
Ποιος είναι ο πιο ασφαλής τρόπος να προβλέψει κάποιος πως θα είναι τα πράγματα στην Ελλάδα σε 10 έως 20 χρόνια, όταν δηλαδή η σημερινή γενιά των νέων από 17 έως 26 χρονών αναλάβουν τα ηνία στις θέσεις κλειδιά της πολιτικής και της κοινωνίας μας γενικότερα;
Με ποιο τρόπο θα μας διοικήσουν δηλαδή οι σημερινοί νέοι, που τότε θα είναι σε ηλικίες από 27 έως 45 χρονών;
Η λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου που σήμερα κυβερνά, κατά τεκμήριο, γεννημένη και μεγαλωμένη μέσα στη χούντα και στους αγώνες για την ανατροπή της, μας δίνει και μας έδωσε τα δείγματα της προσφοράς της.
Πολλοί είναι αυτοί που αμφισβητούν αυτή τη γενιά πολλοί που την υπερασπίζονται με επιμονή. Κάπου στη μέση, όπως πάντα, είναι η αλήθεια.
Ο προβληματισμός μου εδώ, έχει να κάνει με την επερχόμενη γενιά, μια γενιά που μεγάλωσε, ως επί το πλείστον κάτω από καλύτερες οικονομικές συνθήκες, αλλά που είναι αναγκασμένη σήμερα να αντιμετωπίσει το σχεδόν βέβαιο ενδεχόμενο της επιδείνωσης των οικονομιών όλων των χωρών και κατά συνέπεια και την βεβαιότητα, να μετατραπεί σιγά-σιγά στην πρώτη γενιά που θα είναι σε χειρότερη μοίρα, από οικονομικής άποψης, από την αμέσως προηγούμενη της!!
Πως θα αντιδράσει αυτή η γενιά που έχει σχεδόν παθητικά αποδεχτεί πως ο διορισμός στο δημόσιο είναι πανάκεια!!
Που έχει παθητικά αποδεχτεί ότι ένας μισθός 700€ και 800€ είναι καλός, αφού αυτόν παίρνουν όλοι!!
Που έχει σχεδόν αποκλείσει από το μυαλό της ότι μπορεί να κάνει μία δική της δουλειά και ΤΡΕΜΕΙ στο ενδεχόμενο ενός ρίσκου και μιας αποτυχίας!!
Που δεν μπορεί ούτε καν να το διανοηθεί ότι υπάρχει και μια πιθανότητα να φύγει από την Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις σε αναζήτηση μιας πιο ελπιδοφόρας οικονομικής-εργασιακής προοπτικής και συγχρόνως μιας νέου τύπου ανάπτυξης της περιφέρειας σε όφελος και της απαραίτητης αποκέντρωσης!!
Που έχει προτάσεις και αγωνίζεται με ανεξήγητη επιμονή για την επέκταση έπ’ αόριστον της φοιτητικής ζωής, αλλά συγχρόνως η φαντασία της «στερεύει» και η επιμονή της κάμπτεται, έως και μέχρι αδιαφορίας, για όλες τις υπόλοιπες πτυχές της ζωής της!!!
Που έχει εθιστεί, θα έλεγα σε σχεδόν καθημερινή βάση, στο ποτό στα ξενύχτια μέχρι πρωίας και στα ζεμπεκικοτσιφτετέλια!!
Που αποδέχεται με ελαφριά καρδιά να επιβαρύνει τους γονείς οικονομικά, ενώ θα μπορούσε πρώτη αυτή η γενιά, με επιμονή να είχε διεκδικήσει, να είχε προτείνει και να είχε επιτύχει μια όποια οικονομική ανεξαρτησία!!
Που δεν έχει μάθει να διεκδικεί και να αγωνίζεται όπως η γενιά του Πολυτεχνείου, που αρκετές φορές την θεωρεί υπεύθυνη για τα σημερινά δεινά του τόπου. Και θεωρεί επιπλέον ότι ρίχνοντας τα βάρη στους άλλους έχει ξεκαθαρίσει και έχει αθωωθεί από τις δικές της ευθύνες και τις ακούσιες ή εκούσιες παραλείψεις της!!!
Εκείνη η γενιά του Πολυτεχνείου, αγωνίστηκε και πέτυχε αυτά που πέτυχε και απέτυχε σε αυτά που απέτυχε.
Η σημερινή γενιά δεν έχει την υποχρέωση απέναντι στον εαυτό της πρώτα απ όλα και ύστερα απέναντι σε μας και όλους τους άλλους, να αγωνιστεί για το μέλλον της, οικονομικό κοινωνικό, πολιτιστικό κλπ και ας κάνει και αυτή τα σωστά της και τα λάθη της, τα επιτεύγματα της και τις σκοπιμότητες της;
Αν αυτό δεν το ξεκινήσει σήμερα κιόλας ως πότε θα υπάρχουν οι άλλοι που θα φταίνε;;
Μεταξύ ποτού και χορού δεν είναι χρέος τους να αρχίσουν να μας μαθαίνουν τι άλλο χωράει;;
...αυτός εδώ είναι αγαπημένος χορός, δεν μπορεί όμως να είναι κατεύθυνση, η ζωή της Μελίνας όμως ήταν και ίσως εξακολουθεί να είναι κατεύθυνση...