Με την ευκαιρια μιας αναρτησης ενος φιλου blogger http://tsouknida.blogspot.com/ και τη διατυπωση της ερωτησης του:
"Πως θα μπορέσει να υπάρξει μια αλληλεγύη ανάμεσα στον Γερμανό εργάτη, που δεν θέλει να "πέσει" κι άλλο το ημερομίσθιο του και στον Κοσοσβάρο που εκλιπαρεί τις ελεγχόμενες από το πολυεθνικό κεφάλαιο δομές, για να υπάρξουν παραγωγικές και κοινωνικές υποδομές στη χώρα του;".
Εχω να παρατηρησω τα εξης:
Η δαιμονοποιηση εννοιων οπως πολυεθνικο, ξενο και ντοπιο κεφαλαιο, καπιταλισμος, εκμεταλευση εργατικου δυναμικου, κλπ, απο την αριστερη θεωρηση των πραγματων, δεν εδωσε πειστικες απαντησεις στις κοινωνιες, οπως ο καπιταλισμος και για το λογο αυτο (κυριως) κατερευσε.
Ο καπιταλισμος παρα τις οξειες αντιθεσεις που δημιουργει, βρισκει απαντησεις και διατηρει μια ισσοροπια που γινεται ανεκτη σε μικροτερο ή μεγαλυτερο βαθμο απο το κοινωνικο συνολο.
Αν θελετε το κυριοτερο "προτερημα" σε ενα καπιταλιστικο καθεστως, ειναι οτι δινει στον πολιτη την αισθηση οτι "βολευεται", την αισθηση (ή την ψευδαισθηση αν θελετε) της ελπιδας για κατι καλυτερο αυριο.
Σε αυτο θελουν να ελπιζουν οσοι ζησαν σε κομμουνιστικα καθεστωτα και αυτο δεν μπορει να τους το αλλαξει καμια παλια πολιτικη θεωρια .
Μεσα σ' αυτο το ιδιο καπιταλιστικο συστημα θελει και ο γερμανος εργατης να λυσει το προβλημα του, γι' αυτο γκρεμισε το "τειχος" γκρεμιζοντας συγχρονως και το κομμουνιστικο καθεστως, που δεν του εδινε την ελπιδα για κατι καλυτερο.
Μια καθημερινη παλη για πιο συμετοχικες δημοκρατιες, δινει αρκετες βελτιωσεις και λυσεις σε πολλα καθημερινα μικρα ή μεγαλυτερα προβληματα και αυτο κατα την αποψη μου πρεπει σημερα να ειναι το ζητουμενο.
Η παλη των μεγαλων αντιθεσεων ειναι γεγονος αναμφισβητητο δεν μπορει παρα να ισσοροπησει στον μεσο ορο, στη συνισταμενη των αντικρουομενων συμφεροντων.
Ο νεος Διεθνισμος λοιπον στον κοσμο της εργασιας πρεπει κατ' αρχην να γινει στη βαση της αποδοχης του καπιταλιστικου συστηματος αγαπητε φιλε Κ.Κ και αγαπητοι φιλοι.
Αποδεχομαστε τους ορους της αγορας και αναλογα για καθε χωρα εκμεταλευομαστε τις ευκαιριες που θα βελτιωσουν τη ζωη μας, με συμμετοχη σε συνδικατα, σε κομματα και ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.
Συνδικαλισμος και διεθνισμος με "επιχειρηματικα" κριτηρια!!
Συμμετοχη στα κεντρα ληψης αποφασεων.
Η μη συμμετοχη ειναι συνενοχη, γιατι βεβαιο ειναι οτι φερνει δυσμενεστερα αποτελεσματα.
Να λοιπον ο κοινος τοπος και η αναζητηση του Νεου Διεθνισμου και της αλληλεγγυης.
Πληρης εκμεταλευση των τοπικων συνθηκων αλλα μεσα απο το συστημα. Συμμετοχικες δημοκρατιες παντου ειναι το συνθημα και οχι αφ' υψηλου κριτικη εκ του μακροθεν (ιδε ελληνικη αριστερη πραγματικοτητα). Εως ποτε ομως; Εως ότου τουλαχιστον να γεννηθει, να "γεννησουμε" τον νεο "προφητη" που θα περιγραψει και θα προετοιμασει την αντικατασταση του καπιταλιστικου συστηματος με το νεο που θα ερθει αργα ή γρηγορα. Που κι' αυτο, το νεο, να ειστε σιγουροι θα πρεπει καθημερινα να το βελτιωνουμε με την ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ γιατι τελειο συστημα δεν μπορει να υπαρξει, που να στηριζεται στον ατελη ανθρωπο, παρα μονο στον παραδεισο.
"Πως θα μπορέσει να υπάρξει μια αλληλεγύη ανάμεσα στον Γερμανό εργάτη, που δεν θέλει να "πέσει" κι άλλο το ημερομίσθιο του και στον Κοσοσβάρο που εκλιπαρεί τις ελεγχόμενες από το πολυεθνικό κεφάλαιο δομές, για να υπάρξουν παραγωγικές και κοινωνικές υποδομές στη χώρα του;".
Εχω να παρατηρησω τα εξης:
Η δαιμονοποιηση εννοιων οπως πολυεθνικο, ξενο και ντοπιο κεφαλαιο, καπιταλισμος, εκμεταλευση εργατικου δυναμικου, κλπ, απο την αριστερη θεωρηση των πραγματων, δεν εδωσε πειστικες απαντησεις στις κοινωνιες, οπως ο καπιταλισμος και για το λογο αυτο (κυριως) κατερευσε.
Ο καπιταλισμος παρα τις οξειες αντιθεσεις που δημιουργει, βρισκει απαντησεις και διατηρει μια ισσοροπια που γινεται ανεκτη σε μικροτερο ή μεγαλυτερο βαθμο απο το κοινωνικο συνολο.
Αν θελετε το κυριοτερο "προτερημα" σε ενα καπιταλιστικο καθεστως, ειναι οτι δινει στον πολιτη την αισθηση οτι "βολευεται", την αισθηση (ή την ψευδαισθηση αν θελετε) της ελπιδας για κατι καλυτερο αυριο.
Σε αυτο θελουν να ελπιζουν οσοι ζησαν σε κομμουνιστικα καθεστωτα και αυτο δεν μπορει να τους το αλλαξει καμια παλια πολιτικη θεωρια .
Μεσα σ' αυτο το ιδιο καπιταλιστικο συστημα θελει και ο γερμανος εργατης να λυσει το προβλημα του, γι' αυτο γκρεμισε το "τειχος" γκρεμιζοντας συγχρονως και το κομμουνιστικο καθεστως, που δεν του εδινε την ελπιδα για κατι καλυτερο.
Μια καθημερινη παλη για πιο συμετοχικες δημοκρατιες, δινει αρκετες βελτιωσεις και λυσεις σε πολλα καθημερινα μικρα ή μεγαλυτερα προβληματα και αυτο κατα την αποψη μου πρεπει σημερα να ειναι το ζητουμενο.
Η παλη των μεγαλων αντιθεσεων ειναι γεγονος αναμφισβητητο δεν μπορει παρα να ισσοροπησει στον μεσο ορο, στη συνισταμενη των αντικρουομενων συμφεροντων.
Ο νεος Διεθνισμος λοιπον στον κοσμο της εργασιας πρεπει κατ' αρχην να γινει στη βαση της αποδοχης του καπιταλιστικου συστηματος αγαπητε φιλε Κ.Κ και αγαπητοι φιλοι.
Αποδεχομαστε τους ορους της αγορας και αναλογα για καθε χωρα εκμεταλευομαστε τις ευκαιριες που θα βελτιωσουν τη ζωη μας, με συμμετοχη σε συνδικατα, σε κομματα και ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.
Συνδικαλισμος και διεθνισμος με "επιχειρηματικα" κριτηρια!!
Συμμετοχη στα κεντρα ληψης αποφασεων.
Η μη συμμετοχη ειναι συνενοχη, γιατι βεβαιο ειναι οτι φερνει δυσμενεστερα αποτελεσματα.
Να λοιπον ο κοινος τοπος και η αναζητηση του Νεου Διεθνισμου και της αλληλεγγυης.
Πληρης εκμεταλευση των τοπικων συνθηκων αλλα μεσα απο το συστημα. Συμμετοχικες δημοκρατιες παντου ειναι το συνθημα και οχι αφ' υψηλου κριτικη εκ του μακροθεν (ιδε ελληνικη αριστερη πραγματικοτητα). Εως ποτε ομως; Εως ότου τουλαχιστον να γεννηθει, να "γεννησουμε" τον νεο "προφητη" που θα περιγραψει και θα προετοιμασει την αντικατασταση του καπιταλιστικου συστηματος με το νεο που θα ερθει αργα ή γρηγορα. Που κι' αυτο, το νεο, να ειστε σιγουροι θα πρεπει καθημερινα να το βελτιωνουμε με την ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ γιατι τελειο συστημα δεν μπορει να υπαρξει, που να στηριζεται στον ατελη ανθρωπο, παρα μονο στον παραδεισο.
Δευτέρα, 15 Οκτώβριος 2007
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΜΙΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙ...ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΓΝΙΑ
Στην διαχείριση μιας κρίσιμης πληροφορίας, οι κανόνες ποσοστιαίας συμπύκνωσης μηνυμάτων αποτελούν βασικές παραμέτρους,άρα συμφωνώ με τον Ανδρουλάκη ως προς το σχόλιο του περί ανάγκης πληροφόρησης για τη επιλογή κατάλληλου αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ,αλλά φυσικά το 70% πυκνότητα πληροφορίας, είναι υποκειμενικό κριτήριο,μάλλον εμπειρικής φύσεως. Θα παραπέμψω , σε πολιτικως εφαρόσιμα παίγνια με οριακά εφικτές
ισορροπίες,( νέες τάσεις των Camerer κ.α)όπου οι γύροι επιλογών/ψήφων έχουν μεν ασύμετρη πληροφοριακή αρχή αλλά καταλήγουν σε σχεδόν συμβατές με το κοινό συμφέρον λύσεις( πχ, το αν δεν ξέρεις την ατζέντα Σκανδαλίδη, ίσως σε παρασύρει να θεωρήσεις πιο''σωστή'' ατζέντα μια εκ των δυο άλλων)
Κοινώς, εκτός απο τον εμπειρικό κανόνα στο behavioral game του ΠΑΣΟΚ, αρκετοί άνθρωποι,εν αγνοία τους,αποτελούν τους περίφημους agents της ισορροπίας που ίσως προκύψει.Γιατί λέω ίσως: διοτι,όπως διεπίστωσα και σε άλλες 2 εσωκομματικές εκλογές,σε ξένες χώρες( Cameron /UK, Pronti/Italia) με μικρότερη βάση εκλεκτόρων,ετσι και τώρα βλέπω περιθώρια ορθολογικών αναγωγών για τις μειοψηφικές επιλογές!
Θα γίνω,για τους μή μυημένους με την θεωρία παιγνίων,πιο απλός:αν οι περισσότεροι στις 11/11 ψηφίσουν αρχηγό, με βάση την λογική του 70% πληροφοριακής συσσώρευσης, τότε δεν αποκλέιεται, ένα μειοψηφικό αλλά κρίσιμο ποσοστό ψηφοφόρων ,να έχουν ανω του 70% πληροφορηση και μάλιστα ισοκατανομικής φύσεως μεταξύ των 3 υποψηφίων,και αυτή η μειοψηφία να ''γράψει αποτέλεσμα''( στα πάιγνια ατελούς πληροφόρησης με επιλογές/ψήφους, δεν αποκλείονται οι περιπτώσεις ''τυχαίας σύμπτωσης'' λάθος αξιολογήσεων πληροφοριών)
Κοινώς λοιπόν, αυτοί που θα βγάλουν αρχηγό, δεν είναι κατ άναγκη και αυτοί που πληροφορήθηκαν τις περισσότερες θέσεις των υποψηφίων,αλλά αυτοί που έστω και τυχαία θα επιλέξουν στην πλειοψηφία μή αξιολογημένες αντικεμενικά ατζέντες των τριών εν δυνάμει αρχηγών.
Οπότε,ας μην αναμένουνε να βγεί αυτός που θα πέισει σωστά και τίμια τον κόσμο,ας το καταλάβουν όλοι καλά αυτό!Θα κερδίσει αυτός που θα πέισει τον περισσότερο κόσμο,ετσι απλά,όπως γίνεται πάντα όταν αυτοί που επιλέγουν είναι πολλοί και ευνοούν την ατελή πληροφόρηση
καλημερα elias
ΑπάντησηΔιαγραφήνομιζω εχεις δικηο παρ΄ολο που και γω θα ηθελα, σε συμφωνια με την αποψη του Μιμη, η επιλογη να προκυψει απο τον πολιτικο προβληματισμο ολων και την ευκαιρια που παρουσιαζεται για πολιτικη ωριμανση μιας μειοψηφιας (ελπιζω ) της βασης που αρεσκεται να ωριμαζει μονο "ποδοσφαιρικα" και οχι πολιτικα. Περιμενουν στη γωνια ολοι αυτοι οι "ανωριμοι" με ποιον εισαι για να σε εξομοιωσουν οι μεν με τα προτερηματα ή τα ελλατωματα του ενος, οι δε με του αλλου. Ελπιζω μονο οσο προχωρα η διαδικασια της εκλογης οι φωνες αυτες να μειωνουν την ενταση τους και να αυξανουν την πολιτικη "ενηλικιωση" τους. Αμην