να βοηθούν ή ακόμα και να αντικαταστήσουν τους εκπαιδευτικούς στις τάξεις.
            14. Κατασκευαστές εναλλακτικών οχημάτων. Θα χρειαστούμε σχεδιαστές και κατασκευαστές της επόμενης γενιάς μέσων μεταφοράς, χρησιμοποιώντας εναλλακτικά υλικά και καύσιμα..
            15. Προσωπικοί παρουσιαστές ειδήσεων. Καθώς το τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό και διαδικτυακό περιεχόμενο γίνεται όλο και περισσότερο εξατομικευμένο, θα υπάρχουν θέσεις εργασίας για ανθρώπους που θα εργάζονται με παραγωγούς και διαφημιστές ώστε να δημιουργούν ειδήσεις και θέματα ανάλογα με τα προσωπικά ενδιαφέροντα του καθενός. Η εξατομίκευση θα γίνεται από ηλεκτρονικούς υπολογιστές ενώ η παρουσίαση των ειδήσεων θα γίνεται από ανθρώπους.
            16. Καθαρίστριες δεδομένων. Καθώς αυξάνονται τα ηλεκτρονικά δεδομένα και οι πληροφορίες για τον καθένα μας, θα χρειαζόμαστε οπωσδήποτε μια ειδικές καθαρίστριες - ές που θα ξεφορτώνεται με ασφάλεια ό,τι δεν χρειαζόμαστε.
            17. Οικιακή ηλεκτρονική βοηθός. Οι ηλεκτρονικές βοηθοί θα μας βοηθούν να οργανώνουμε την ηλεκτρονική ζωή μας, θα οργανώνουν τα email μας, θα εξασφαλίζουν την σωστή αποθήκευση των προφίλ, των δεδομένων και των passwords μας.
            18. Χρηματιστές χρόνου. Ο χρόνος πάντα ήταν χρήμα και υπάρχουν ήδη άνθρωποι που αναλαμβάνουν διαχείριση χρόνου. Στο μέλλον, ενδεχομένως να προκύψουν και αγορές όπου ο χρόνος θα διαπραγματεύεται ως εναλλακτική νομισματική μονάδα.
            19. Υπάλληλοι κοινωνικής δικτύωσης. Ενδεχομένως να χρειαστούμε εργαζόμενους που θα αναλάβουν ανθρώπους που έχουν υποστεί τραύματα ή έχουν μπει στο περιθώριο της κοινωνικής δικτύωσης.
            20. Προσωπικοί μάνατζερ. Αυτή η δουλειά θα είναι προέκταση του ρόλου που σήμερα παίζουν οι στυλίστες και οι μάνατζερς των διασημοτήτων. Θα είναι ο υπεύθυνος για την δημιουργία της προσωπικής μας «μάρκας» χρησιμοποιώντας κοινωνική δικτύωση και άλλα μέσα.

          21. Με τη φαντασία σας άπειρα ακόμη που περιμένουν να τα ανακαλύψετε...



Μια καλοκαιρινή αφιέρωση










και μια ευχή μέσα από ένα πράσινο λικέρ





Κάνω προσπάθειες πάντως...










                         

... ασχέτως αν δεν...




ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΜΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

Ετικέτες

πολιτική (82) ποίηση (70) κοινωνία (69) πολιτική σάτυρα (12) πολίτης (11) σάτιρα (10) σύνθεση (10) άνθρωπος (9) Επανω-πολιτικη (7) παιδεία (7) φιλοσοφείν (7) Ελλάδα (6) αυτοκριτική (6) ευχές (6) θρησκεία (6) πολιτική ηγεσία (6) ψήφος (6) ΠΑΣΟΚ (5) άποψη (5) Οικονομική κρίση (4) νέοι (4) παιχνιδι (4) φωτογραφία (4) bloggers (3) ΝΔ (3) Πίστη (3) αγανακτισμένοι (3) αξιοκρατία (3) αξιολόγηση (3) αφιέρωση (3) ζωή (3) κοινωνική συνείδηση (3) κρίση (3) νέα κυβέρνηση (3) υγεία (3) φιλία (3) χιούμορ (3) ψυχολογία (3) 28δις (2) Έλληνες (2) Δημοκρατικοί (2) Ομπάμα (2) Προεδρική Δημοκρατία (2) ΣΥΡΙΖΑ (2) ανέκδοτο (2) αντίο (2) αποχή (2) απόψεις (2) βατοπέδι (2) δημοσκόπηση (2) εκλογές (2) ευρωεκλογές (2) ευχή (2) καθημερινότητα (2) κριτική (2) ποδήλατο (2) πολιτική πρόταση (2) πολιτική ωριμότητα (2) συνέδριο (2) συνδιάσκεψη (2) συνεργασία (2) τεστ (2) τηλεόραση (2) τράπεζες (2) χ (2) χοίροι (2) ... ... ... (1) 1821 (1) 1989 (1) 2009 (1) NO INDIA (1) blogs (1) e-διαδήλωση (1) slide (1) viza (1) Γιώργος (1) Δημόσιο (1) Διεθνισμος (1) Ελληνικη γλωσσα (1) Επανω-προτασεις (1) Ευρώπη (1) Ιωαννινα (1) ΜΜΕ (1) Μαρία (1) ΟΛΠ (1) ΟΤΕ (1) Π.Ο.Υ. (1) Παπανδρέου (1) Πολυτεχνείο (1) Σημίτης (1) αγάπη (1) αγώνες (1) αδικία (1) αθωπνορς (1) αισιοδοξία (1) αισχος (1) αισχροκέρδεια (1) ακρόαμα (1) αλλαγη νομων (1) αμπελοφιλοσοφείν (1) αναξιοπιστία (1) ανεργία (1) αντίδραση (1) αξία (1) αξιοπιστία (1) αποδοχή (1) αποτέλεσμα (1) αποτέφρωση (1) αποτελέσματα (1) αποψη (1) αριστερά (1) ασυδοσία (1) ασφαλιστικό (1) αυτάρκεια (1) βάση του 10 (1) βίοι παράλληλοι (1) βιντεοσυνθέσεις (1) βουλή (1) γέλιο (1) γνωριμία (1) γρίππη (1) δάνειο (1) δημοσιευμένο άρθρο (1) δημοσιο (1) διάγγελμα (1) διάλειμμα (1) διαμαντι (1) διαμαρτυρία (1) διαπίστωση (1) διαπλοκή (1) δράση (1) εαυτός (1) ειρωνία (1) ελευθερία (1) ελπίδα (1) επιλογή (1) επιμόρφωση (1) επιχειρήσεις (1) επιχειρηματικότητα (1) εργασία (1) ευθύνη (1) εφαρμογή νόμων (1) εφεγαλκος (1) ηγέτης (1) ηλικία (1) θοες (1) ιατρική (1) ιστορία (1) κήπος (1) κίνητρα (1) καθηγητές (1) καπιταλισμός (1) καταλήψεις (1) κοινή λογική (1) κοινότητα (1) κοσμημα (1) κυβέρνηση (1) κόμματα (1) κόσμος (1) λευκό (1) λιμάνια (1) μέτρα (1) μαργαριτάρια (1) μνήμες (1) μουσική (1) νέα γενιά (1) νέο κόμμα (1) οικονομια (1) ομαδικο μυθιστορημα (1) ορφάνια (1) παγκοσμιοποίηση (1) παιδιά (1) παραμύθι (1) περιπετεια (1) πλανήτης (1) πλούτος (1) ποδόσφαιρο (1) πολίτευμα (1) πολη (1) πολιτική ποίηση (1) πολιτικο διλλημα (1) πολιτικό λογοπαίγνιο (1) προανακριτική (1) προβληματισμός (1) πρωταπριλιά (1) ραδιόφωνο (1) σκάνδαλο (1) σοφία (1) σπίτι (1) συναίσθημα (1) συντεχνίες (1) σύμπνοια (1) σύμπτωση (1) σύνθημα (1) σύνοδος (1) σύστημα (1) τύχη (1) φάρμακα (1) φθινόπωρο (1) χρήμα (1) χόμπυ (1) ψωμί (1) ωριμότητα (1) ωριμότητα πολιτική (1)

η ωρα κανει καλα τη δουλειά της, ΕΜΕΙΣ;